Λέξεις όπως «έκρηξη», «επίθεση», «βία» τις ακούει να διατρυπούν τον αέρα. Δεν βγαίνουν από το δικό του στόμα, η εικόνα δεν έχει αποκρυσταλλωθεί μέσα του, δεν έχει αυτή την ικανότητα ανάλυσης. Από άλλα στόματα έρχονται λέξεις και κόντρα λέξεις και λαχανιάσματα, ένας συσχετισμός αναπνοών που δεν μπορεί να καταλάβει τι ζητούν, ένας στρόβιλος από σώματα που πάλλονται, τα κτίρια να κουνιούνται και λέξεις που να μη σημαίνουν απολύτως τίποτα. Δεν είναι σε θέση να περιγράψουν αυτά που συμβαίνουν εκεί ακριβώς μπροστά τους. Δεν φτάνουν οι λέξεις, είναι πεπερασμένες σε ισχύ, πυκνωμένες με μιαν ασάφεια.»
Ο Ιωσήφ Σαρογιάν είναι το σοφό παιδί του χρηματιστηρίου. Έχει τα πάντα: χρήμα, δόξα, επιρροή, μια οικογένεια να τον περιμένει, ένα σπίτι σε ακριβό προάστιο. Μια τρομοκρατική επίθεση στα γραφεία της εταιρείας όπου δουλεύει, του «Οφθαλμού», του αλλάζει όλη τη ζωή. Ένοχα μυστικά και ανομολόγητες αλήθειες από το παρελθόν έρχονται να τον σκιάσουν· ανακαλύπτει την πόλη του, που είναι βουτηγμένη στην οικονομική κρίση, και μέσα από αυτήν ανακαλύπτει τον κρυμμένο εαυτό του.
Και τότε ξεσπάει... Και τότε ψάχνει να βρει την άκρη του νήματος. Ποιος ήταν και πώς έγινε. Ποιοι ήμασταν και πώς γίναμε... Η έκρηξη στον «Οφθαλμό» ανατρέπει τα δεδομένα του κόσμου του, τον κάνει να ξαναδεί την πραγματικότητα, τη ζωή του, το παρελθόν του, με ένα βλέμμα πρωτογενές· τον σπρώχνει σε μια πορεία οδυνηρής αυτογνωσίας.
Ο Διονύσης Μαρίνος γράφει ένα πολυεπίπεδο μυθιστόρημα· με βάση τα στοιχεία της πλοκής θα μπορούσε ίσως κανείς να κάνει λόγο για ένα «noir» μυθιστόρημα, όμως ο συγγραφέας ξεπερνά αυτό το επίπεδο: το έργο του δεν βασίζεται αποκλειστικά στην πλοκή, αλλά επεξεργάζεται τη γλώσσα στα έσχατα όριά της, επιχειρώντας να αποτυπώσει και τις πιο λεπτές αποχρώσεις των εντυπώσεων και των συναισθημάτων, στοιχείο που τον εντάσσει σε μια λογοτεχνική παράδοση εξόχως ευρωπαϊκή. Η έκρηξη, το σημαδιακό αυτό συμβάν, φέρνει τον ήρωα, τον Ιωσήφ Σαρογιάν, στην κατάσταση ενός ανθρώπου που καλείται να χαρτογραφήσει από το μηδέν την πραγματικότητα, όπως τη συνθέτουν αφενός οι αισθητηριακές εντυπώσεις και αφετέρου οι μνήμες από ένα περίπλοκο παρελθόν. Το μυθιστόρημα με τον τρόπο αυτό γίνεται συνάμα ένα «δοκίμιο» σχετικά την πρόσληψη της πραγματικότητας και τη διαχείριση της μνήμης.
Ο Διονύσης Μαρίνος γεννήθηκε στην Αθήνα το 1971. Αυτό είναι το τέταρτο βιβλίο του, ύστερα από τα Χαμένα Κορμιά (2011, εκδ. Τετράγωνο). Τελευταία Πόλη (2012, εκδ. Γαβριηλίδης), Anamneza (2014, εκδ. Γαβριηλίδης).
