Μπορεί ο τουρισμός να πήρε τα πάνω του, αλλά για τους απλούς Έλληνες το σημείο στο οποίο στέκονταν παραμένει το ίδιο. Ένας στους τρεις είναι άνεργος, όσοι δουλεύουν πληρώνονταν λιγότερο και σε αρκετές περιπτώσεις ούτε καν στην ώρα τους.
Η Deutsche Welle ρίχνει το βλέμμα της στην ελληνική πραγματικότητα, μετράει διαθέσεις και δίνει το λόγο σε εργαζόμενους που δεν έχουν δει κάποια σημαντική αλλαγή στο βιωτικό τους επίπεδο.
Το άρθρο σημειώνει: «Οι βλαστοί της προσπάθειας για ανάκαμψη είναι πράσινοι στην Ελλάδα. Η τουριστική βιομηχανία επωφελήθηκε από τον αριθμό ρεκόρ των τουριστών αυτό το καλοκαίρι. Αλλά αυτό δεν έχει καμία σχέση με τη ζωή των Ελλήνων, καθώς οι εταιρείες έχουν μειώσει τις αμοιβές τους και σε κάποιες περιπτώσεις δεν πληρώνουν στην ώρα τους».
«Είμαστε ακόμα στο Μεσαίωνα σε ότι έχει να κάνει με τις συνθήκες εργασίας. Οι μισθοί έχουν μειωθεί κατά 30% τα τελευταία τρία χρόνια» λέει ο Δημήτρης Καραγεωργόπουλος της ΓΣΕΕ. Περίπου 1,2 εκατομμύρια εργαζόμενοι χρειάζεται να περιμένουν από τρεις έως 12 μήνες για να πληρωθούν, ενώ δεν λείπουν και οι περιπτώσεις που τους προτείνετε να πληρωθούν σε είδος!
Στην αναμονή
Το ρεπορτάζ φιλοξενεί τις ιστορίες δύο εργαζόμενων που δίνουν μόνο τα μικρά τους ονόματα υπό το φόβο αντιποίνων από τους εργοδότες τους. Πρόκειται για τον 37χρονο Γιάννη και την 40χρονη Μαρία που ζουν στην Κρήτη.
Ο Γιάννης εργάζεται σε μια γεωργική επιχείρηση που απασχολεί 100 άτομα. Η εταιρεία εξάγει ελαιόλαδο και κρασί σε όλο τον κόσμο, συμπεριλαμβανομένων των ΗΠΑ, της Αυστραλίας και της Γερμανίας. Η εταιρεία πηγαίνει καλά, αλλά οι εργαζόμενοι δεν έχουν ωφεληθεί καθόλου.
«Ήταν η χειρότερη χρονιά για 'μας. Είχαμε να πάρουμε μισθό για πέντε μήνες. Κάποιες φορές λαμβάναμε ένα μικρό μέρος του μισθού, αλλά ίσα που έφταναν για τη βενζίνη».
Η Μαρία που εργάζεται σε μια αλυσίδα αρτοποιίας παραδέχεται πως μια ημέρα αναγκάστηκε να μείνει στο σπίτι της γιατί δεν άντεξε οικονομικά να βάλει βενζίνη. Κατά τη διάρκεια του χειμώνα δεν είδε το χρώμα του χρήματος – πέρασαν έτσι τέσσερις μήνες. Δηλώνει έξω φρενών, καθώς βλέπει την επιχείρησή της να καταγράφει κέρδη. «Για μερικούς δεν υπάρχει κρίση. Θα πουλούσαν ακόμα και τη γιαγιά τους».
Η Μαρία δουλεύει 15 χρόνια στην ίδια εταιρεά. Τα τελευταία δύο χρόνια ο μισθός της μειώθηκε σε 815 ευρώ από 1090, παρά το γεγονός ότι η δουλειά πήγαινε πολύ καλά. Παράλληλα δεν κατάφερε να πάει τη θερινή της άδεια, καθώς της δόθηκαν μόλις πέντε ημέρες από τις 30 που δικαιούται. Το χειρότερο, όμως, είναι η συμπεριφορά της διεύθυνσης που πιέζει τους παλαιότερους εργαζόμενους κατηγορώντας τους ότι είναι τεμπέληδες.
Πίεση στους παλαιότερους
Για να συμπληρώσει: «Ακόμα και όταν είναι άδειο το μαγαζί δεν έχουμε δικαίωμα ξεκούρασης ούτε για 10 λεπτά. Θέλουν να μας διώξουν και να φέρουν νέα παιδιά που μπορούν να δουλέψουν για 580 ευρώ το μήνα».
Ο Γιάννης, από την άλλη, έχει δύο γιους και παραδέχεται: «Έχω και ένα καφενείο στο χωριό, αλλά πλέον τα έσοδα έχουν μειωθεί στο μισό». Η Μαρία περιστασιακά δανείζεται από φίλους και συγγενείς».
Όπως εξηγεί ο κ. Καλογερόπουλος: «Η ελληνική οικογένεια πάντα στέκεται δίπλα στα μέλη της και έχει συνηθίσει να βοηθάει, αλλά και αυτό πλέον είναι δύσκολο καθώς οι συντάξεις των γονιών μειώνονται δραστικά».