Ο Νίκος Δένδιας και ο Μάκης Βορίδης είναι σίγουρα τα δύο πιο μισητά αυτή τη στιγμή πρόσωπα στη Χρυσή Αυγή. Και αυτό γιατί ο υπουργός Προστασίας του Πολίτη και ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος της Νέας Δημοκρατίας είναι αυτοί που διαμόρφωσαν το νομικό οδικό χάρτη με τον οποίο η πολιτεία φαίνεται αποφασισμένη να αντιμετωπίσει μέχρι εξοντώσεως το νεοναζιστικό μόρφωμα του Νίκου Μιχαλολιάκου.
Είναι αλήθεια ότι πριν η κυβέρνηση αποφασίσει να αντιμετωπίσει μετωπικά τη Χρυσή Αυγή αξιοποιώντας το νομικό και ποινικό οπλοστάσιο το οποίο διαθέτει η πολιτεία, είχε δείξει ανοχή απέναντί της. Υποτιμώντας τη δυναμική της, την δημαγωγική απήχησή της σε ορισμένα στρώματα της κοινωνίας που υπέφεραν και υποφέρουν από την κρίση, δεν είχε αντιληφθεί την εγκληματική διάσταση της «πολιτικής» μιας συμμορίας μεταμφιεσμένης σε κόμμα.
Τάγματα εφόδου προσέφεραν προστασία τη νυχτα
Είναι κοινό μυστικό εδώ και πολύ καιρό ότι τα τάγματα εφόδου της Χρυσής Αυγής είχαν ουσιαστικά εξαρθρώσει τις ποινικές συμμορίες της νύχτας και είχαν πάρει τη θέση τους, προσφέροντας οι ίδιοι προστασία με το μανδύα της κοινοβουλευτικής εκπροσώπησης. Ήταν μαθηματικά βέβαιο ότι η ανοχή της πολιτείας, η διακριτικότητα της αστυνομίας και η ανοχή, αν όχι η συμπάθεια, που έδειχναν στη Χρυσή Αυγή κοινωνικά στρώματα που είχαν εισέλθει σε τροχιά περιθωριοποίησης, εξαχρείωναν σταδιακά τη Χρυσή Αυγή.
Ποιοί στη ΝΔ πίστευαν ότι δεν πρέπει να εξαρθωθεί η Χρυσή Αυγή
Η ανοχή που επέδειξε η κυβέρνηση οφείλεται προφανέστατα και σε έναν επιπλέον λόγο. Φαίνεται δηλαδή ότι κορυφαία στελέχη του Μαξίμου αλλά και βουλευτές της Νέας Δημοκρατίας είχαν σοβαρές επιφυλάξεις για μια δυναμική αντιμετώπιση της Χρυσής Αυγής θεωρώντας ότι το κόμμα του Νίκου Μιχαλολιάκου λειτουργούσε σαν εκλογικό ανάχωμα προς το ΣΥΡΙΖΑ εγκλωβίζοντας ένα κομμάτι του εκλογικού σώματος που σε διαφορετική περίπτωση θα μπορούσε να μετακινηθεί προς το κόμμα του Αλέξη Τσίπρα.
Λέγεται ότι βασικοί εκφραστές της soft αντιμετώπισης της Χρυσής Αυγής ήταν ο γραμματέας του υπουργικού συμβουλίου, Τάκης Μπαλτάκος (θιασώτης στο πολύ μακρινό παρελθόν της 4ης Αυγούστου του Κώστα Πλεύρη) και ο βουλευτής επικρατείας της Νέας Δημοκρατίας, Χρύσανθος Λαζαρίδης, ο οποίος προέρχεται πολιτικά από την αριστερά και διετέλεσε κάποτε στέλεχος της Β' Πανελλαδικής. Η αντίφαση αυτή και οι δισταγμοί του Μεγάρου Μαξίμου στην αντιμετώπιση της Χρυσής Αυγής φάνηκε προ μηνών όταν μετά τη δολοφονία του Πακιστανού μετανάστη η Νέα Δημοκρατία απέφυγε να συνεναίσει στη ψήφιση ενός αυστηρού αντιρατσιστικού νόμου δημιουργώντας κραδασμούς στην τότε τρικομματική κυβέρνηση στη οποία συμμετείχε και η ΔΗΜΑΡ.
Ήταν προφανές ότι η αντιμετώπιση μιας εγκληματικής οργάνωσης με πολιτικά μέσα ήταν καταδικασμένη στην αναποτελεσματικότητα αφού η πολιτεία παραμένοντας ουδέτερος παρατηρητής έδινε ζωτικό χώρο στη νεοναζιστική οργάνωση να αναπτυχθεί και να αποκτήσει ρίζες σε μια κοινωνία που δοκιμαζόταν από τη βαθιά οικονομική κρίση.
Η δολοφονία Φύσσα έπεισε τον Πρωθυπουργό για δυναμική αντιμετώπιση
Η δολοφονία του Παύλου Φύσσα απέδειξε ότι η θεωρία της δικονομικής ανοχής στη Χρυσή Αυγή έσπρωχνε την Ελλάδα αργά αλλά σταθερά στη τροχιά μιας μεγάλης κοινωνικής περιπέτειας και στο δρόμο ενός ιδιότυπου εμφυλίου πολέμου φέρνοντάς την σε αντιπαράθεση με τον πολιτισμένο κόσμο και τους συμμάχους της. Πολλοί ιστορικοί προανήγγειλαν τη διολίσθηση της Ελληνικής Δημοκρατίας στο αδιέξοδο μιας εκτροπής που θα έχει όλα τα συστατικά της Βαϊμάρης με μοντέρνους όρους. Προφανώς ο κ. Σαμαράς μετά τον τραγικό θάνατο του νεαρού μουσικού από το Κερατσίνι πείστηκε ότι το κράτος θα πρέπει να αντιμετωπίσει τη Χρυσή Αυγή με την μεγαλύτερη δυνατή αποφασιστικότητα αφού δεν επρόκειτο για ένα κόμμα αλλά για μια παραστρατιωτική οργάνωση που είχε σαν στόχο, εάν και εφόσον της παρουσιαστεί η ευκαιρία, να καταλύσει τη δημοκρατία.
Ο Βορίδης επεξεργάστηκε το νομικό οπλοστάσιο εναντίον της Χρυσής Αυγής
Το ιστορικό παράδοξο είναι ότι την όλη νομική και δικονομική εξάρθρωση της Χρυσής Αυγής την επεξεργάζεται ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος της Νέας Δημοκρατίας, Μάκης Βορίδης που στο μακρινό παρελθόν υπήρξε ακτιβιστής της εθνικιστικής δεξιάς και αντίπαλος του Νίκου Μιχαλολιάκου, ο οποίος υπήρξε ο ιδρυτής του νεοναζισμού στην Ελλάδα. Ο Νίκος Δένδιας που ως Υπουργός Προστασίας του Πολίτη έχει αναλάβει να εφαρμόσει τη πολιτική καταστολή της Χρυσής Αυγής είναι μαζί με τον Μάκη Βορίδη σήμερα τα πιο μισητά πρόσωπα αυτή τη στιγμή στο νεοναζιστικό στερέωμα της χώρας που βλέπει ξαφνικά το κίνδυνο να αντιμετωπιστεί από τη πολιτεία με τον πιο αποτελεσματικό τρόπο.
Όταν προ ημερών ο Μάκης Βορίδης ρωτήθηκε πόσο αξιόπιστο είναι ένας πρώην ακτιβιστής της ακροδεξιάς να θέλει να διαλύσει το νεοναζιστικό μόρφωμα της Χρυσής Αυγής, λέγεται ότι απάντησε με μια μεταφορά. Στην πολιτική είπε, δεν είναι σπάνιο άνθρωποι που βρέθηκαν στα άκρα στην νεότητά τους, να μετεξελιχθούν στη συνέχεια σε υπέρμαχους πιο μετριοπαθών πολιτικών αντιλήψεων. Ο πρώην πρωθυπουργός της Γαλλίας,φέρεται να είπε ο Μάκης, Βορίδης Λιονέλ Ζοσπέν αλλά και στενοί σύμβουλοι του Φρανσουά Μιτεράν, όπως ο Ρεζίς Ντεμπρέ υπήρξαν στη νεότητά τους ακτιβιστές της εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς και στη συνέχεια υπήρξαν «απολογητές» της σοσιαλδημοκρατίας. Κανείς πρόσθεσε, σε μια πολιτισμένη δημοκρατία δεν τους κατηγόρησε για το παρελθόν τους.