Από την Ευρώπη της οικονομίας, των αγορών και των λογής επενδυτών, περνάμε σε εκείνη των εξεγερμένων πολιτών και του νέου... τύπου πολιτικών φορέων και ηγετών οι οποίοι -επί της ουσίας-, δυνητικά, θα μπορούσαν να προδιαγράψουν ακόμη και τη διάλυση της ΕΕ.
Το άρθρο του γνωστού columnist των Financial Times, Βόλφγκανγκ Μίχναου είναι άλλο ένα... κλείσιμο του ματιού στο ποιο μπορεί να είναι το μέλλον της Ευρώπης, όσο το κίνημα των εξεγερμένων πολιτών γιγαντώνεται και όσο νέες πολιτικές δυνάμεις αναφύονται στο ευρύτερο ευρωπαϊκό σκηνικό.
Όπως αναφέρει ο Μίχναου οι πιθανότητες διάλυσης του ευρώ είναι πολύ περισσότερες τώρα, από ότι την εποχή που ξέσπασε η κρίση. Κι όλα αυτά, τη στιγμή που οι Ευρωπαίοι ηγέτες διατείνονται πως τέτοιος κίνδυνος πλέον εξέλιπε.
Καμία όρεξη
«Δεν έχω την παραμικρή ιδέα ποια ήταν η πιθανότητα διάλυσης του ευρώ κατά τη διάρκεια της κρίσης. Αλλά είμαι βέβαιος ότι η πιθανότητα είναι υψηλότερη σήμερα. Πριν από δύο χρόνια όσοι έκαναν προβλέψεις είχαν την ελπίδα μιας ισχυρής οικονομικής ανάκαμψης. Τώρα ξέρουμε ότι δεν συνέβη, ούτε πρόκειται να συμβεί» σημειώνει χαρακτηριστικά ο Μίνχαου.
Ο Μινχάου σημειώνει πως καίτοι η Ευρωζώνη δεν ήταν έτοιμη ή προετοιμασμένη για την οικονομική κρίση που ενέσκηψε, κατάφερε να βρει εκείνους τους μηχανισμούς για να αμυνθεί.
Ωστόσο, σήμερα, η Ευρωζώνη δεν έχει έναν μηχανισμό για να αμυνθεί κατά μιας παρατεταμένης ύφεσης, ενώ επιπρόσθετα ο αρθρογράφος των FT υποστηρίζει πως σε αντίθεση με πριν από δύο χρόνια, οι υπεύθυνοι χάραξης πολιτικής δεν έχουν καμία όρεξη να δημιουργήσουν έναν τέτοιο μηχανισμό σήμερα.
Άλλαξαν οι πρωταγωνιστές
«Οι βασικοί πρωταγωνιστές σήμερα δεν είναι οι διεθνείς επενδυτές, αλλά οι εξεγερμένοι εκλογείς που πιθανόν να ψηφίσουν μια νέα γενιά ηγετών και οι οποίοι εμφανίζονται πρόθυμοι να υποστηρίξουν περιφερειακές κινήσεις ανεξαρτησίας» επισημαίνει ο Μίνχαου και φέρνει ως παράδειγμα την ενδυνάμωση της Μαρί Λεπέν στη Γαλλία, του Μπέπε Γκρίλο στην Ιταλία.
«Στην Ελλάδα, ο Αλέξης Τσίπρας και ο ΣΥΡΙΖΑ, το κόμμα του, προηγούνται στις δημοσκοπήσεις. Έτσι κάνει και το Podemos στην Ισπανία, με τον τρομερό νεαρό ηγέτη του Πάμπλο Ιγκλέσιας» υπογραμμίζει ο αρθογράφος.
Τέλος, υποστηρίζει πως η λιτότητα «ήλθε για να μείνει» στη ζώνη του ευρώ, ενώ δεν εμφανίζεται αισιόδοξος για τις μελλοντικές αποφάσεις πολιτικής της ΕΚΤ, αναμένοντας παρά μόνον ένα μικρό πρόγραμμα ποσοτικής χαλάρωσης. Ο Μίνχαου ρίχνει και τις ανάλογες «σπόντες» στην εμμονή των Ευρωπαίων με τις διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις και σημειώνει πως μπορεί αυτές να έχουν θετικό αντίκρυσμα, αλλά σε καμία περίπτωση δεν αυξάνουν την εγχώρια ζήτηση.