Ο Μohamedou Ould Slahi άρχισε να γράφει την ιστορία του το 2005. Επί πολλούς μήνες, φυλακισμένος στο Γκουαντάναμο, έγραφε στο χέρι, διηγούμενος αυτό που αποκαλεί «ένα ατελείωτο περίπλου» κράτησης και ανακρίσεων.
Γράφει στα αγγλικά, γλώσσα που έμαθε στη φυλακή. Η γραφή του είναι χαλαρή και καθαρή και το ύφος του ζωντανό και αιχμαλωτίζει. Γράφοντας προσπάθησε να είναι όσο γίνεται, όπως λέει, «δίκαιος απέναντι στην αμερικανική κυβέρνηση, απέναντι στους αδερφούς μου και απέναντι στον εαυτό μου».
Ολοκλήρωσε τις πρώτες 466 σελίδες το 2006. Στα χρόνια που ακολούθησαν, τα χειρόγραφα κρίθηκαν κρατικό μυστικό από την αμερικανική κυβέρνηση.
Ενας δημοσιογράφος του μεγάλου και έγκυρου αμερικανικού σάιτ Slate πήρε την άδεια το 2012 να διαβάσει ένα cd από μια εκδοχή του χειρογράφου.
Τον συνέλαβαν στο σπίτι του στη Μαυριτανία
Η ιστορία του κρατουμένου αρχίζει το 2001 όταν τον καλεί η αστυνομία της Μαυριτανίας για ανάκριση. Ηταν 30 ετών. Είχε επιστρέψει σπίτι του από τη δουλειά του και έκανε ένα ντους όταν μπήκε η αστυνομια. Ντύθηκε, πήρε τα κλειδιά του αυτοκινήτου, είπε στη μητέρα του να μην ανησυχεί και έφυγε. Ο Slahi δεν ανησυχούσε ιδιαίτερα γιατί τον είχαν ήδη ανακρίνει πολλές φορές: Το βιογραφικό του αποτελούσε σύμβολο επιτυχίας για τον όγδοο γιό καμηλιέρηδων της Σαχάρας και αυτό αποτελούσε κόκκινο πανί για τις μυστικές υπηρεσίες.
Σε ηλικία 18 ετών είχε πάρει υποτροφία για σπουδές μηχανικού στη Γερμανία. Τελείωσε το 1990 και πήγε στο Αφγανιστάν να συναντήσει τους μαχητές που πολεμούσαν με τη βοήθεια των ΗΠΑ εναντίον της κομμουνιστικής κυβέρνησης της Καμπούλ. Στο μεταξύ εκπαιδεύτηκε σε ένα στρατόπεδο της Αλ Κάιντα και στη συνέχεια πολέμησε στη μάχη που έκρινε την πτώση της κυβέρνησης στο Αφγανιστάν.
Υποπτος για ανάμειξη σε τρομοκρατικές ειπθέσεις
Επέστρεψε για τις σπουδές του στη Γερμανία το 1992, 4 χρόνια πριν ο Μπιν Λάντεν κηρύξει πόλεμο στις ΗΠΑ. Ενα από τα ξαδέλφια του έμεινε στο Αφγανιστάν και έγινε πνευματικός οδηγός του Μπιν Λάντεν. Ο Slahi έζησε στον Καναδά στο τέλος του 1999 και διηύθυνε τις προσευχές στο τζαμί του Μόντρεαλ όπου προσευχόταν ο Ahmed Ressam, ο οποίος συνελήφθη πριν μπει στην Ουάσινγκτον με ένα κοφίνι γεμάτο εκρηκτικά ενώ σχεδίαζε να βάλει βόμβα στο αεροδρόμιο του Λος Αντζελες την πρωτοχρονιά του 2000 (η λεγόμενη Συνωμοσία του Millenium).
Οι Αρχές έφτασαν έτσι στον Slahi και ενώ διαπιστώθηκε ότι δεν είχε σχέση με την Συνωμοσία Millenium τον έστειλαν στον Γκουαντάναμο.
Γράφει στο ημερολόγιό του:
«Οι φυλακισμένοι δεν είχαμε δικαίωμα να μιλάμε, αλλά απλά κοιταζόμασταν. Για να τιμωρήσουν έναν φυλακισμένο που μίλησε τον κρεμούσαν από τα χέρια και τα πόδια του άγγιζαν το έδαφος. Ενα Αφγανός λιποθύμησε δύο φορές ενώ τον είχαν κρεμάσει από τα χέρια. Οι γιατροί τον «θεράπευσαν» και τον ξανακρέμασαν ανάποδα. Αλλοι φυλακισμένοι ήταν πιο τυχεροί. Τους κρεμούσαν και τους άφηναν για λίγο. Πολλοί προσπαθούσαν να μιλήσουν ενώ ήταν κρεμασμένοι κι αυτό είχε σαν συνέπεια να διπλασιάζεται η ποινή.
Υπήρχε ένας πολύ γέρος Αφγανός που λέγεται ότι τον είχαν φυλακίσει για να δώσει τον γιό του. Αυτός ο τύπος ήταν άρρωστος στο μυαλό. Δεν σταματούσε να μιλάει γιατί δεν καταλάβαινε πού βρισκόταν. Αλλά κι αυτόν οι φύλακες τον κρεμούσαν. Οταν έπεφτε στο χώμα έκλαιγε σαν μωρό.
Είμασταν στιβαγμένοι σε έξι εφτά μεγάλα κελιά, με σιδηροπλέγματα, που είχαν ονόματα από επιχειρήσεις εναντίον των ΗΠΑ «Ναιρόμπι», U.S.S. Cole, Dar es Salaam κλπ. Σε κάθε κελί υπήρχε ένας κρατούμενος ονομαζόμενος «Ο Αγγλος», εθελοντής που είχε σαν έργο να μεταφράζει τις εντολές στους συγκρατούμενους. Ο δικός μας «Αγγλος» ήταν ένας άνδρας από το Σουδάν, με το όνομα ---------. Τα αγγλικά του ήταν στοιχειώδη και όταν με ρώτησε να μιλάω αγγλικά του είπα όχι. Στην πραγματικότητα ήμουν ο Σέξπηρ συγκρινόμενος μαζί του.
Μαζί μου ήταν πολύ αμερικανοί πολίτες που μασούσαν συνέχεια. Ποιό είναι το πρόβλημά τους για να τρώνε τόσο πολύ; διαρωτήθηκα. Οι περισσότεροι φύλακες είναι ψηλοί και χοντροί. Κάποιοι συμπαθητικοί, άλλοι εχθρικοί. Με τους τελευταίους έκανα ότι δεν καταλάβαινα αγγλικά. Θυμάμαι έναν καουμπόυ που ήρθε καταπάνω μου εχθρικά.
Μιλάς αγγλικά; με ρωτάει.
Οχι, απαντάω.
Δεν μας αρέσει να μιλάτε αγγλικά, μας αρέσει να πεθάνετε, μου κάνει
Νο english, έλεγα εγώ.
Κάθε φορά που ο φύλακας ------ περνούσε μπροστά απο το κελί μας, γύρναγα τα μάτια, δεν ήθελα να με βλέπει, όπως κάνει η στρουθοκάμηλος. Τον είχα δει να βασανίζει κάποιον κρατούμενο, έναν αφγανό έφηβο. Τον είχε υποχρεώσει να στέκεται όρθιος τρείς μέρες. Μόλις έπεφτε κάτω οι φύλακες ούρλιαζαν «Οι τρομοκράτες δεν κοιμούνται» και τον ξανασήκωναν. Κοιμόμουνα, ξυπνούσα κι αυτός ήταν εκεί, όρθιος, σαν δέντρο.
Ολο το κείμενο στο slate