Tρεις φοιτητές οραματίζονται το δημόσιο του μέλλοντος -Γλαφυρά παραδείγματα για την δυσλειτουργία του κράτους [εικόνα]

Οι τρείς φοιτητές, Δάφνη Γιοβανώφ, Δημήτρης Αντωνόπουλος και Μαρία-Ελένη Δολιανίτη«Οταν βρέθηκα ως φοιτητής στην Αμερική διαπίστωσα ότι ένας στους δύο φοιτητές είχε αποσπάσει κάποια διάκριση, ακαδημαϊκή, αθλητική ή καλλιτεχνική, ένα ποσοστό εξίσου υψηλό όσο των προέδρων στην Ελλάδα» παρατήρησε χαριτολογώντας «και αυτό όχι επειδή οι Αμερικανοί διαθέτουν κάποιο ανώτερο γονότυπο». «Μέσα από την αξιολόγηση δεν δίδεται μόνο επιβράβευση αλλά και κίνητρο στον κάθε φοιτητή, υπάλληλο και εν γένει πολίτη, να εξελιχθεί» υπογράμμισε ο δρ Παγουλάτος.Την έλλειψη εμπιστοσύνης στους θεσμούς, αλλά και τη θεσμική ανωριμότητα υπέδειξε ο δρ Αριστείδης Χατζής, αν. καθηγητής Φιλοσοφίας και Δικαίου στο ΕΚΠΑ. «Στο εξωτερικό η προσωπική συνέντευξη παίζει αποφασιστικό ρόλο για την πρόσληψη στο Δημόσιο, εδώ λειτούργησε ως η «κερκόπορτα» για την πρόσληψη των ημετέρων» υπενθύμισε «γι’ αυτό στην Ελλάδα επιβιώνουν μόνο αρτηριοσκληρωτικοί θεσμοί, όπως οι Πανελλήνιες και το ΑΣΕΠ».Την «Οδύσσεια» ενός πανεπιστημιακού τμήματος που επεδίωκε να αξιολογηθεί κατέθεσε στο πλαίσιο της «ομαδικής ψυχοθεραπείας», όπως χαρακτήρισαν τη συζήτηση οι παρευρισκόμενοι, ο δρ Νίκος Μαραντζίδης. «Εκπονήσαμε από το 2010 εσωτερική αξιολόγηση και αναμέναμε την εξωτερική αξιολόγηση» διηγήθηκε, «το υπουργείο ζήτησε μετά να υποδείξουμε ακαδημαϊκούς από το εξωτερικό ως κριτές, όπως και πράξαμε· εν συνεχεία το 2012 μας δήλωσαν ότι αδυνατούν να καλύψουν το κόστος μεταφοράς τους στην Ελλάδα, αλλά αρνήθηκαν να αναλάβουμε εμείς τα ναύλα των κριτών μας. Την τελευταία φορά που κάλεσα στην αρμόδια υπηρεσία, το 2013, μου αποκρίθηκαν, ότι η εσωτερική μας αξιολόγηση δεν ισχύει πλέον, γιατί... πέρασαν πολλά χρόνια». Και η απόσταση μεταξύ λόγων και πράξεων μοιάζει αγεφύρωτη.«Οπως διαπίστωσα συμμετέχοντας σε ημερίδα της Σχολής Δικαστικών Λειτουργών, στην καφετέρια της Σχολής δεν δίδεται απόδειξη, κάτι που ισχύει και στο κυλικείο της ΣΔΟΕ...» ανέφερε στο κατάμεστο αμφιθέατρο του Ιδρύματος Μιχάλης Κακογιάννης ο δρ Χατζής. «Πριν από 16 χρόνια μιλώντας σε συνέδριο για την αποτελεσματικότητα του Δημοσίου, με φυγάδευσαν για να γλιτώσω από το εξαγριωμένο ακροατήριο» θυμάται. «Σήμερα, όμως, δεν θα φυγαδεύσουμε τα παιδιά, θα τα βραβεύσουμε, και αυτό αποτελεί μια πρώτη αλλαγή νοοτροπίας».