Η θυγατέρα Μιχαλολιάκου είναι «παχιά». Η θυγατέρα Μιχαλολιάκου είναι «άσχημη». Η θυγατέρα Μιχαλολιάκου είναι «ίδια η κυρία Λουκά στα νιάτα της». «Πρέπει να νιώθει κανείς λύπηση γι' αυτήν»...
Τέτοιου ύφους και περιεχομένου είναι η σωρεία σχολίων που συνοδεύουν τα δημοσιεύματα των τελευταίων ημερών περί των συλλήψεων των ηγετικών στελεχών της Χρυσής Αυγής και της «δυναμικής» εμφάνισης της κόρης του Φύρερ-Μιχαλολιάκου και της λοχίας Σουλτς-Ζαρούλια, Ουρανίας, έξω από τα δικαστήρια της Ευελπίδων διατρανώνοντας τη θυγατρική αγάπη και πίστη της στο Πατέρα της Πρωτόγονης Ορδής.
Γράφουν αναγνώστες σε δημοφιλή δικτυακό τόπο εφημερίδας της πόλης:
«Ας αφήσουμε το bullying στην άκρη. Εξάλλου η Ουρανία είναι τόσο τέρας, εμετός και βόθρος εσωτερικά, που εξωτερικά μοιάζει με την πριγκίπισσα Σισσυ».
Έχουν καταστρέψει τόσο το μέσα αυτής της κοπέλας που το έξω δεν έχει σημασία«».
«Σεβασμός στην διαφορετικότητα. Όταν όμως κάποιο άτομο δεν αξίζει τον σεβασμό σου εξαιτίας του χαρακτήρα του, τότε γιατί να μην αναφέρεις ότι π.χ. απέχει πολύ από το να θεωρείται μέλος κάποιας ανώτερης φυλης, με βάση τα εξωτερικά του χαρακτηριστικά;».
Η κοπέλα έχει ζήσει τον Κυνόδοντα. Τον ζει ακόμα. Έχει σωτηρία αυτό το πράμα;«».
«Απλά η λύπηση (που σίγουρα νοιώθω) δεν αντικατοπτρίζει απόλυτα και τον δίκαιο θυμό και χλευασμό που πρέπει να υποστεί η Ουρανία Μιχαλολιάκου.Ναί ίσως τα μπινελίκια να είναι κ αυτά ένας φασισμός αλλά η αντίδραση για ανταπόδοση είναι κάτι παραπάνω από θεμιτή.Εγώ απλά θα της ευχηθώ να συνειδητοποιήσει και αυτή θα είναι η σκληρότερη τιμωρία, η τιμωρία του εαυτού μας».
«Είπαμε, η οικογένεια επηρεάζει, αλλά όλα έχουν και κάποιο όριο. Από κάποια στιγμή κι έπειτα οι πράξεις σου είναι επιλογές. Είναι ΞΕΚΑΘΑΡΑ θύτης και όχι θύμα. Και το έγραψα και στο ποστ " της περηφάνειάς της " ( τρομάρα της ). Κανείς δεν ξεπέρασε τα όρια. Απλά χρησιμοποιήσαμε τα δικά της όπλα. Και μάλιστα στον ελάχιστο δυνατό βαθμό».