Πριν από 42 χρόνια, στις 15 Αυγούστου του 1969: Η Ελλάδα γιορτάζει. Στην Τήνο έχουν συρρεύσει χιλιάδες πιστοί και τα παλληκάρια του πουλιού της χούντας έχουν μια ακόμη ευκαιρία να εκμεταλλευθούν το θρησκευτικό και πατριωτικό συναίσθημα των Ελλήνων με γιορτές, πανηγύρια και μηνύματα υπέρ της... επαναστάσεως.
Την ίδια μέρα, σε μια άλλη γωνιά του πλανήτη στο ξεκινούσε ένα τετραήμερο πανηγύρι μουσικής που θα άλλαζε πάρα πολλά πράγματα στον πλανήτη.
Από τις 15 έως τις 18 Αυγούστου του 1969 περίπου 500.000 άτομα κατέκλυσαν το κτήμα του Μαξ Γιασγκούρ στο Μπέθελ της Νέας Υόρκης, όπου πραγματοποιήθηκε το φεστιβάλ του Γούντστοκ.
Μεγάλα ονόματα της εποχής, όπως ο Τζίμι Χέντριξ, η Τζάνις Τζόπλιν, ο Κάρλος Σαντάνα, οι Jefferson Airplane, οι Grateful Dead, οι Band, οι Crosby, Still, Nash&Young κ.ά. έδωσαν το παρόν στο πιο διάσημο φεστιβάλ στην ιστορία της ροκ μουσικής.
Ιστορική αναδρομή
Το Μάρτιο του 1967 οι πάμπλουτοι επιχειρηματίες Τζον Ρόμπερτς και Τζόελ Ρόουσμαν δημοσίευσαν μια αγγελία στη «Wall Street Journal» αναζητώντας ιδέες για έξυπνες επενδύσεις. Μεταξύ άλλων ανταποκρίθηκαν ο μουσικός παραγωγός Μάικ Λανγκ και ο Αρτ Κόρνφελντ, στέλεχος της εταιρείας Capitol. Τους έπεισαν να τοποθετήσουν τα κεφάλαιά τους σε ένα μεγάλο Φεστιβάλ. Θα έδιναν 150.000 δολάρια και Προσδοκούσαν κοινό 75.000 νέων. Με εισιτήριο 6 δολαρίων για κάθε ημέρα του φεστιβάλ τα κέρδη που υπολογίζονταν θα ήταν εξαιρετικά υψηλά.
Πριν από την έναρξη είχαν ήδη πουληθεί 186.000 εισιτήρια αλλά ο αριθμός όσων προσήλθαν ξεπέρασε κατά πολύ αυτό τον αριθμό. Μάλιστα, εξαιτίας της απρόβλεπτης κοσμοσυρροής δεν στήθηκαν εκδοτήρια στις εισόδους και από την πρώτη ημέρα οι διοργανωτές αναγκάστηκαν να ανακοινώσουν ότι η είσοδος είναι ελεύθερη.
Υπολογίζεται ότι περίπου ένα εκατομμύριο άνθρωποι προσπάθησαν να φτάσουν στην περιοχή αλλά δεν τα κατάφεραν εξαιτίας της κυκλοφοριακής συμφόρησης. Το μποτιλιάρισμα στους δρόμους δημιούργησε προβλήματα και στη ροή του προγράμματος καθώς κάποιοι καλλιτέχνες δεν κατάφεραν να φτάσουν στην ώρα τους.
Τελικά στο χώρο του φεστιβάλ έφτασαν, όπως υπολογίζεται, περίπου 500.000 άνθρωποι. Και μολονότι οι περισσότεροι ήταν τζαμπατζήδες, περίσσεψε άφθονο χρήμα και για τα απροσδόκητα έξοδα.
Το σημαντικότερο και δαπανηρότερο πρόβλημα προέκυψε την καν την έναρξή του.
Σύμφωνα με τον αρχικό σχεδιασμό η διοργάνωση θα γινόταν αλλού, στο μικρό χωριό Γουόλκιλ. Οταν όμως οι συντηρητικοί αγρότες - κάτοικοί του απείλησαν με «αντεπανάσταση», η τοπική Αστυνομία απαγόρευσε να διεξαχθεί εκεί το Φεστιβάλ.
Η εσπευσμένη μετακίνησή του στο Μπέθελ υπερδιπλασίασε τον προϋπολογισμό, χώρια τα 50.000 δολάρια που δόθηκαν -ως ενοίκιο- στον κτηματία Μαξ Γιασγκούρ, ιδιοκτήτη της τεράστιας φάρμας.
Το Φεστιβάλ του Γούντστοκ αποτέλεσε ορόσημο μιας ολόκληρης εποχής, των «παιδιών των λουλουδιών» που διακήρυτταν την αγάπη, την ειρήνη -και τα ναρκωτικά- ως τη λύση σε όλα τα ανθρώπινα προβλήματα.
Δεν είναι υπερβολή να πει κανείς ότι είναι το Φεστιβάλ που άλλαξε τη ροκ μουσική όπως την ξέρουμε. Συγκαταλέγεται, άλλωστε, στη λίστα του Rolling Stone με τις 50 στιγμές που άλλαξαν την ιστορία του Rock and Roll.
Οι οπαδοί του τριπτύχου Sex, Drugs and Rock & Roll, κατασκήνωσαν στους χώρους του φεστιβάλ, επιδιδόμενοι αφενός σε τριήμερα όργια, αφ' ετέρου σε βροντερά συνθήματα για παγκόσμια ειρήνη και επιστροφή των αμερικανών στρατιωτών από το Βιετνάμ, καθώς και οριστική παύση των ρατσιστικών διακρίσεων εντός της χώρας.
Το Woodstock αποτέλεσε ιδανικό τόπο εκδήλωσης του γενικευμένου κοινωνικού αναβρασμού από την αμερικανική νεολαία, που διακήρυττε έναν νέο τρόπο ζωής, γεμάτο αγάπη και μακριά από προσωπικά συμφέροντα.
Οι συμμετοχές
Οι καλλιτέχνες που έλαβαν μέρος είναι οι εξής: ichie Havens, Sweetwater, The Incredible String Band, Bert Sommer, Tim Hardin, Ravi Shankar, Melanie, Arlo Guthrie, Joan Baez, Quill, Keef Hartley Band, Country Joe McDonald, John Sebastian, Santana, Canned Heat, Mountain, Grateful Dead, Creedence Clearwater Revival, Janis Joplin και The Kozmic Blues Band, Sly & the Family Stone, The Who, Jefferson Airplane, Joe Cocker, Country Joe and the Fish, Τen Years After, The Band, Blood, Sweat & Tears, Johnny Winter & Edgar Winter, Crosby, Stills, Nash & Young, Neil Young, Paul Butterfield Blues Band, Sha-Na-Na, Jimi Hendrix.
Ποιοι και γιατί δεν ήταν εκεί
Στο φεστιβάλ - ορόσημο της ροκ είχαν αρνηθεί να παίξουν οι Beatles επειδή ο Τζον Λένον δεν είχε καταφέρει να τους συγκεντρώσει, οι Led Zeppelin καθώς είχαν επιλέξει να τραγουδήσουν σε άλλο φεστιβάλ με καλύτερη πληρωμή, ενώ είχαν αρνηθεί τη συμμετοχή τους οι Byrds και ο Μπομπ Ντύλαν, ο οποίος δεν συμφωνούσε με τις αρχές που πρέσβευε το κίνημα των χίπις. Την πρόσκληση για να συμμετάσχουν αρνήθηκαν επίσης, τόσο οι Doors, λόγω της γνωστής αντιπάθειας του Τζιμ Μόρισον στις μεγάλες συναυλίες εξωτερικού χώρου, όσο και οι Jethro Tull, με τον Ιαν Αντερσον να δηλώνει ότι δεν θέλει να περάσει το Σαββατοκύριακο παίζοντας για «άπλυτους χίπιδες».
Παζάρια και αμοιβές
Οι καλλιτέχνες που συμμετείχαν αμείφθηκαν και μάλιστα αρκετά καλά για την εποχή εκείνη. Για παράδειγμα οι Who επέδειξαν αξιοπρόσεκτη μαχητικότητα και στο παζάρι. «Διπλασιάζετε την αμοιβή μας ή εξαφανιζόμαστε», είπαν. Η απειλή απέδωσε. Εισέπραξαν 12.500 δολάρια.
Κατά τα άλλα ο Τζίμι Χέντριξ εισέπραξε 18.000 δολάρια. Oι Blood, Sweat and Tears 15.000, η Τζόαν Μπαέζ 10.000, όσα και οι Greedence Clearwater Revival. H Τζάνις Τζόπλιν και οι Jefferson Airplane έλαβαν από 7.500, ο Ρίτσι Χέιβενς 6.000 δολάρια. Οι Carlos Santana Band αρκέστηκαν στα 750 δολάρια.
Ειρηνικό τετραήμερο
Παρά την έλλειψη οργάνωσης και υποδομών για τετραήμερη φιλοξενία τόσων χιλιάδων κόσμου, ο ειρηνικός χαρακτήρας του φεστιβάλ διατηρήθηκε με τα κοινά ιδανικά των παρευρισκόμενων να διατελούν ρόλο ζωτικής σημασίας.
Σημειώθηκε ωστόσο ένας θάνατος από υπερβολική δόση ναρκωτικών και ένας όταν θεατής πατήθηκε από αγροτικό όχημα την ώρα που κοιμόταν μέσα στον υπνόσακό του. Λέγεται ακόμα ότι γεννήθηκαν δύο παιδιά και οκτώ γυναίκες απέβαλαν.
Την ασφάλεια των εκδηλώσεων είχε αναλάβει η χίπικη κοινότητα Ηog Farm από το Νέο Μεξικό η οποία ανέλαβε και την τροφοδοσία των θεατών.
Συνολικά χρειάστηκαν ιατρική βοήθεια 5.162 άτομα, οι 797 λόγω χρήσης ναρκωτικών.
Τα τελευταία 40 χρόνια, πραγματοποιήθηκαν δυο προσπάθειες αναβίωσης του Φεστιβάλ, μια το 1994 και μια ακόμη το 1999.
Αν και τα δυο φεστιβάλ μπορούν να χαρακτηριστούν επιτυχημένα από εισπρακτικής πλευράς, ουδεμία σχέση είχαν με το πρωταρχικό γεγονός.