Τα δεδομένα είναι λίγο πολύ γνωστά: οι πολυήμερες διαπραγματεύσεις ανάμεσα στην Ελλάδα και τους δανειστές της οδήγησαν σε μια τετράμηνη παράταση, με τη Γερμανία να έχει πρωταγωνιστικό ρόλο στην τελική διευθέτηση. Στον αντίποδα η νέα ελληνική κυβέρνηση δέχθηκε να κάνει κάποιες σημαντικές μεταρρυθμίσεις, έτσι ώστε να μείνει εν ζωή καθόλη τη διάρκεια που διαρκεί η συμφωνία.
Κατά τον αναλυτή του αμερικανικού Townhall, Τζόουν Μπράουνι εδώ αρχίζουν τα προβλήματα για την αριστερή κυβέρνηση της Ελλάδας, από τη στιγμή που προεκλογικά είχε απορρίψει τη λιτότητα, την Τρόικα και τα προγράμματα διάσωσης. «Έτσι, για να διατηρήσει την έξωθεν καλή μαρτυρία είπε πως τα δύσκολα βήματα που πρέπει να πάρει η χώρα θα επιβληθούν από τους ίδιους τους Έλληνες και όχι από τους πιστωτές και αυτή η ανάλυση δίνει το ελαφρυντικό στους ηγέτες του ΣΥΡΙΖΑ να μιλήσουν για νίκη έναντι των δανειστών. Όμως, δεν θα πρέπει να μας προκαλεί έκπληξη η υποχώρηση των Ελλήνων, από τη στιγμή που χρειάζονται, απεγνωσμένα, χρήματα».
Επίσης, σημειώνει, πως δεν πρέπει να μας κάνει έκπληξη ούτε το γεγονός ότι οι εισηγήσεις της ελληνικής κυβέρνησης δεν ήταν συγκεκριμένες και δεν μπήκαν στην ουσία των πραγμάτων όπως είναι οι ιδιωτικοποιήσεις, οι κρατικές δαπάνες και τη φορολογία, αλλά υποσχέθηκε να κάνει αυτά που και οι προηγούμενες κυβερνήσεις είχαν υποσχεθεί: την πάταξη της φοροδιαφυγής, της διαφθοράς και του λαθρεμπορίου. Φυσικά, όλα αυτά έγιναν δεκτά από τους Ευρωπαίους με σιωπηρή ανακούφιση, αναλογιζόμενοι τι είχαν ακούσει τις πρώτες ημέρες που ανέλαβε ο ΣΥΡΙΖΑ την κυβέρνηση.
Χλιαρός ενθουσιασμός
Υπάρχει, βέβαια, και άλλοι που δέχθηκαν τα συμφωνηθέντα με χλιαρό ενθουσιασμό και πολλές αμφιβολίες όπως ήταν το ΔΝΤ και η ΕΚΤ. Ωστόσο, κατά τον Μπράουνι το πρόβλημα της Ελλάδας δεν εδράζεται στην οικονομία, αλλά στην πολιτική. Τουτέστιν: είναι καθαρά πολιτικό και έχει να κάνει με το σοσιαλιστικό παρελθόν της. Στην πραγματικότητα το πείραμα που κράτησε για δεκαετίες στην Ελλάδα απέτυχε. Δηλαδή το σύστημα που περιείχε υπερβολικό εξωτερικό δανεισμό και μάλιστα φθηνά, ενώ η παρουσία της στην ΕΕ της έδινε την εγγύηση πως το χρέος της θα είναι διαχειρίσιμο. Μέχρι το 2007 η Ελλάδα ήταν ένας πρωταθλητής στην ανάπτυξη, μέχρι που ήρθε το 2008 και φανερώθηκε η πραγματική εικόνα: η Ελλάδα ήταν μια χώρα που στηριζόταν στην υπερ-κατανάλωση, είχε σημαντικά κενά στην παραγωγικότητα και την ανταγωνιστικότητα και όλα αυτά οδήγησαν στην κρίση χρέους και την ύφεση.
Το ελληνικό παραμύθι
«Η Γερμανία θέλησε να ανακόψει αυτό το προβληματικό οικονομικό μοντέλο επιβάλλοντας λιτότητα, αλλά όπως μπορεί κανείς να καταλάβει οι Έλληνες δεν ήθελαν με τίποτα να φύγουν από το παραμύθι που είχαν φτιάξει – λες και ήταν δικαίωμά τους εκ γενετής. Η τελευταία ανάλυση της McKinsey and Company αναφέρει πως η Ελλάδα πρέπει να προχωρήσει σε βαθιές μεταρρυθμίσεις που έχουν να κάνουν με την επιχειρηματική δραστηριότητα, το δημόσιο τομέα, τον εργασιακό τομέα, το νομικό και δικαστικό σύστημα που είναι δυσκίνητο και τη φοροδιαφυγή».
Κατά τον Μπράουνι, το σημαντικό στην περίπτωση της Ελλάδας δεν είναι αν μπορεί να αποπληρώσει τα δάνειά της, αλλά αν θέλει να το κάνει. Πολλοί υποστηρίζουν πως η Ελλάδα είναι σε θέση να αποπληρώσει το μεγαλύτερο μέρος του χρέους της, σε περίπτωση που θα το ήθελε. Θα μπορούσε να χρησιμοποιήσει τα νησιά της και να προχωρήσει σε ένα ουσιαστικό real-estate, επιπλέον κατέχει 112,4 τόνους χρυσού, αλλά προφανώς η χώρα είναι απρόθυμη να χρησιμοποιήσει τα περιουσιακά της στοιχεία για να ικανοποιήσει μέρος των χρεών της.
Πολιτικό πρόβλημα
Υπό το φόβο της κατάρρευσης του ευρώ, πολλά από τα σκληρά γερμανικά αιτήματα θα παραμεριστούν. Αν και στη Β. Ευρώπη, ολοένα και περισσότερο, πυκνώνουν οι φωνές κατά της Ελλάδας, ενώ εσχάτως αντίστοιχες κινήσεις γίνονται και στο Νότο με προεξάρχουσα την Ισπανία.
Για να καταλήξει ο Μπράουνι: «Το πρόβλημα χρέους της Ελλάδας είναι πολιτικό. Θα επιδιώξει να επεκτείνει το κεντρικό έλεγχο της ΕΕ με μια συγκαλυμμένη μεταφορά πλούτου από τις πλούσιες χώρες προς τις φτωχές. Τυπικό δείγμα σοσιαλισμού: οι σκληρά εργαζόμενοι πολίτες θα κληθούν να πληρώσουν για τα πολιτικά και οικονομικά λάθη των ηγετών τους. Όπως είπε και ο Ρέιγκαν,''ο σοσιαλισμός λειτουργεί σε δύο μέρη: στον Παράδεισο που δεν τον χρειάζονται και στην Κόλαση που ήδη τον έχουν''».