Υποχρεωμένοι να... ξεθάψουν το πρόβλημα του ελληνικού χρέους είναι, πλέον, οι Ευρωπαίοι, αν τουλάχιστον επιθυμούν την παραμονή του ΔΝΤ στο ελληνικό πρόγραμμα, όποια μορφή κι αν πάρει αυτό.
Το πρόβλημα, που φρόντισαν να... κρύψουν κάτω από το χαλί οι δανειστές, ξεκινά από την υπογραφή κιόλας της νέας συμφωνίας για την Ελλάδα, δηλαδή το Νοέμβριο του 2012, όταν τέθηκαν οι νέοι δημοσιονομικοί στόχοι και υπολογίστηκαν οι προοπτικές του ΑΕΠ, σε σχέση με τη δυναμική του χρέους.
Τότε, όπως είχαν επισημάνει εγκαίρως εγχώριοι και διεθνείς αναλυτές, είχε γίνει το εξής παράδοξο: πρώτα μπήκε ο στόχος του χρέους για το 2022, έτσι ώστε να χαρακτηριστεί αυτό βιώσιμο και εν συνεχεία «κούμπωσαν» οι στόχοι των πρωτογενών πλεονασμάτων για τη δεκαετία και ο πήχης για την ανάπτυξη, ενώ - προκειμένου να ξεπεραστούν και οι τελευταίοι ενδοιασμοί του ΔΝΤ - ελήφθη η δέσμευση για περαιτέρω ελάφρυνση, εάν κριθεί αναγκαίο.
Γιατί έγινε αυτό;
Για να έχουν «και την πίτα ολάκερη και τον σκύλο χορτάτο», αφού με αυτόν τον τρόπο και το ΔΝΤ πήγε τις εγγυήσεις για ένα βιώσιμο πρόγραμμα έτσι ώστε να συνεχίσει τη χρηματοδότηση και οι Ευρωπαίοι- το Βερολίνο συγκεκριμένα- πήραν την πολυετή δημοσιονομική πειθαρχία που απαιτούσαν από την Ελλάδα.
Ωστόσο, δια γυμνού οφθαλμού ήταν φανερό ότι οι στόχοι αυτοί ήταν όχι απλώς φιλόδοξοι αλλά και ανεδαφικοί, με δεδομένο ότι όλο αυτό το σχέδιο βασιζόταν στην υπόθεση ότι:
- Αφενός η Ελλάδα θα πετύχει σωρευτικά πρωτογενή πλεονάσματα 38,5% του ΑΕΠ ήτοι πάνω από 4% κάθε χρόνο ήτοι περίπου 77 δισ. ευρώ ως το 2022
- Αφετέρου ότι παρά την απίστευτη δημοσιονομική προσαρμογή οι ρυθμοί ανάπτυξης θα έτρεχαν με ρυθμούς πάνω από 3% κάθε χρόνο, σπάζοντας κάθε ρεκόρ!
Τα πρώτα... συννεφάκια άρχισαν να μαζεύονται από πέρσι, τέτοιο καιρό, όταν το υπουργείο Οικονομικών κατέθεσε και ψήφισε Μεσοπρόθεσμο Σχέδιο, το οποίο έβαζε 911 εκατ. ευρώ πιο χαμηλά τον πήχη του πρωτογενούς πλεονάσματος για το 2015, με τις πληροφορίες να αναφέρουν ότι η κυβέρνηση Σαμαρά επρόκειτο να ζητήσει να χαμηλώσει ο στόχος των πρωτογενών πλεονασμάτων για τη διετία 2015- 2016, έτσι ώστε να μην «πνιγούν» οι προοπτικές ανάπτυξης.
Με δεδομένο, πλέον, το δημοσιονομικό εκτροχιασμό, το ΔΝΤ επανέρχεται και ξαναβάζει στο τραπέζι το θέμα της βιωσιμότητας του Χρέους και το μπαλάκι βρίσκεται στο γήπεδο των Ευρωπαίων...