Τον περασμένο Απρίλιο, ο Μάριο Ντράγκι δοκίμασε μια έκπληξη από εκείνες που δεν ήταν προετοιμασμένος. Η εμφάνιση της γνωστής ακτιβίστριας, την ώρα που παραχωρούσε συνέντευξη Τύπου, τον εμφάνισε σε κατάσταση άμυνας – σχεδόν φοβισμένο.
Και μπορεί στη συνέχεια να αποδείχθηκε πως η 21χρονη Ζοζεφίν Βιτ δεν λειτουργούσε στο όνομα της Ελλάδας, εντούτοις υπενθύμισε σε όλους ότι οι τεχνοκράτες της ΕΚΤ δεν είναι απρόσβλητοι από τη δημόσια οργή, απότοκης οικονομικής κρίσης εντός της Ευρωζώνης.
Η Telegraph αναζητεί τον «κακό» στο ελληνικό δράμα – αυτόν, δηλαδή, που έχει αναλάβει τον δύσκολο ρόλο του έργου και δεν έχει κανέναν ενδοιασμό να τον παραχωρήσει στην ΕΚΤ. «Τους τελευταίους μήνες η Φρανκφούρτη έχει γίνει ο στόχος κραυγαλέων επικρίσεων για τον τρόπο που χειρίζεται την ελληνική κρίση. Πριν από το επεισόδιο του Απριλίου, είχε αντιμετωπίσει τους Έλληνες δημοσιογράφους στη Λευκωσία, αλλά και τους Έλληνες ευρωβουλευτές στην Ευρωβουλή. Και στις δύο περιπτώσεις αμύνθηκε λέγοντας πως αναγκάζεται να υπερασπιστεί το θεσμικό ρόλο του στην ελληνική κρίση», αναφέρει το άρθρο.
Υπέρβαση εξουσίας
Δεν είναι λίγες οι φορές που ο Γιάνης Βαρουφάκης, με στερεοτυπικό τρόπο, χρησιμοποιεί το ίδιο ρεφρέν για τον τρόπο που δρα και λειτουργεί η ΕΚΤ. Και τούτο διότι σε σχέση με τους άλλους δύο δανειστές της, η Ελλάδα μπορεί να φύγει από το ευρώ λόγω της ΕΚΤ.
«Παρόλο που δεν μετέχει επίσης στις συζητήσεις που γίνονται αυτή τη στιγμή, η Φρανκφούρτη έχει κάνει μια σειρά από διακριτικές κινήσεις. Από την πρώτη στιγμή που ο Τσίπρας αναδείχθηκε πρωθυπουργός, ζήτησε από τον Ντράγκι να χαλαρώσει την πολιτική του, αλλά ο Ιταλός κατέστησε σαφές πως δεν θα παίξει μπάλα. Η ΕΚΤ όχι μόνο απέρριψε τις αιτήσεις για προσωρινή οικονομική ανακούφιση, αλλά με την πειθαρχία της έχει κατηγορηθεί όχι έχει προχωρήσει σε υπέρβαση της εξουσίας της και ότι στην πραγματικότητα έχει πολιτικά κίνητρα για να δρα εκτός των νομίμων αρμοδιοτήτων της».
Οι πρώτες κινήσεις
Η πρώτη κίνηση του Ντράγκι απέναντι στη νέα κυβέρνηση ήταν ενδεικτική: στις 28 Φεβρουαρίου σταμάτησε να δέχεται τα ελληνικά ομόλογα. Έτσι, η ελληνική οικονομία και φυσικά οι τράπεζες αναγκάστηκαν να στηρίζονται αποκλειστικά στα ακριβά κεφάλαια του ELA για να παραμείνουν στη ζωή. Η απάντηση της ΕΚΤ ήταν ότι αναμένει την ολοκλήρωση του τρέχοντος προγράμματος, αλλά αυτό ακούστηκε περισσότερο ως απειλή. Από εκείνη τη στιγμή, η Κεντρική Τράπεζα, ανά εβδομάδα, ανεβάζει το όριο της έκτακτης ανάγκης προς τις ελληνικές τράπεζες (έχει φτάσει στα 79 δισεκατομμύρια ευρώ).
Τη στιγμή που η κρίση ρευστότητας έχει ενταθεί για την Ελλάδα, η ΕΚΤ δεν ανεβάζει το όριο για τα έντοκα γραμμάτια που μπορεί να εκδίδει το ελληνικό κράτος. Αυτό έχει αποδειχθεί ένα σημαντικό εμπόδιο για να ενισχυθούν τα ταμειακά διαθέσιμα της κυβέρνησης που αγωνίζεται να πληρώσει συντάξεις, μισθούς και δόσεις προς τους πιστωτές της.
Ασφυκτικός κλοιός
Ο Τσίπρας, στην επιστολή που έστειλε στην Μέρκελ και τον Ντράγκι, σημείωνε με δραματικούς τόνους την ανάγκη να αρθούν αυτά τα εμπόδια, έτσι ώστε να μην στραγκαλιστεί η ελληνική οικονομία από έλλειψη ρευστού, αλλά φαίνεται πως η έκκλησή του έπεσε στο κενό.
Το 2012, ο Ντράγκι είπε πως θα κάνει ό,τι χρειάζεται για το ευρώ, αλλά δεν παρέχει καμία δέσμευση για να κάνει το ίδιο και για την Ελλάδα. Αντ΄ αυτού, υπάρχουν σκέψεις να σκληρύνει ακόμη περισσότερο τη στάση της ως προς τη χρηματοδότηση της Ελλάδας. Υπάρχουν μέλη της ΕΚΤ, όπως ο Yves Mersch από το Λουξεμβούργο, που κάνουν λόγο ακόμα και για παράλληλο νόμισμα.
Ο εκβιασμός
Ο Ντράγκι αποκρούει τις κατηγορίες για εκβιασμό και υποστηρίζει πως η ΕΚΤ στηρίζεται σε κανόνες, επομένως θα πρέπει να ολοκληρωθεί επιτυχώς το πρόγραμμα της Ελλάδας. «Η ΕΚΤ έχει εκτεθεί στην Ελλάδα σε ύψος 104 δισεκατομμυρίων ευρώ. Αυτό είναι το 65% του ελληνικού ΑΕΠ», αναφέρει ο Ντράγκι. Γράφει επ' αυτού η Telegraph: «Με δεδομένο ότι η Ευρωζώνη έχει ταλαντευτεί από κρίση σε κρίση, η ΕΚΤ ήταν πάντα στο επίκεντρο μιας φορτισμένης αρένας στην οποία λαμβάνονται πολιτικές αποφάσεις». Κατά τον Τζέικομπ Κίρκεγκωρ του Peterson Institute με έδρα την Ουάσιγκτον: «Σε τέτοιες στιγμές κρίσης, η ΕΚΤ λαμβάνει το ρόλο του σκληρού. Έτσι, αναγκάζει τα απείθαρχα μέλη να κάνουν πράγματα που υπό άλλες συνθήκες δεν θα έκαναν». Φαίνεται πως η Ελλάδα δεν είναι εξαίρεση σε αυτή την πολιτική. Άλλωστε ο ρόλος της ΕΚΤ και του Τρισέ, όταν ήταν στη θέση του Ντράγκι, έχει αποκαλυφθεί, πλέον, πόσο σημαντικός ήταν για το πρώτο μνημόνιο της Ελλάδας, πίσω στο 2010.
Αυτό που μένει να φανεί τώρα είναι αν η ΕΚΤ θα αναγκαστεί να «παγώσει» τις απώλειες των 110 δισεκατομμυρίων ευρώ προς την Ελλάδα, μέσω του συστήματος TARGET2, σε περίπτωση Grexit.