Ιδού μια διασταλτική άποψη για το τι είναι πολιτικά «σοφό»: Η Γερμανία, η Κομισιόν και φυσικά η Γαλλία πιστεύουν πως η απόφαση να μην τιμωρηθεί το Παρίσι για το γεγονός ότι δεν έχει διορθώσει τα οικονομικά του ήταν μια πράξη σοφίας.
Κι όμως, υπάρχουν αξιωματούχοι στην ΕΕ που παραδέχονται πως το μήνυμα που εστάλη προς όλους (κυβερνήσεις και επενδυτές) ήταν ότι οι κίνδυνοι για το μέλλον της Ευρωζώνης θα ενταθούν στο μέλλον.
Τη στιγμή που η Γερμανία πιέζει ολοένα και περισσότερο την Ελλάδα, αποκόβοντας όλες τις διόδους για άμεση χρηματοδότηση, η απόφαση για τη Γαλλία εμφανίζεται ως η απόλυτη αντίθεση. Ή, άλλως πως, σαν να λειτουργούν δύο μέτρα και δύο σταθμά εντός της Ένωσης. Το Reuters προσπαθεί να εξηγήσει τις λεπτές ισορροπίες που υπάρχουν στην Ευρωζώνη και γιατί όλες οι χώρες, εντέλει, δεν είναι ίδιες. Έστω και αν τα προβλήματά τους μοιάζουν.
Πολιτική απόφαση
Ο Γερμανός κεντρικός τραπεζίτης Γενς Βάιντμαν παραδέχεται: «Οι κανόνες είναι ελάχιστα κατανοητοί και η εφαρμογή τους μοιάζει με πολιτικό μπαζάρ». Ωστόσο, δεν θα πρέπει να λησμονηθεί το γεγονός ότι η Μέρκελ και ο Γιούνκερ, αυτή την εβδομάδα στις Βρυξέλλες, μίλησαν με τον ίδιο τόνο. Η Μέρκελ υπερθεμάτισε υπέρ του γαλλικού προϋπολογισμού και το θέμα έκλεισε αυτομάτως.
Οι Γερμανοί αναλυτές διαβλέπουν πίσω από αυτό μια πολιτική απόφαση: αν πιεζόταν κι άλλο ο Ολάντ, αυτομάτως θα έπαιρνε πόντους η Λεπέν. Ακόμη και εντός της ΕΕ υπάρχουν αξιωματούχοι που σε ιδιωτικές κουβέντες τους παραδέχονται πως υπάρχει εκνευρισμός και διαφωνία για τον τρόπο που χειρίστηκε η Ευρωζώνη το θέμα της Γαλλίας.
«Η απόφαση να μην τιμωρηθεί η Γαλλία για τη μη επίτευξη των στόχων της σημαίνει πως η Επιτροπή ''σκοτώνει'' τις διαρθρωτικές λειτουργίες της», ανέφερε ένας εξ αυτών. Να σημειωθεί πως υπό άλλες συνθήκες η Γαλλία θα έπρεπε να πληρώσει ένα πρόστιμο που θα μπορούσε να φτάσει ακόμη και τα 4 δισεκατομμύρια ευρώ.
Ξεχάστε το Σύμφωνο Σταθερότητας και Ανάπτυξης
Ωσαύτως επικριτικός είναι και ο Κρίστοφ Βέιλ, οικονομολόγος της Commerzbank: «Μπορείτε να ξεχάσετε το Σύμφωνο Σταθερότητας και Ανάπτυξης – έχει πεθάνει». Εξ αυτού του λόγου μπορεί να χαθεί η εμπιστοσύνη των αγορών, όταν βλέπουν πως οι κανόνες και οι όροι δεν ακολουθούνται κατά γράμμα. Η γενική αίσθηση στις Βρυξέλλες είναι ότι η Γαλλία δεν ακολούθησε τις μεταρρυθμίσεις με τον τρόπο που θα ήθελε η Γερμανία, ενώ την ίδια στιγμή η Ιταλία και το Βέλγιο έκαναν σημαντικές τομές.
Ο Γάλλος ΥΠΟΙΚ Μισέλ Σαπέν, σε μια προσπάθεια να κατευνάσει τις αντιδράσεις, παραδέχθηκε πως αντιλαμβάνεται τον εκνευρισμό, αλλά πρέπει να συνυπολογιστεί και η προσφορά της Γαλλίας στο συνολικό ΑΕΠ της Ευρωζώνης. «Η Γαλλία, η Γερμανία, η Ισπανία και η Ιταλία είναι η καρδιά της Ευρωζώνης», είπε χαρακτηριστικά, για να απαντήσει ο αρθρογράφος του Reuters πως μια τέτοια λογική μπορεί να είναι προκλητική για τις μικρές χώρες, όπως η Ελλάδα, που πιέζονται αρκετά από τους εταίρους να ακολουθήσουν σκληρές μεταρρυθμιστικές λογικές.
Ανησυχία Ντράγκι
Ανησυχίες προβάλλει και ο Μάριο Ντράγκι, αποφεύγοντας, όμως, να κατονομάσει τη Γαλλία όταν κάνει λόγο για εφαρμογές και μεταρρυθμίσεις που πρέπει να γίνουν πράξη σε διάφορες χώρες. Η απάντηση της Γαλλίας, στερεότυπα, είναι πως περαιτέρω μειώσεις στον προϋπολογισμό θα «σκοτώσουν» την ανάκαμψη της γαλλικής οικονομίας που αρχίζει δειλά-δειλά να δείχνει κάποια σημάδια. Από την πρώτη στιγμή ο Μοσκοβισί ήταν εναντίον της επιβολής ενός προστίμου και βρήκε συμπαραστάτη τον Γιούνκερ.
Η γνώμη τους όμως θα παρέμενε στο περιθώριο αν δεν σιωπούσε με νόημα η Γερμανία, λένε όλοι οι ουδέτεροι παρατηρητές. Για άλλη μια φορά το συμπέρασμα είναι ότι η πολιτική και ο φόβος της Λεπέν υπερίσχυσαν του κοινού ευρωπαϊκού συμφέροντος. Η λογική ήταν: «Δεν χτυπάς κάποιον όταν είναι κάτω και αυτή τη στιγμή ο Ολάντ είναι ακόμη κάτω».