Η θεωρία της Υστερίας που διατύπωσε ο Φρόιντ, δημιούργησε ολόκληρη σχολή υποστηρικτών και αποτέλεσε αφορμή για βιβλία και ταινίες, ενώ προκάλεσε και αρκετές αντιδράσεις. Τώρα, 120 χρόνια μετά, την θεωρία επιβεβαιώνουν πρόσφατες έρευνες.
Συγκεκριμένα, Βρετανοί και Αυστραλοί ερευνητές από το King's College του Λονδίνου και το Πανεπιστήμιο της Μελβούρνης αναφέρουν ότι οι απωθημένες αναμνήσεις μπορούν πράγματι να προκαλέσουν «υστερία».
Οι απωθημένες αναμνήσεις αποτέλεσαν δόγμα στις ψυχολογικές θεωρίες του Φρόιντ, σχετικά με τη φύση των ασυνείδητων νοητικών διεργασιών. Ο Αυστριακός νευρολόγος χρησιμοποίησε τον όρο «απώθηση», για να περιγράψει τον τρόπο με τον οποίο το άτομο μπλοκάρει από τη συνειδητή του επίγνωση συναισθηματικά οδυνηρά γεγονότα και εμπειρίες και αυτός ο μηχανισμός αυτοπροστασίας, μπορούσε να προκαλέσει την εμφάνιση ψυχοσωματικών συμπτωμάτων –στα οποία έδωσε τον τίτλο «υστερία»- κατά τη διάρκεια μιας διαδικασίας, που τώρα είναι γνωστή ως μετατροπή.
Η διαταραχή μετατροπής είναι μια ψυχική διαταραχή, κατά την οποία οι ασθενείς παρουσιάζουν συμπτώματα, όπως μούδιασμα, ζαλάδα, παράλυση χωρίς, όμως, να μπορεί να δοθεί κάποια νευρολογική εξήγηση στο πρόβλημα τους.
Στην έρευνα του καθηγητή Καναάν και των συναδέλφων του από το πανεπιστήμιο King's College του Λονδίνου, συμμετείχαν 12 ασθενείς με διαταραχή μετατροπής και 13 υγιείς ενήλικες.
Όλοι οι συμμετέχοντες είχαν βιώσει κάποια στρεσογόνα γεγονότα στη ζωή τους. Οι ερευνητές χρησιμοποίησαν λειτουργικές μαγνητικές τομογραφίες (fMRI) για να εντοπίσουν περιοχές δραστηριότητας στον εγκέφαλό τους, όταν τους ζητήθηκε να ανακαλέσουν στη μνήμη τους λεπτομέρειες από εκείνες τις εμπειρίες.
Στους ασθενείς σε διαταραχή μετατροπής φάνηκε να ενεργοποιείται μια περιοχή του εγκεφάλου, γνωστή ως αριστερός πλαγιοπίσθιος προμετωπιαίος φλοιός, ενώ άλλες μνήμες –ακόμη κι εκείνες που προκαλούσαν αναστάτωση- και στις δύο ομάδες ασθενών ενεργοποιούσαν τον ιππόκαμπο, μια περιοχή του εγκεφάλου που παίζει σημαντικό ρόλο στη δημιουργία των αναμνήσεων.
Οι συγγραφείς εκτιμούν ότι οι ασθενείς με διαταραχή μετατροπής ενεργοποιούσαν ένα μέρος του εγκεφάλου τους, προκειμένου να μπλοκάρουν ένα άλλο, έτσι ώστε το συναισθηματικό περιεχόμενο ενός αγχωτικού γεγονότος να μπορεί να κατασταλεί/απωθηθεί.
Πέρα από το γεγονός ότι τα ευρήματα των ερευνητών υποστηρίζουν τη θεωρία του Φρόιντ και βοηθούν στην ερμηνεία ενός από τα πιο κοινά παράπονα ασθενών που αντιμετωπίζουν οι νευρολόγοι, η έρευνα αυτή μπορεί να οδηγήσει και σε νέες προσεγγίσεις για τη θεραπεία ασθενών, των οποίων τα συμπτώματα παραγνωρίζονταν από τους γιατρούς κατά το παρελθόν.