Ο Τζέιμς Γουότσον ήταν ο άνθρωπος που πρωταγωνίστησε στην ανακάλυψη του πιο σημαντικού στοιχείου της βιολογίας. Δίχως να γνωρίζουμε την δομή και τις λειτουργίες του DNA, η βιολογία θα ήταν μια σχεδόν αδιάφορη επιστήμη.
Εκτός από σημαντικός επιστήμονας όμως, ο Αμερικανός μάλλον στάθηκε τυχερός, έχοντας τις κατάλληλες γνώσεις την... κατάλληλη στιγμή.
Μέχρι και το 1944, όταν ο Οσβαλντ Εϊβορι με την ομάδα του απέδειξαν πως το DNA είναι το στοιχείο που περιέχει τις γενετικές πληροφορίες, επικρατούσε το απόλυτο χάος στον τομέα της γενετικής. Το DNA ήταν ένα απλό «συστατικό» του ανθρώπινου οργανισμού, την ώρα που κάθε χαρακτηριστικό ενός ατόμου ήταν... άγνωστης προελεύσεως και ταυτότητας. Ωστόσο, η διαδικασία για να προκύψει η σημαντικότερη ανακάλυψη στην ιστορία της βιολογίας είχε αρχίσει αρκετά νωρίτερα.
Πως από ένα απλό «συστατικό» του οργανισμού προέκυψε η μεγαλύτερη βιολογική επανάσταση – Η πορεία προς την ανακάλυψη του DNA
Τα πρώτα βήματα αυτού του τεράστιου εγχειρήματος, έγιναν το 1869 από τον βιολόγο Φρίντριχ Μίσερ. Ο Γερμανός επιστήμονας ήταν αυτός που ανακάλυψε την ύπαρξη των νουκλεϊκών οξέων μέσα στον ανθρώπινο οργανισμό. Ανάμεσα τους ήταν και το, πιο δημοφιλές από όλα, DNA. Οι επιστήμονες της εποχής, ανάμεσα τους και ο Γερμανός, δεν μπορούσαν να διανοηθούν την πραγματική σημασία αυτής της ανακάλυψης. Επρεπε να περάσουν αρκετά χρόνια ώστε οι βιολόγοι να «υποπτευτούν» τις ιδιότητες του DNA.
Ο βιολόγος που συνέχισε το σημαντικό έργο του Μίσερ, ήταν ο Φρέντερικ Γκρίφιθ. Περίπου μισό αιώνα μετά την ανακάλυψη των νουκλεϊκών οξέων, ο Βρετανός επιστήμονας στην προσπάθεια του να δημιουργήσει ένα εμβόλιο για την πρόληψη της πνευμονίας, παρατήρησε κάποιες περίεργες ιδιότητες των βακτηρίων που χρησιμοποιούσε. Χωρίς να μπορέσει να δικαιολογήσει ακριβώς αυτές τις ανωμαλίες, ο Γκρίφιθ ονόμασε το μυστήριο φαινόμενο «αρχή της μεταμόρφωσης». Αθελα του ο Βρετανός είχε ανακαλύψει κάποιες από τις γενετικές ιδιότητες του DNA.
Ουτε ο Γκρίφιθ όμως γνώριζε το επιστημονικό βάθος του έργου του. Ωστόσο, το πείραμα του έγινε ιδιαίτερα γνωστό και ώθησε αρκετούς επιστήμονες να ασχοληθούν με τις ιδιότητες των νουκλεϊκών οξέων. Οι υποψίες πως το DNA περιείχε τις πολυπόθητες γενετικές πληροφορίες είχαν «φουντώσει». Το 1944 έγινε το μεγάλο βήμα στον χώρο της γενετικής. Ο Οσβαλντ Εϊβορι με την ομάδα του, μετά από μια σειρά πειραμάτων, απέδειξαν πως το DNA ήταν το συστατικό που περιείχε το γενετικό υλικό και άναψαν το... φιτίλι για την μεγαλύτερη «έκρηξη» των βιολογικών επιστημών.
Η «διπλή έλικα» που οδήγησε σε επιστημονική έκρηξη – Το μεγάλο έργο των Γουότσον και Κρικ
Ολη η επιστημονική κοινότητα της εποχής είχε στρέψει τα βλέμματα της γύρω από την μυστηριώδη φύση του DNA. Αποτελούσε κοινό μυστικό πως ανάμεσα στις ιδιότητες του νουκλεϊκού οξέως κρυβόταν μια επαναστατική ανακάλυψη. Το 1953 ήταν η χρονιά που άλλαξαν τα δεδομένα της βιολογίας. Ο Αμερικανός βιολόγος Τζέιμς Γοούτσον μαζί με τον Βρετανό Φράνσις Κρικ παρουσίασαν την δομή του DNA, την πολύφημη διπλή έλικα. Το έργο των δύο επιστημόνων ήταν ο,τι σημαντικότερο είχε προκύψει στον χώρο της βιολογίας, ενώ δρομολόγησε εκατοντάδες πρωτοποριακές έρευνες στον χώρο της βιολογίας, της ιατρικής και της γενετικής.
Οι δύο επιστήμονες βραβεύτηκαν με Νόμπελ Ιατρικής εννέα χρόνια μετά. Ωστόσο η φήμη τους δεν ήταν ανάλογη, αφού ο Αμερικανός φρόντισε να εκμεταλλευτεί το έργο του όσο το δυνατόν περισσότερο. Πριν περάσει πολύς καιρός, άρχισε να γράφει το βιβλίο με τίτλο «Η διπλή έλικα» στο οποίο περιέγραφε εκλαϊκευμένα το έργο του. Το βιβλίο του Γοούτσον διαβάστηκε όσο ελάχιστα επιστημονικά συγγράμματα και συνετέλεσε ώστε ο Αμερικανός να διατηρήσει την φήμη του σημαντικότερου βιολόγου της ιστορίας.
Ο... «τυχερός» Αμερικανός επιστήμονας – Ο λόγος που ο Γουότσον θεωρείται ο πιο σημαντικός βιολόγος
Η δομή του DNA είναι αδιαμφισβήτητα η σημαντικότερη βιολογική ανακάλυψη. Αν όμως κρίνουμε το επιστημονικό έργο των Γουότσον και Κρικ με γνώμονα την δυσκολία και όχι τους ορίζοντες που άνοιξε, τότε η διπλή έλικα χάνει αρκετή από την αίγλη της. Οι δύο επιστήμονες ουσιαστικά... έβαλαν σε τάξη μια σειρά από σημαντικά επιστημονικά δεδομένα. Η ανακάλυψη της δομής του DNA ήταν σίγουρα «επαναστατική» αλλά ο τρόπος που προέκυψε δεν θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ανάλογα.
Αντιθέτως, το έργο του Μισέρ θα μπορούσε να θεωρηθεί πρωτοποριακό, αφού ήταν κάτι εντελώς καινούργιο στον κόσμο της βιολογίας. Αντίστοιχα, η ανακάλυψη του Εϊβορι, που ήταν ο προθάλαμος του τεράστιου βιολογικού πεδίου που άνοιξαν οι Γοούτσον και Κρικ, είναι τουλάχιστον ίδιας σημασίας με την «διπλή έλικα».
Ποιος είναι λοιπόν ο λόγος που ο Γοούτσον απέκτησε τεράστια φήμη σε αντίθεση με τους «πρωτεργάτες» του DNA; Είναι ο ίδιος λόγος για τον οποίον είναι γνωστός ο Αμστρονγκ, που πάτησε στο φεγγάρι, και όχι οι άνθρωποι που έφτιαξαν το διαστημόπλοιο που ταξίδεψε ως εκεί. Ο Αμερικανός επιστήμονας είχε τις κατάλληλες γνώσεις την κατάλληλη στιγμή και φρόντισε να τις εκμεταλλευτεί με τον καλύτερο τρόπο. Βέβαια, αυτό σε καμία περίπτωση δεν μειώνει το τεράστιο έργο του. Δικαιολογεί όμως την μεγάλη του φήμη, που έρχεται σε αντίθεση με αυτή των εξίσου σημαντικών αλλά... άσημων βιολόγων που προηγήθηκαν.