Tην πρώτη της έκθεση στην Ελλάδα παρουσιάζει η γεννημένη στην Κωνσταντινούπολη Hera Büyüktaşçıyan με τίτλο Ψαροκόκαλο απηχώντας την αποστροφή του Γιάννη Ρίτσου από το «Το νεκρό σπίτι» και συγκεκριμένα τη φράση :« …στριγκιά κραυγή που έμεινε καρφωμένη στο σκιερό διάδρομο σαν ένα μεγάλο ψαροκόκαλο στο λαρύγγι ενός αγνώστου μουσαφίρη…»
Το Ψαροκόκαλο (ως τις 4 Απριλίου) είναι μία παρέμβαση για την αποκάλυψη των κρυμμένων πτυχών της μνήμης οι οποίες βρίσκονται κολλημένες στο «λαιμό» του μυαλού. Όλα εκείνα τα πράγματα που έχουν καρφωθεί και ξεχαστεί σε σκοτεινές γωνιές του χρόνου δεν αφήνουν το νέο να περάσει και να γίνει ορατό. Ένα ψαροκόκαλο μπορεί να κολλήσει σε μια στιγμή που ένα ανεπάντεχο μόριο της γλώσσας είναι έτοιμο να εκχυθεί. Είναι σαν ένα ερείπιο που κουβαλάει τις αιχμηρές άκρες του χρόνου οι οποίες ξύνουν τα πάντα καθώς αυτό ανέρχεται στην επιφάνεια από το σημείο που είχε βυθιστεί.
Αυτή η έκθεση – που πραγματοποιείται με την υποστήριξη της OUTSET.GREECE. είναι μια προσπάθεια να αφαιρεθούν αυτά τα κομμάτια των αιχμηρών άκρων, ένα-ένα, ώστε να δει κανείς τι έκλεινε το δρόμο στις ανείπωτες λέξεις και στις βουβές αναμνήσεις. Τα θραύσματα στην έκθεση, για παράδειγμα οι οργανισμοί με τα χάλκινα πόδια και τα έργα σε χαρτί που συνομιλούν με έναν άγιο και έναν άγγελο, ο οποίος θεραπεύει και ευλογεί λαιμούς που έχουν δεσμευθεί από πλευρές του χρόνου, είναι μια συλλογή ποικίλων αναμνήσεων από τη ζωή της καλλιτέχνιδος. Όντας μισή Αρμένισσα και μισή Ελληνίδα, η συνεχής πάλη της Hera Büyüktaşçıyan, με τη γλώσσα διαδραματίζει ένα συγκεκριμένο ρόλο στις παιδικές της μνήμες, οι οποίες έχουν ενεργοποιήσει την έννοια του «άλλου» για να αναδυθεί σε άλλα επίπεδα.
Όπως αναγνωρίζει ο Ρίτσος, το ψαροκόκαλο που έχει καρφωθεί στους σκοτεινούς διαδρόμους του «λαιμού» του μυαλού μας… μπορεί να είναι ένα κομμάτι γης, ένα μέρος της ιστορίας, ένα θραύσμα γλώσσας που δε λέγεται και μένει ως κραυγή βαθιά μέσα μας,
Η Hera Büyüktaşçıyan γεννήθηκε στην Κωνσταντινούπολη το 1984. Απόφοιτος της Σχολής Καλών Τεχνών με κατεύθυνση την ζωγραφική (Πανεπιστήμιο Μαρμαρά, 2006). Ζει και εργάζεται στην Κωνσταντινούπολη. Η καλλιτέχνης χρησιμοποιεί την έννοια του ‘’άλλου’’ την οποία συνδυάζει με τις ιδέες της απουσίας και του αδιόρατου, με σκοπό να συνθέσει έναν φανταστικό σύνδεσμο μεταξύ ταυτότητας, μνήμης, χώρου και χρόνου μέσα από ‘’το άλλο’’. Κάνοντας χρήση μεταφορών από τοπικούς μύθους, ιστορικά και εικονογραφικά στοιχεία δημιουργεί μία νέα αφηγηματική οπτική του ‘’άλλου’’. Σε μια προσπάθεια να εξετάσει την έννοια της ‘’απουσίας’’ εντός της συλλογικής μνήμης, στα πιο πρόσφατα έργα της επικεντρώνεται σε μία αστική μεταμόρφωση, η οποία προκαλεί την εξαφάνιση, το αόρατο, την απομόνωση και την ετερότητα εντός των κοινωνικών, ιστορικών, χωροχρονικών και μνημονικών ορίων.
Συμμετοχές σε προγράμματα φιλοξενίας καλλιτεχνών: ACSL (Ερεβάν, 2011); PiST/// Interdisciplinary Project Space (Κωνσταντινούπολη, 2012); AIRDrop (Στοκχόλμη, 2012); Villa Waldberta (Μόναχο, 2012–13); Delfina Foundation (Λονδίνο, 2014). Επιλεγμένες εκθέσεις: “Worthy Hearts” (Ερεβάν, 2011); “The Afternoon Odyssey” (SALT, Κωνσταντινούπολη, 2012); “Looking for Somewhere to Land” (Στοκχόλμη, 2012); “Reflecting on Reflection” (Galeri Mana, Κωνσταντινούπολη, 2012); “Blur” (Weltraum, Μόναχο, 2012); “Envy, Enmity, Embarrassment” (ARTER, Κωνσταντινούπολη, 2013); “In Situ” (PiST///, Κωνσταντινούπολη, 2013); “The Land Across the Blind” (2014, Galeri Mana, Κωνσταντινούπολη); ‘’The Jerusalem Show’’ (Ιερουσαλήμ, 2014); Century of Centuries (SALT, Κωνσταντινούπολη, 2015); 56η Μπιενάλε Βενετίας, Περίπτερο Αρμενίας (Βενετία, 2015).
*Φωτογραφίες Κωνσταντίνος Καραβαττέλης