Η Γερμανία λέει «όχι» στο ελληνικό αίτημα. Για να είμαστε δίκαιοι, νομίζω ότι αναφορές στα μέσα ενημέρωσης για στροφή και συνθηκολόγηση της Ελλάδας είναι λανθασμένες.
Βλέπω αυτό (σσ παραθέτει ένα σημείο από το ελληνικό κείμενο): «Να συμφωνήσουμε σε αμοιβαία αποδεκτούς οικονομικούς και διοικητικούς όρους η ολοκλήρωση των οποίων, με τη συνεργασία των θεσμών, θα σταθεροποιήσει την δημοσιονομική θέση της Ελλάδας, θα φέρει τα κατάλληλα πρωτογενή πλεονάσματα, θα εγγυηθεί την βιωσιμότητα του χρέους και θα βοηθήσει στην επίτευξη των δημοσιονομικών στόχων για το 2015, για τους οποίους θα ληφθεί υπόψη η παρούσα οικονομική κατάσταση»
και μου φαίνεται πως η Ελλάδα είναι αρκετά προσεκτική στο να μην συμφωνήσει με τους αρχικούς δημοσιονομικούς στόχους. Το ότι θα πετύχει τα «κατάλληλα πρωτογενή πλεονάσματα» σημαίνει πως αυτά θα είναι μικρότερα από το 4,5% του ΑΕΠ.
Συνεπώς αν η γερμανική διαφωνία είναι στο ότι η Ελλάδα δεν συμφωνεί σε πλήρη παράδοση στο υπάρχον πρόγραμμα λιτότητας αυτό είναι σωστό. Αντιθέτως, η Ελλάδα ψάχνει να κερδίσει λίγο χρόνο για να στήσει μια οικονομική στρατηγική (πρόκειται για μια καινούργια κυβέρνηση χωρίς βοήθεια από τεχνοκράτες) και να διαπραγματευτεί τους όρους αργότερα.
Η Γερμανία, από την άλλη πλευρά, προσπαθεί να αναγκάσει τον ΣΥΡΙΖΑ να εγκαταλείψει εντελώς τις προεκλογικές του υποσχέσεις τώρα, σήμερα.
Πιστεύουν οι Γερμανοί ότι αυτό θα είναι το πιο πιθανό αποτέλεσμα; Υποπτεύομαι όχι. Αυτό μου μοιάζει σαν μια προσπάθεια να αναγκάσουν την Ελλάδα να βγει από το ευρώ τώρα. Η πολιτική της Γερμανίας είναι αναμφίβολα υπέρ του Grexit. Είναι επίσης, εξαιτίας των πιθανών επιπτώσεων, υπέρ της Χρυσής Αυγής.
Ο ρόλος της ΕΚΤ είναι κρίσιμης σημασίας και όπως λέει ο Πίτερ Ντόιλ: Εάν οι συνομιλίες μεταξύ Ευρωζώνης και Ελλάδας αποτύχουν, η ΕΚΤ θα πρέπει να συνεχίσει απρόσκοπτα να στηρίζει την Ελλάδα μέσω του ELA. Eπίσης θα πρέπει να ξεκαθαρίσει τώρα τη στάση της, όσο δηλαδή συνεχίζονται οι διαπραγματεύσεις για το πρόγραμμα.
Είναι η κρίσιμη ώρα.
Πηγή: New York Times