Τους λόγους για τους οποίους η κυβέρνηση Ομπάμα έχει κάθε συμφέρον να αρπάξει την ευκαιρία που της δίνεται και να αποδεχτεί την πρόταση-«δώρο» του σκληροπυρηνικού εθνικιστή Υπουργού Εξωτερικών της Ρωσίας, Σεργκέι Λαβρόφ, για την υπόθεση της Συρίας αναλύει σε δημοσίευμά του στους Financial Times ο σπουδαίος αναλυτής Gideon Rachman.
Συγκεκριμένα, το άρθρο αναφέρει:
Οποιοσδήποτε άνθρωπος θα λάμβανε ένα δώρο από τον Sergei Lavrov, θα έκανε πάρα πολύ καλά να το επιθεωρήσει πολύ προσεκτικά πριν το ξετυλίξει.
Ο Ρώσος υπουργός Εξωτερικών είναι ένας σκληρός εθνικιστής που δεν συνηθίζει να κάνει χατίρια στις ΗΠΑ. Όμως, η κυβέρνηση Obama θα κάνει καλά, για πολλούς λόγους, να αδράξει την πρόταση να τεθούν τα χημικά όπλα της Συρίας υπό την διεθνή εποπτεία.
Πρώτον, αν τοποθετηθεί το κατάλληλο διεθνές καθεστώς, θα προσφέρει πολύ περισσότερες ελπίδες να τεθούν υπό έλεγχο τα χημικά όπλα της Συρίας, από την επίθεση με μερικούς πυραύλους. Αυτές οι επιθέσεις, ούτως ή άλλως, πιθανότατα δεν θα μπορέσουν να πλήξουν δεξαμενές χημικών όπλων, γιατί θα ήταν πολύ επικίνδυνο. Αντιθέτως, με μια αποτελεσματική διεθνής προσπάθεια θα μπορούσε να αρχίσει η εξουδετέρωση των χημικών όπλων με ασφάλεια. Με δεδομένη την παρουσία τζιχαντιστών μεταξύ των Σύριων ανταρτών, αυτό θα έχει μεγάλη σημασία τόσο για το παρόν, όσο και για την μετά Ασαντ εποχή.
Δεύτερον, η ρωσική πρόταση προσφέρει στον Μπάρακ Ομπάμα μια διέξοδο από αυτή την κατάσταση, που απειλεί να εξελιχθεί σε διπλωματική και πολιτική μάχη. Από την στιγμή που χρησιμοποιήθηκαν αυτά τα όπλα, την αμερικανική στρατηγική καθοδηγεί σε μεγάλο βαθμό η υποτιθέμενη ανάγκη να τονωθεί η αμερικανική «αξιοπιστία» και να φανεί ότι η «κόκκινη γραμμή» του Ομπάμα έχει σημασία. Αν το Κογκρέσο απορρίψει την πρόταση του προέδρου για επίθεση στην Συρία, η υπονοούμενη απειλή χρήσης αμερικανικών στρατιωτικών δυνάμεων σε άλλες περιπτώσεις θα χάσει την αξιοπιστία της, δεν υπάρχει αμφιβολία για αυτό. Ο πρόεδρος Ομπάμα επίσης θα φανεί αποδυναμωμένος και αναποτελεσματικός.
Μέχρι την ρωσική πρόταση, προς τα εκεί έδειχναν να κατευθύνονται τα πράγματα. Τώρα όμως ο Ομπάμα έχει την ευκαιρία να πει ότι μπορεί να πετύχει τους στόχους του, χωρίς την χρήση στρατιωτικής δύναμης. Θα μπορεί επίσης να ισχυριστεί πειστικά ότι, με την πιθανότητα και μόνο της αμερικανικής επίθεσης, έπεισε τους Ρώσους επιτέλους να ασκήσουν πιέσεις στον Ασαντ. Η διπλωματική και πολιτική αδεξιότητα θα μπορεί να παρουσιαστεί ως έξυπνος χειρισμός.
Τέλος, αν η ρωσική πρόταση προχωρήσει, θα ανοίξει επίσης πάλι την πιθανότητα διπλωματικής και πολιτικής λύσης στην συριακή τραγωδία. Η διαδικασία της Γενεύης έχει ουσιαστικά αποτύχει. Αλλά η πρόοδος στα χημικά όπλα μπορεί να προσφέρει ένα μοντέλο για μια ευρύτερη πρωτοβουλία Ρωσίας, ΗΠΑ, ΕΕ στην Συρία.
Για όλους αυτούς τους λόγους, ο Ομπάμα θα πρέπει να αρπάξει την ρωσική πρόταση και να δουλέψει πάνω σε αυτήν. Η γαλλική σύσταση να περιλαμβάνεται στο όποιο ψήφισμα του ΟΗΕ, μια αναφορά στην ενεργοποίηση του Άρθρου Επτά (στρατιωτική επιβολή) αν δεν συμμορφωθεί η Συρία, είναι λάθος από αυτή την άποψη. Εκτός της Λιβύης, οι Ρώσοι και οι Κινέζοι πάρα πολύ δύσκολα θα το αποδεχτούν.
Οι Ρώσοι έκαναν ένα βήμα προς την Αμερική με τη Συρία. Οι Αμερικανοί πρέπει τώρα να κάνουν την δική τους κίνηση.