Πρώτα ο άνθρωπος. Αυτό είναι το πολιτικό σλόγκαν του αριστερού ηγέτη Ζαν Λικ Μελανσόν, το αντίστοιχο του Αλέξη Τσίπρα στη Γαλλία, ο οποίος άφησε άφωνους τους πάντες όταν εξομολογήθηκε την προηγούμενη εβδομάδα κάτι που δεν το λένε δημόσια οι πολιτικοί: «Θέλω να κοιμηθώ, να μην κάνω τίποτα, να χασμουριέμαι».
Σήμερα είναι ευρωβουλευτής ο Μελανσόν, ο οποίος σε ηλικία 62 ετών δηλώνει κουρασμένος από τη συνεχή πολιτική μάχη. Δηλώνει επίσης κουρασμένος από την κριτική που του ασκούν, συνήθως φαρμακερή. «Κάποια στιγμή πρέπει να σταματάς να τρέχεις. Γιατί αν τρέχεις συνέχεια, θα καταλήξεις στο κενό» δήλωσε στο σάιτ Hexagones. Σε αυτή την συνέντευξη δήλωση την ανάγκη που νιώθει να κοιμηθεί, να μην κάνει τίποτα και να χασμουριέται.
Αυτό το σημάδι κατάπτωσης από τον άνθρωπο -σημαία της γαλλικής Αριστεράς ανέρχεται στις πρόσφατες ευρωεκλογές όπου το κόμμα του Μέτωπο της Αριστεράς πήρε μόνο 6,33%. «Πίστευε ότι θα έπαιρνε τουλάχιστον 10%. Είναι άνθρωπος που λειτουργεί με το συναίσθημα. Τα αποτελέσματα τον τελείωσαν ψυχικά» αναφέρει άνθρωπος από το περιβάλλον του.
Στη συνέντευξη τύπου μετά τις ευρωεκλογές ο Ζαν Λικ Μελανσόν είχε δάκρυα στα μάτια. Εμοιαζε χαμένος και δεν έβρισκε λόγια για να εξηγήσει γιατί το ακροδεξιό κόμμα της Λεπέν βγήκε πρώτο κόμμα, ενώ ο ίδιος έπεσε τόσο χαμηλά.
Από τότε ο Μελανσόν χάθηκε από τη δημοσιότητα. Και την περασμένη Τετάρτη εξήγησε τι πραγματικά συμβαίνει. Θέλει για ένα διάστημα να κατέβει από την εξέδρα όπου παίζεται, δημοσίως, η κωμωδία της πολιτικής ζωής. Σχεδιάζει μάλιστα τον νέο ρόλο που θα ήθελε να διαδραματίσει: «Θέλω να μειωθεί το επίπεδο πίεσης πάνω μου...Θέλω να ασχοληθώ με αυτό που πιστεύω ότι μπορώ να κάνω, την μετάδοση της ιδεολογίας μου. Δεν σκοπεύω να βγω στη σύνταξη, αλλά να χρησιμοποιήσω τον εαυτό μου διαφορετικά. Χρειάζομαι χρόνο, δεν μπορώ πια να λειτουργώ έτσι».
Τίποτα δεν είναι παράξενο σε αυτό, γράφει η Liberation. Αλλά τα λόγια σοκάρουν στο στόμα ενός πολεμιστή, ο οποίος άφησε εποχή με τις τηλεοπτικές του εμφανίσεις όπου ο θόρυβος και η οργή κυριαρχούσαν. Για έναν στρατευμένο διανοούμενο όπως ο Μελανσόν, για τον οποίο πολιτική και μάχη είναι ένα και το αυτό, μια τέτοια αυτοκριτική δεν είναι μικρό πράγμα.
Δεν είναι η πρώτη φορά που ο αριστερός ηγέτης δείχνει συμπτώματα κατάθλιψης. «Η καρδιά μου έγινε στάχτη» έλεγε τον περασμένο Οκτώβριο όταν ανακοινώθηκε ότι το κομμουνιστικό κόμμα δεν ήθελε να συνεργαστεί μαζί του. Τότε δήλωσε ότι επρόκειτο για πολιτικό λάθος και όχι για προσωπική προδοσία. Λίγο πριν τις ευρωεκλογές δήλωνε ότι δεν ήταν σίγουρος πως ήθελε να είναι υποψήφιος ευρωβουλευτής και εξομολογήθηκε στην εφημερίδα Le Figaro ότι είναι «κουρασμένος από τον τρόπο με τον οποίο γίνεται η πολιτική στη Γαλλία». Δύο μήνες αργότερα, βέβαια, είχε εκλεγεί ευρωβουλευτής...
Τον Ιούνιο του 2012 η Μαρίν Λεπέν τον είχε κακομεταχειριστεί σε διάφορα πάνελ και είχε βγει τραυματισμένος πολιτικά. Εγραφε στο προσωπικό του μπλογκ, λίγο αργότερα, με τίτλο «Μια βροχερή ημέρα»: «Μια ανεξήγητη βραδύτητα με κρατάει πίσω από τα παράθυρα. Το τζάμι στάζει και λυώνει τις φιγούρες απέξω. Η μονοτονία είναι ένα βάλσαμο στις πληγές μου από τη μάχη».
Η τελευταία του συνέντευξη αναπαράχθηκε στα γαλλικά μίντια και κρίθηκε ως απόσυρση από την πολιτική ζωή, πράγμα που τον ενόχλησε. Εγραψε, λοιπόν, στο facebook:
«Η άκρη μιας φράσης όπου μιλούσα για την «απόσταση» που θέλω να πάρω από την φρενίτιδα της πολιτικής και μιντιακής ζωής ερμηνεύτηκε και αναπαράχθηκε σαν μια απόφαση απόσυρσης από την πολιτική μάχη. Θέλω λοιπόν να προειδοποιήσω όσους βιάστηκαν να με θάψουν, δεν εγκαταλείπω».