Η πρώτη απάντηση που πρέπει να δοθεί, με εξέταση DNA, είναι αν πρόκειται για σκελετό άνδρα ή γυναίκας. Στην πρώτη περίπτωση, του άνδρα δηλαδή, αν ο νεκρός είναι Μακεδόνας, μέλος της βασιλικής οικογένειας ή κάποιος στρατηγός του Μεγάλου Αλεξάνδρου, θα έπρεπε να βρεθούν υπολείμματα καύσης του νεκρού μέσα σε λάρνακα.
Εκτός βέβαια και αν είναι τα οστά ενός εκ των τυμβωρύχων που έπεσε νεκρός και τον παράτησαν οι σύντροφοί του, αλλά σε αυτή την περίπτωση ανακύπτει ερώτημα για το πώς εξαφανίστηκε ο νεκρός της ταφής.
Στη δεύτερη περίπτωση, όπου ο σκελετός ανήκει σε γυναίκα, υπάρχει και άλλο ενδεχόμενο. Τα οστά να ανήκουν στη Ρωξάνη, η οποία δεν ήταν Μακεδόνισα για να έχει γίνει καύση του σώματος πριν από την ταφή. Αν αυτό συμβαίνει, τότε κάπου εκεί κοντά θα πρέπει να βρεθεί και η ταφή του Αλέξανδρου Δ’.
Ο τάφος της Ολυμπιάδας;
Σύμφωνα με το xronometro.gr, το πιο ισχυρό σενάριο, αν συνδυάσουμε την εύρεση των οστών και με τα υπόλοιπα ευρήματα του τάφου, λέει ότι η ταφή είναι της μητέρας του Μεγάλου Αλεξάνδρου, της Ολυμπιάδας, άποψη που έχουν υποστηρίξει γνωστοί αρχαιολόγοι. Βέβαια, σύμφωνα με τις πηγές, ο τάφος της βρίσκεται στην Πύδνα, εκεί που τη δολοφόνησαν οι συγγενείς των θυμάτων της και όπου, σύμφωνα με τις διασωθείσες πληροφορίες, δεν υπήρξε καύση πριν από την ταφή, οπότε κανείς δεν μπορεί να αποκλείσει το γεγονός άνθρωποι από το περιβάλλον της να μετέφεραν τα οστά και να την έθαψαν στην Αμφίπολη. Μια εξέταση των οστών από ειδικούς ανθρωπολόγους ίσως δώσει σχετικά εύκολα μια πρώτη απάντηση, αφού στην περίπτωση που τα οστά ανήκουν στην Ολυμπιάδα θα πρέπει να φέρουν εμφανή ίχνη από τραύματα εξαιτίας του λιθοβολισμού, και ιδιαίτερα στο κρανίο.
Για την Ολυμπιάδα υπάρχουν και μια σειρά άλλα στοιχεία που συνηγορούν στο ότι μπορεί να της ανήκουν τα οστά. Οι δύο γυναικείες μορφές των γλυπτών που αποδόθηκαν ως Καρυάτιδες αποδεικνύεται σε αυτή την περίπτωση ότι ίσως είναι Κλώθωνες του Διονύσου και τοποθετήθηκαν εκεί ως δηλωτικό του γεγονότος ότι η μητέρα του Μεγάλου Αλεξάνδρου ήταν μυημένη τόσο στα Καβείρια όσο και τα Διονυσιακά μυστήρια. Επιπλέον, ακόμη ένα ισχυρό επιχείρημα είναι η αποκωδικοποίηση του ψηφιδωτού με την παράσταση της αρπαγής της Περσεφόνης. Αποδεικνύεται σε αυτό το ενδεχόμενο ότι ο «Πλούτωνας» φέρει τη μορφή του Φιλίππου του Β’ με στεφάνι ελιάς, ενώ η «Περσεφόνη» φέρει τη μορφή της Ολυμπιάδας, η οποία, ως ανήκουσα στη φυλή των Μολοσσών, ήταν κοκκινομάλλα και όχι ξανθομάλλα, όπως θέλει η μυθολογία την Περσεφόνη. Αν προσέξετε το ψηφιδωτό, δεν θα δυσκολευτείτε να διαπιστώσετε το κόκκινο χρώμα των μαλλιών της.
Με τις αντίστοιχες γονιδιακές εξετάσεις βρέθηκε ότι ο σκελετός που είχαν ανακαλύψει οι αρχαιολόγοι σε ένα πάρκινγκ ανήκε στον βασιλιά Ριχάρδο.
Από τη δεκαετία του 1970 οι ειδικοί είχαν αρχίσει να αποκωδικοποιούν το DNA, αποτέλεσμα της µελέτης της ενζυµολογίας των λειτουργιών του DNA στα βακτήρια.
O όρος ανασυνδυασµένο DNA υποδηλώνει ένα µόριο DNA αποτελούµενο από δύο (ή
περισσότερα) ξένα µεταξύ τους τµήµατα ενωµένα σε µια συνεχή αλυσίδα µε in vitro
διεργασίες.
H τεχνολογία αυτή επέτρεψε στους επιστήμονες την αποµόνωση, ταυτοποίηση και
πολλαπλασιασµό οποιουδήποτε τµήµατος DNA ενός οργανισµού. Βασιζόμενοι σε αυτόν τον τεμαχισμό της αλυσίδας, μπορούν σήμερα να φθάσουν στα ίχνη της ιστορίας ακόμη κι ενός σκελετού που μπορεί να χρονολογείται χιλιάδες χρόνια πριν, όπως αναφέρει το iatropedia.gr.
Όπως είχε αναφέρει περιγράφοντας τη μέθοδο που είχε ακολουθήσει η δρ Τούρι Κινγκ, γενετίστρια, δήλωσε ότι «είχαν υπάρξει ανησυχίες πως το DNA στα οστά θα ήταν πολύ υποβαθμισμένο: το ερώτημα ήταν πώς θα μπορούσαμε να πάρουμε δείγμα γενετικού υλικού και να το επεξεργαστούμε και είμαι πολύ χαρούμενη που το καταφέραμε».
«Υπάρχει ταυτοποίηση του DNA μεταξύ του μητρικού γενετικού υλικού των απογόνων της οικογένειας του Ριχάρδου Γ' (μιας γυναίκας στον Καναδά κι ενός Λονδρέζου επιπλοποιού) και τα οστά που βρήκαμε στην ανασκαφή του Γκρεϊφρίαρς». Μετά από αυτή την εξέλιξη βρέθηκε ποιος ήταν ο νεκρός.
