Στο χειρότερο σημείο της νεότερης ιστορίας της -μετά το 1932- βρίσκεται σήμερα η Ελλάδα. Οδεύει ολοταχώς προς την 5η πτώχευση της (προηγήθηκαν αυτές του 1827, του 1843, του 1893 και του 1932 επί Ελευθέριου Βενιζέλου) καθώς το χρέος -εξωτερικό και εξωτερικό- προσεγγίζει πλέον το 400% του ΑΕΠ.
Ακόμη κι αν λάβουμε την 6η δόση, ακόμη κι αν ισχύσει στο ακέραιο η συμφωνία της 21ης Ιουλίου, ακόμη -σε έσχατη περίπτωση- κι αν δεχθούν να μας... χαρίσουν το 50% του χρέους (haircut) το όφελος για το συνολικό χρέος των Ελλήνων είναι τόσο μικρό ώστε κανείς δεν μπορεί να μιλήσει με βεβαιότητα για ομαλή πορεία της οικονομίας υπό την έννοια της παραγωγής πλούτου (ΑΕΠ) που θα μας επιτρέψει να καλύπτουμε στοιχειωδώς τις ανάγκες μας.
Γιατί δεν είναι μόνοι το κρατικό χρέος στο εξωτερικό που αισίως έχει φτάσει τα 350 δισ. Ευρώ και ανεβαίνει με ραγδαίους ρυθμούς. Είναι ακόμη περισσότερο το εσωτερικό χρέος των πολιτών προς τις τράπεζες και το ελληνικό δημόσιο το οποίο δεν μπορεί -με βάση τη σημερινή εικόνα και κατάσταση της οικονομίας- να εξυπηρετηθεί και οδηγεί μαθηματικά τις τράπεζες και την αγορά σε ασφυξία.
Στις Τράπεζες οφείλονται αυτή τη στιγμή περισσότερα από 250 δισεκατομμύρια ευρώ. Από αυτά, τα περίπου 116 δισεκατομμύρια αναφέρονται σε στεγαστικά και καταναλωτικά δάνεια, τα 16 δισεκατομμύρια σε δάνεια που έχουν λάβει ελεύθεροι επαγγελματίες και αγρότες και τα 120 δισεκατομμύρια σε υποχρεώσεις επιχειρήσεων (ανοικτά δάνεια κ.λπ.)
Ηδη όμως με το 25% των μικρών και μεσαίων επιχειρήσεων να έχουν κλείσει και τους άνεργους να έχουν φτάσει στους 800.000 με πρόβλεψη το 1.000.000, το μέλλον της μη εξυπηρέτησης των δανείων προκαλεί τρόμο στα στελέχη των ελληνικών τραπεζών. Το σημερινό ποσοστό του 12% της μη εξυπηρέτησης φοβούνται ότι εύκολα μπορεί να εκτιναχθεί σε δυσθεώρητα ύψη.
Ενδεικτικό της κατάστασης είναι το γεγονός ότι από τις περίπου 690.000 ρυθμίσεις, ύψους 20 δισ. Ευρώ, σε δάνεια που έχουν δεχθεί οι τράπεζες, η μία στις τρεις «σκάει» ξανά και απαιτείται νέα ρύθμιση.
Σε αυτά πρέπει να συνυπολογιστεί και το ότι μόνο το πρώτο 6μηνο του 2011 έχουν κατατεθεί στα Ειρηνοδικεία όλης της χώρας 3.200 αιτήσεις από υπερχρεωμένα νοικοκυριά για ελάφρυνση των συνολικών τους οφειλών.
Ανεξαρτήτως αυτών, τη συνολική δραματική εικόνα της ελληνικής οικονομίας συμπληρώνουν αρχικά οι μεταχρονολογημένες επιταγές. Παρά το γεγονός ότι είναι παράνομη η έκδοση και αποδοχή τους υπολογίζεται ότι ξεπερνούν τα 80 δισ. Ευρώ οι επιταγές που αυτή τη στιγμή κυκλοφορούν στην αγορά. Αν μάλιστα υπολογιστεί ότι κάθε μία από αυτές έχει αλλάξει κατά μέσο όρο χέρια 4 έως 5 φορές γίνεται αντιληπτό ότι αφορούν ένα τζίρο περίπου 400 εκατομμυρίων ευρώ που αποτελεί τελικά ένα ποσό φάντασμα για την πραγματική οικονομία.
Και δεν είναι μόνο το πόσες από αυτές θα αποδειχθούν ακάλυπτες στο τέλος, είναι επίσης επίσης και το ότι για τα τιμολόγια επί των μεταχρονολογημένων αρχικά και τελικά ακάλυπτων επιταγών οφείλεται ΦΠΑ.
Τέλος, θα πρέπει -για να κλείσει αυτός ο λογαριασμός του τρόμου- να συμπεριληφθούν στα χρέη των Ελλήνων πολιτών τόσο τα ληξιπρόθεσμα χρέη προς την Εφορία και τα ασφαλιστικά ταμεία που προσεγγίζουν τα 45 δισ. Ευρώ, όσο και οι κάθε είδους φόροι και έκτακτες εισφορές που καλούνται μνα πληρώσουν οι Ελληνες μέσα στο 2011.
Ολα τα παραπάνω καταδεικνύουν ότι ακόμη κι αν αποφύγουμε τη στάση πληρωμών της Ελλάδας προς το εξωτερικό και τους δανειστές μας, η εσωτερική στάση πληρωμών είναι εδώ και διαλύει τον οικονομικό και κοινωνικό ιστό της χώρας.
Πηγές: Υπουργείο Οικονομικών, Ενωση Ελληνικών Τραπεζών, Ελευθεροτυπία, Καθημερινή