Για την Ελλάδα και την Αθήνα το στοίχημα των Ολυμπιακών Αγώνων ήταν να δώσουν μια άλλη εικόνα τους στο εξωτερικό. Δέκα χρόνια μετά δεν έχει μείνει τίποτα που να μπορεί κανείς να πάνηγυρίσει.
Το Reuters, με κεντρικό άρθρο, επιστρέφει το ρολόι 10 χρόνια πίσω γράφοντας για όσα πρωτόγνωρα συνέβησαν στην Αθήνα το 2004 με τη διοργάνωση των Ολυμπιακών Αγώνων. Γράφει για τα φώτα που έπεσαν πάνω στην Αθήνα και την Ελλάδα, αλλά και για το μετέπειτα θάμπωμα.
Πέραν των εγκαταλειμμένων αθλητικών εγκαταστάσεων, αυτό που δημιουργεί σκέψεις είναι αν μικρές χώρες ή άλλες με οικονομικά προβλήματα μπορούν να αντεπεξέλθουν σε τέτοιου είδους διοργανώσεις.
Οι Έλληνες από την υπερηφάνεια εκείνων των στιγμών πέρασαν στον θυμό, σημειώνει το άρθρο, καθώς η χώρα αγωνίζεται μέσα σε μια εξαετή ύφεση, με ανεργία σε επίπεδα ρεκόρ, με έλλειψη στέγης και τη φτώχεια.
Για τους Έλληνες που διογκώθηκε με υπερηφάνεια τη στιγμή, τα παιχνίδια είναι τώρα μια πηγή του θυμού, καθώς η χώρα αγωνίζεται μέσα από μια εξαετή ύφεση, ανεργία ρεκόρ, η έλλειψη στέγης και η φτώχεια.
Η Ελένη Γκολιού, διευθύνει ένα παντοπωλείο στην πρωτεύουσα. Λέει στη δημοσιογράφο του Reuters, «γιατί να πανηγυρίσουμε; Πήραν τα χρήματα του φορολογούμενου για να κάνουν τους Ολυμπιακούς Αγώνες. Τι έμεινε από όλα αυτά;».
Από την τρέλα στο άγχος
Η αρχική τρέλα με την ανάληψη των Ολυμπιακών Αγώνων (ο μετέπειτα πρωθυπουργός Γιώργος Παπανδρέου ανέμιζε μια ελληνική σημαία, γράφει χαρακτηριστικά), οδήγησε σε ένα τέλμα σε ότι είχε να κάνει με τα έργα. Αυτό παραλίγο να οδηγήσει σε ναυάγιο τους αγώνες και έτσι η Ελλάδα αποδύθηκε σε έναν αγώνα ταχύτητας για να είναι έτοιμη.
Έργα υποδομής έγιναν στην Αθήνα, όπως το τραμ, οι νέοι αυτοκινητόδρομοι, αστραφτερές Ολυμπιακές εγκαταστάσεις, ενώ ο προϋπολογισμός φουσκωνόταν.
Ο καθηγητής Οικονομικών στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο της Θεσσαλονίκης λέει: «Ήταν μια σπατάλη χρημάτων για το θεαθήναι». Από την μεριά της το ΕΤΑΔ αποκρούει τις αιτιάσεις ότι οι εγκαταστάσεις είναι παρατημένες στη τύχη τους.
Αυτή τη στιγμή όλη παγκόσμια κοινότητα και η ΔΟΕ στρέφουν την προσοχή τους στο Ρίο που θα φιλοξενήσει τους αγώνες το 2016. Τα έργα έχουν μείνει πίσω, ενώ οι υπερβάσεις του προϋπολογισμού φτάνουν σε επικίνδυνο σημείο.
Το ρίσκο
Οι ερευνητές Bent Flyvbjerg και Allison Stewar γράφουν σε ένα έκθεσή τους πως η πόλη και η χώρα που αναλαμβάνουν Ολυμπιακούς Αγώνες, μαζί παίρνουν και το ρίσκο μια απόλυτα δαπανηρής διοργάνωσης.
Ωστόσο, υπάρχουν και οι υποστηρικτές των Αγώνων που κάνουν λόγο για τα έργα υποδομής που έμειναν στην Αθήνα, ενώ επισημαίνουν πως ήταν αβλεψία των κυβερνήσεων που ακολούθησαν που δεν κατάφεραν να μετατρέψουν την ολυμπιακή κληρονομία σε έσοδα μέσω τουρισμού.
Ο Στράτος Σαφιολέας, εκπρόσωπος του 2004 κατά τη διάρκεια των αγώνων, λέει: «Οι αγώνες ήταν μια χαμένη ευκαιρία. Έχουμε ακόμα την Αρχαία Ολυμπία και τον Μαραθώνα. Το θέμα είναι να μην χάσουμε άλλη μια ευκαιρία».
Από την μεριά του ο Σπύρος Καπράλος, ο επικεφαλής της Ελληνικής Ολυμπιακής Επιτροπής αντικρούει τα επιχειρήματα για το κόστος των αγώνων: «Κόστισαν 8.5 δισ. ευρώ. Τι είναι αυτά τα χρήματα μπροστά στα 360 δισ. που χρωστάει η Ελλάδα; Εάν τα συνυπολογίσουμε όλα θα δούμε πως τα θετικά από εκείνους τους αγώνες υπερτερούν των αρνητικών. Το πρόσωπο της πόλης άλλαξε».