Οι Σύριοι του Συντάγματος -Από την κτηνωδία του πολέμου, στην αδιαφορία της Αθήνας [εικόνες]

Η ρουτίνα της κυριακάτικης Αθήνας σε αντιδιαστολή με τα σκυφτά πρόσωπα που περιμένουν έξω από τη βουλή – δίχως όμως να ξέρουν τι περιμένουν. Για τους 200 Σύρους (άνδρες, γυναίκες και παιδιά) που στέκουν μπροστά από τους εύζωνες, η ελληνική πρωτεύουσα δεν προσφέρεται για ανέμελες διακοπές.

Όπως αναφέρει το ρεπορτάζ των Irish Times, ήδη, έχουν περάσει πέντε νύχτες στο δρόμο διαμαρτυρόμενοι για τον τρόπο που τους αντιμετωπίζουν οι αρχές. Ερχόμενοι από τον πόλεμο, περίμεναν στην Αθήνα κάτι περισσότερο από την ωμότητα την οποία αντιμετώπισαν από την πρώτη στιγμή.

«Δραπετεύσαμε από τη Συρία για να βρεθούμε στην αλητεία της Ελλάδας», λέει ένας εξ αυτών. Ως συνήθως, παραδέχονται πως προορισμός τους δεν ήταν η χώρα μας, αλλά η Β. Ευρώπη. Όπως και άλλοι σαν και αυτούς, έχουν μείνει καθηλωμένοι στην Ελλάδα.

Οι ιστορίες που έχουν να διηγηθούν αυτοί οι άνθρωποι -και το κάνουν για τις ανάγκες του ρεπορτάζ- είναι γεμάτες από θανάτους, χωρισμούς και σκληρότητα. Ο Αμπού Οντάι έχει κλείσει τρεις μήνες στην Ελλάδα και βοηθάει όσο μπορεί τους συμπατριώτες του για να περάσουν αυτές τις κρύες νύχτες στο δρόμο. Παραδέχεται πως οι συμπατριώτες του είναι εγκλωβισμένοι στην Ελλάδα εξαιτίας των άδικων κανονισμών της ΕΕ. «Ήρθαμε στην Ευρώπη με το όνειρο μιας καλύτερης ζωής, αλλά το μόνο που τους ενδιαφέρει στην Ελλάδα είναι να χαλάσουμε τα λιγοστά χρήματα που μας έχουν μείνει.

Όπως πληροφορεί ο 29χρονος Σύρος, οι έμποροι στην Τουρκία ζητούν πάνω από 10.000 ευρώ το κεφάλι για να περάσουν παράτυπους μετανάστες στην Ελλάδα. Ο ίδιος προσπάθησε να περάσει πεζή την Αλβανία με προορισμό το Μοντενέγκρο, αλλά στα αλβανικά σύνορα τον υποδέχθηκαν οι συνοριοφύλακες με... σφαίρες. Ήθελαν να τους σκοτώσουν, όχι να τους εκφοβίσουν, όπως λέει τώρα.

Στην Αθήνα καταγγέλλουν πως έχουν αντιμετωπίσει μόνο την αντιπάθεια των Ελλήνων. Ο Αμπού Οντάι λέει πως υπάρχουν οικογένειες που πετάχτηκαν στο δρόμο -καίτοι πλήρωνοναν ενοίκιο 900 ευρώ, γιατί οι ένοικοι της πολυκατοικίας ενοχλούνταν από το κλάμα των μωρών τους.

Στο ενδιάμεσο ενός χρόνου που δεν προχωράει, δίχως να γνωρίζουν πού θα προωθηθούν και αν θα προωθηθούν σε άλλες χώρες, οι Σύροι, συνεχίζουν να κάνουν όνειρα. Θέλουν να βρουν μια δουλειά, να πάνε τα παιδιά τους στο σχολείο. Μια γυναίκα λέει: «Παλαιότερα ταξίδευα στην Ευρώπη και ποτέ δεν είχα διανοηθεί πως θα γίνω φυγάς. Πήρα το ρίσκο να αφήσω τον άνδρα μου πίσω και να έρθω εδώ με τον γιο μου. Θέλουμε η Ευρώπη να μας βοηθήσει. Να δεχθούν η Αγγλία, η Γαλλία και η Ιρλανδία περισσότερους Σύρους. Αρκετοί από εμάς είμαστε επιστήμονες, μπορούμε να προσφέρουμε. Εδώ, στην Ελλάδα, όπως μας είπε ένας βουλευτής δεν υπάρχει περίπτωση να αποκτήσουμε δικαιώματα».

Φωτογραφίες: Eurokinissi