Από τη λεπτομερή περιγραφή των γραφείων -στον πρώτο όροφο μιας οικογενειακής πολυκατοικίας στην Αθήνα- μέχρι τον τρόπο που κινείται και συστήνεται, αλλά και τις πρώτες θέσεις του κόμματος που διακρίνονται, το εκτενές κείμενο στο site του Guardian συστήνει στο διεθνές κοινό το Ποτάμι, αλλά και τον Σταύρο Θεοδωράκη.
Το κείμενο εκκινεί με τη φράση «Η λέξη στα χείλη όλων στην Ελλάδα είναι “Ποτάμι”». Η συνάντηση έγινε στα γραφεία του Ποταμιού γράφει ο δημοσιογράφος -εννοώντας μάλλον τα γραφεία του protagon- σημειώνοντας ότι ο αρχηγός του κόμματος επιμένει στον ενικό και στο Σταύρος. Του ξεκαθαρίζει ότι δεν έχει δώσει καμία συνέντευξη ως τώρα σε κάποιο μέσο συγκεκριμένα. Περηφανεύεται που δεν έχει μια συγκεκριμένη πολιτική και ιδεολογική βάση «ο καθένας φορά τα κομματικά γυαλιά του και βλέπει τον κόσμο, κόκκινο ή μπλε ή πράσινο... Ακόμη και ο τρόπος που κάθονται οι βουλευτές στη βουλή είναι χαζός – σε ομάδες ανάλογα με το κόμμα. Γιατί να μην κάθονται δίπλα σε έναν πολιτικά αντίθετο βουλευτή ώστε να συζητάνε τα θέματα και να προσπαθεί ο ένας να πείσει τον άλλο προκειμένου να βρεθεί κοινό έδαφος;»
Στην ερώτηση γιατί δεν κατεβαίνει το ποτάμι και στις αυτοδιοικητικές εκλογές, η απάντηση είναι «Τι ξέρω για τοπικά θέματα, ας πούμε στην Κρήτη, προκειμένου να προσπαθήσω να επιβάλω μια συνολική εθνική στρατηγική;» Γιατί λοιπόν ξεκίνησε με τις Ευρωκλογές; «Επειδή είναι φτηνό» απάντησε χαμογελώντας στον συνεργάτη του Guardian, ο οποίος κάνει λόγο για την την «αφοπλιστική ειλικρίνεια» του συνομιλητή του.
Αναφέρεται πως το μότο του Ποταμιού είναι «πολιτικοί για όλους» και το σχόλιο του συντάκτη «Παρά τους πολιτικούς περιορισμούς -και ίσως την έλλειψη λούστρου- αυτού που κάνει, το σημαντικό είναι ότι το κάνει. Σε έναν κόσμο φαινομενικά γεμάτο με πολίτες που είναι είτε απαθείς είτε παθητικοί αποδέκτες της κυβερνητικής πολτικής, η ενεργή ιδιοκτησία της μοίρας ατόμου και χώρας πρέπει να ενθαρρύνονται. Σίγουρα θα δεχθεί πυρά τους επόμενους μήνες. Αντιπροσωπεύει μια σοβαρή απειλή για το σύστημα (στάτους κβο)».
Στον επίλογο γίνεται αναφορά και στις θεωρίες συνωμοσίας σχετικά με το ποιοί βρίσκονται πίσω από το Ποτάμι, ποιος το χρηματοδοτεί, ποια συμφέροντα εκπροσωπεί. «Οι πολιτικοί παράγοντες και αναλυτές είναι έτοιμοι να υποστηρίξουν οποιαδήποτε πιθανότητα, εκτός από μία», καταλήγει το άρθρο.« Οτι κάποιοι με ευρεία αποδοχή θα μπορούσαν να αποφασίσουν ότι δεν είναι ευτυχείς με αυτά που τους προσφέρονται και να αποφασίσουν να φτιάξουν κάτι δικό τους. Και ότι αυτό θα μπορούσε να είναι επιτυχημένο. Αυτή η απλή εξήγηση είναι πολιτικά η πιο επικίνδυνα εκρηκτική και αισιόδοξη.