Ο Anestie Gomez φτιάχνει ηλεκτρονική μουσική -κυρίως χορευτική- και πρόσφατα επέστρεψε στην Αθήνα από το Σαν Φρανσίσκο. Επίσης, είναι DJ. Γνωριστήκαμε στο πρώτο νεκροταφείο στη διάρκεια μιας φωτογράφησης και έχουμε –κυριολεκτικά- μοιραστεί τον ίδιο τάφο για λίγα λεπτά [έναν οικογενειακό που μας φιλοξένησε όσο κράτησε η μπόρα]. Η επόμενη συνάντησή μας έγινε στην Εθνική Πινακοθήκη, στην ξενάγηση που έκαναν στους πιο έξυπνους ανθρώπους της Αθήνας [δεν μας περιελάμβανε το team], φωτογραφίζοντας λεπτομέρειες απ’ τα γυμνά του Μόραλη. Η τρίτη ήταν την ώρα που έπαιζαν οι Big Blood στο Six D.o.g.s., σχολιάζοντας την συναρπαστική τους εμφάνιση με τον Brother Oak στα κρουστά και τον κόσμο της Αθήνας. Μιλήσαμε για πολλά, τα παρακάτω είναι μόνο ένα μέρος από τις συζητήσεις μας και αυτό είναι το soundcloud του για να τσεκάρεις τη δουλειά του: http://soundcloud.com/gomez
Φωτο: Manteau Stam
Είμαι γεννημένος στην Αθήνα. Αυτό μου έχουν πει να λέω. Δεν μπορώ όμως να το πω με σιγουριά, ήμουν πολύ μικρός για να θυμάμαι πού ήμουνα τότε. Δεν θυμάμαι πολλά, αλλά έχω ωραία αισθήματα για τα παιδικά μου χρόνια. Μυρίζουν κάτι γλυκό όταν τα θυμάμαι.
Ήθελα να γίνω γιατρός μεγαλώνοντας, και μετά αστροναύτης, και μετά οδηγός στα ΚΤΕΛ. Έγινα και τα τρία.
Μικρός έκανα ενόργανη γυμναστική για δέκα χρόνια, πρωταθλητής και τέτοια. Μετά τα αθλητικά μου χρόνια τέλειωσα το σχολείο και πήγα στρατό και καπάκι έφυγα μετανάστης για Αμερική. Δούλευα λαντζιέρης το πρωί και male escort το βράδυ. Ήταν δύσκολα. Μετά σπούδασα φιλοσοφία στο πανεπιστήμιο του Σαν Φρανσίσκο.
Με την μουσική είχα στενές σχέσεις από μικρή ηλικία. Ο πατέρας μου ήταν πορωμένος με 70's rock και ψυχεδέλεια, και μπάντες όπως οι Deep Purple, Led Zeppelin, Uriah Heep, Alan Parson's Project, Jefferson Airplane κλπ. Θυμάμαι να ακούω το Highway Star από Deep Purple στο "Made In Japan", που ήταν ίσως ο πρώτος δίσκος που είχα ποτέ, και δεν πρέπει να ήμουνα μεγαλύτερος από 7 χρονών. Είχα πάθει πλάκα. Για πολλά χρόνια αργότερα συνέχιζα και άκουγα καμένες σεβεντίλες όταν όλοι στο σχολείο άκουγαν Maiden. Maiden πρέπει να άκουσα πρώτη φορά μετά τα 16 μου. Και τώρα είμαι DJ και παίζω κάτι σαν techno. Και ξέρω να παίζω και πολύ καλά τρίγωνο.
Δεν ξέρω αν υπάρχουν άνθρωποι που μου αλλάζουν κάτι δραματικά, όμως σίγουρα οι άνθρωποι που μπορούν να με επηρεάσουν είναι λίγο κακοί. Αυτοί που είναι κατεστραμμένοι εσωτερικά, κάτι θα έχουν να μου πουν. "Aπό τον παράδεισο, λείπουν όλοι οι ενδιαφέροντες άνθρωποι" είπε ο Νίτσε, και είχε δίκιο.
Η μεταμοντερνιστική φιλοσοφία με έκανε να νιώσω πολύ άσχημα για τον τρόπο που έβλεπα τα πράγματα και για το πώς ζούσα και έπραττα. Δεν έχει αλλάξει κάτι, ούτε κάνω subscribe σε μεταμοντερνιστικές ιδέες. Παρ’ όλα αυτά, ο τρόπος που κριτικάρει τη ζωή ο Φουκώ, ο Ντεριντά, ο Χάϊντεγκερ, ο Ντελούζ, ο Σαρτρ, σε κάνει να σκεφτείς διπλά, ελέω ριζοσπαστισμού στην σκέψη τους.
Οι φίλοι είναι σημαντικό πράγμα σίγουρα, αλλά πιστεύω πως δίνουμε πολλή βάση στους φίλους και λιγότερο στον εαυτό μας. Δεν κοιτάμε πώς θα βρούμε την άκρη μόνοι μας. Γίνεται κάτι κακό και τσακ, θα πάρω ένα φίλο. Ωραία, τέλεια. Επειδή όμως κάνω πολλά μεταφυσικά σενάρια, του στυλ - τι θα γίνει τότε αν αυτό και αν το άλλο, αν όλα γίνουν Max Max και steampunk, αν δεν τρώμε κρέας και στο τέλος από το infestation υπάρχουν γίδια και γελάδια μέχρι και στην Κυψέλη, τι θα γίνει τότε που ο καθένας θα πρέπει να βρει την άκρη μόνος του, επειδή θα είναι μόνος του. Ουσιαστικά πιστεύω ότι δεν είμαστε συμφιλιωμένοι με την ιδέα της μοναξιάς και when it's going to hit us, it's going to hit us hard. Οι φίλοι πρέπει να είναι εκεί στα πολύ δύσκολα και απαραίτητα, και όχι με τη κάθε παπαριά που σου συμβαίνει να τηλεφωνείς στις φιλενάδες σου για να σου λύσουν το πρόβλημα με τη ζάχαρη.
Έχω φάει 6ήμερη αποβολή στο λύκειο. Είμαι περήφανος γιατί ήμουν αποβλημένος και Σάββατο, άσχετα αν δεν πηγαίναμε σχολείο τα Σάββατα. Δεν ξέρω, είμαι κρυφο-περήφανος για αυτό. Είναι από αυτά που δεν τα βλέπεις σε πολλά achievements list ενώ θα έπρεπε.
Δεν μετανιώνω. Δεν θα άλλαζα κάτι, γιατί πολύ απλά τα ίδια σκατά που έχω κάνει τώρα στη ζωή μου, θα τα ξαναέκανα. Μπορεί να μην ήμουν DJ, αλλά το θέμα είναι αλλού. Θα είχα χαρές, λύπες, πόνο, ομορφιές, αποχωρισμούς, απώλειες. Τα γεγονότα που θα ξαναζούσα θα ήταν διαφορετικά, αλλά στην ουσία, θα ήταν τα ίδια. Δεν υπάρχει λόγος να σκέφτομαι αν θα μπορούσα να αλλάξω κάτι.
Μια χαρά περνάω φτιάχνοντας μουσική, πατάω πλήκτρα και βγαίνουν ήχοι, γυμνάζω τα δάχτυλά μου και τα αυτιά μου και κουράζω τα μάτια μου και τα πνευμόνια μου από το τσιγάρο στα sessions. Μέχρι τώρα έχω οικονομική ζημιά, 100% για την ώρα.
Η τέχνη μπορεί να σε κάνει άνθρωπο. Καλύτερο άνθρωπο μπορεί να σε κάνουν οι πράξεις σου, ασχέτως τέχνης. Υπάρχει ένα καλό βιβλίο από την Άϊρις Μέρντοκ επί του θέματος που βάζει την τέχνη ως την υψηλότερη αρετή και γνώση.
Με φοβίζουν οι ακρίδες, τα ψηλά κρεβάτια, οι μπανιέρες με πόδια, αυτοί που ντύνονται κουνέλια και λαγοί. Φόβοι.zip
Δεν πιστεύω στην τύχη. Συγκυρίες και τύχη δεν είναι συνώνυμα. Λέω φυσικά κάποιες φορές ότι είμαι γκαντέμης ή κάτι τέτοιο, αλλά στ’ αλήθεια δεν πιστεύω στην τύχη. Γενικώς δεν είμαι της πίστης - η ξέρω κάτι ή δεν ξέρω.
Το πιο ριψοκίνδυνο πράγμα που έχω κάνει; Έχω ψήσει καφέ σε μπρίκι. Με φωτιά. Σε σπηλιά. Για τον Bigfoot. Γυμνός.
Η βρωμιά της είναι αυτό που δίνει στην Αθήνα την γοητεία της. Δεν είναι βρώμικη από σκουπίδια, έχει όμως μια ειδική βρώμα, με ξεχωριστή μυρουδιά από οποιαδήποτε άλλη βρώμα έχω δει και μυρίσει.
Δεν πάω έξω. Όταν βγαίνω από το studio, συχνάζω μεταξύ κουζίνας και σαλονιού, και κατά διαστήματα σε καμιά τουαλέτα.
Την αισθητική μου προσβάλλουν οι νεόκτιστες Αθηναϊκές πολυκατοικίες στα προάστια που είναι βαμμένες ώχρα και σομόν και είναι επιμελημένες με κίονες δωρικού και μη ρυθμού.
Με ενοχλούν οι θεωρίες συνωμοσίας που κυριαρχούν το τελευταίο καιρό. Κάτι περί ψεκασμάτων, NWO, η Αμερική έκανε τον σεισμό στην Ιαπωνία κάνοντας κάτι μαγικά, απελευθερώνοντας ενέργεια από την ιονόσφαιρα, και κάτι άλλα μεσαιωνικά. Μιλάμε για τρελή παραπληροφόρηση, πνευματικό dark age ζούμε στην Ελλάδα. Με ενοχλεί φουλ να βλέπω βίντεο ελληνικά στο youtube που μιλάνε για chemtrails και έχουν 500.000 views, και βίντεο για τον Αριστοτέλη και τον Πλάτωνα έχουν ούτε τα μισά (και πολλά λέω). Το αστείο είναι που κοροϊδεύουν τον Λιακόπουλο. Ναι ρε, ζουν ανάμεσά μας.
Μου αρέσει να λύνω κύβους του Rubik. Από 2Χ2 μέχρι 7Χ7, και μου αρέσει να βλέπω ταινίες, πολύ. Και να καθαρίζω τα αυτιά μου με μπατονέτα, μπορεί και 5-6 φορές τη μέρα.
Δύναμη μου δίνει η δροσιά. Όταν έχει κωλόζεστα δεν μπορώ ούτε να ξυστώ. Μεγάλο πράγμα ο καιρός, το λένε και οι Εγγλέζοι.
Τι σημαίνει για μένα ο Θεός; Χόκους πόκους, τα μαντζούνια, τα ξόρκια, οι καλικάντζαροι, ο Άγιος Βασίλης, ο φαντομάς, ο E.T, το Δ.Ν.Τ, το Google. Αιώνιο χρέος.
Νομίζω πως όσο κυνηγάς να βρεις την ευτυχία, τόσο αυτή απομακρύνεται από σένα. Καλύτερα να μη το ψάχνεις και πολύ - αν έρθει, αβάντι μαέστρο.
Είμαι αγανακτισμένος επειδή νιώθω πως τα λεφτά μου δεν έχουν καμία απολύτως αξία στην Ελλάδα. Είμαι αγανακτισμένος γιατί η κυβέρνηση έχει κάργα έλεγχο στο τι κάνεις και τι δεν κάνεις, ενώ θα έπρεπε να έχει minimum δύναμη. Ακόμα έχουμε την Εκκλησία να είναι στο απυρόβλητο και κράτος εν κράτη. Δεν υπάρχει καμία αξιοποίηση της τεχνολογίας στην κυβέρνηση και οι αλλαγές στο σύνταγμα είναι μηδαμινές. Υπάρχει εξέλιξη σε ρυθμό επιτάφιου.
Η πιο μεγάλη δυσκολία του καλλιτέχνη; Τα πάντα, ρε. Από τον ταρίφα, τον παπά της ενορίας, τον ταμεία στο ΚΕΠ, you fuckin' name it. Πέραν της πλάκας όμως, στη σημερινή Ελλάδα, ο μόνος που δεν πρέπει να μιλάει είναι ο καλλιτέχνης. Εδώ δεν δουλεύουν δάσκαλοι και γιατροί, ο καλλιτέχνης θα μιλήσει; Εντάξει, θα απαντήσω. Η μεγαλύτερη δυσκολία του καλλιτέχνη στην Ελλάδα είναι να έχει 10.000 φίλους στο Facebook, profile Β δηλαδή, γιατί απ’ ό,τι κατάλαβα, τα gigs εδώ τα παίρνεις βάση του κύκλου που έχεις και όχι απαραίτητα από τις ικανότητές σου. Χοντρή μαλακία.
Ο πιο καλός δίσκος που άκουσα τελευταία; Wig Water Magic στην Sunset Diskos του Mikael Stavostrand. Επικό forward thinking house.
Για την Αμερική δεν μπορώ να μιλήσω, γιατί δεν έχω άποψη. Έζησα 5 χρόνια στο Σαν Φρανσίσκο το οποίο είναι τελείως διαφορετικό από οποιοδήποτε άλλο μέρος στις Η.Π.Α. Τα πράγματα εκεί είναι τα ζώα μου αργά, αργότερα μη σου πω. Μηδέν άγχος, το μόνο τρέξιμο που υπάρχει είναι στο jogging, και το μόνο άγχος είναι το περιβάλλον και το αν θα πρέπει να πουλιούνται πλαστικά μπουκάλια νερού ή όχι γιατί υπάρχει κίνδυνος για ρύπανση. Είναι πλασματικά και ουτοπικά. Είναι πλασματικά και ουτοπικά διότι στα περισσότερα μέρη του πλανήτη δεν είναι έτσι τα πράγματα. Μακάρι να ήταν η ελευθερία έκφρασης και ο σεβασμός στον πολίτη σε όλο τον κόσμο όπως στο Σαν Φρανσίσκο. Για να φανταστείς, στην πόλη του Σαν Φρανσίσκο δεν υπάρχει Walmart, γιατί επικρατεί το big box policy που προστατεύει τους μικροπωλητές και έτσι υπάρχουν δεκάδες μπουτίκ και μαγαζάκια που πουλάνε ψιψιψόνια αντί για mall και απέραντα σουπερμάρκετ. "You can do anything under the sun of San Fran"
Στα δέκα χρόνια περίπου που είμαι στο χώρο της ηλεκτρονικής μουσικής, δεν έχουν αλλάξει και τόσα πολλά πια. Υπάρχουν εκατοντάδες παραγωγοί και χιλιάδες κομμάτια - τώρα ίσως υπάρχει more περισσότερη προσφορά απ’ ό,τι ζήτηση, αλλά και πάλι δεν ξέρω αν ήταν μαζική υπόθεση.
Ανέστη, τι σε έχει διδάξει η ζωή;
Θα σου πω όταν πεθάνω.