Την επόμενη εβδομάδα, οι «Μαθουσάλες» της ροκ Rolling Stones θα δώσουν την τελευταία συναυλία της τρέχουσας τουρνέ τους – και ενδεχομένως της καριέρας τους – στο Χάιντ Παρκ του Λονδίνου. Τίτλοι τέλους για το μυθικό μουσικό σχήμα που αν ήταν ταινία ο τίτλος που θα της ταίριαζε θα ήταν, για κάτι παραπάνω από προφανείς λόγους, «Η νύχτα των ζωντανών νεκρών»;
Είναι βέβαιο πως πρόκειται για ένα από τα δέκα πλουσιότερα συγκροτήματα στον κόσμο ή αυτό τουλάχιστον υποδεικνύουν τα στοιχεία: η τελευταία τουρνέ τους απέφερε περισσότερα από 500 εκατομμύρια δολάρια. Η δε χρηματιστηριακή «αξία» του Μικ Τζάγκερ φέρεται να ανέρχεται στα 300 εκατομμύρια δολάρια, με εκείνη του Κιθ Ρίτσαρντς να ακολουθεί από κοντά.
Για ποιο λόγο, λοιπόν, συνεχίζουν με τόση συνέπεια να κάνουν τουρνέ;
Στην πραγματικότητα, δεν πρόκειται για ένα και μοναδικό λόγο, αλλά για τρεις:
Πρώτον: δυνητικά, η ψηφιοποιημένη μουσική δεν αξίζει πλέον τίποτα. Ειδικοί της μουσικής αγοράς και βιομηχανίας επισημαίνουν ότι εδώ και μία δεκαετία τα μουσικά κομμάτια χάνουν σταθερά την αξία τους, αποφέροντας ελάχιστα πια χρήματα, καθώς κανείς δεν ενδιαφέρεται για την καταγεγραμμένη μουσική.
Δεύτερον: σε αντίθεση με το παρελθόν, η πραγματοποίηση ζωντανών συναυλιών αποφέρει ολοένα και περισσότερα χρήματα, ειδικά αν είσαι οι Rolling Stones. Μονάχα οι τρεις τελευταίες τουρνέ τους απέφεραν συνολικά περί το 1 δισ. δολάρια (η μέση τιμή ενός εισιτηρίου για συναυλία τους ανέρχεται στα 370 δολάρια).
Συγκεκριμένα, εάν ένα σόου έχει συνολικά έσοδα 3 εκατομμύρια δολάρια και δεδομένου ότι τα μέλη του συγκροτήματος λαμβάνουν το 60% αυτών, τότε μιλάμε για καθαρά κέρδη ύψους 1,8 εκατομμυρίων δολαρίων. Καθόλου άσχημα...
Τρίτον και ίσως το σημαντικότερο: στην περίπτωση των Stones ισχύει ό,τι και στις περιπτώσεις όλων ανθρώπων μιας περασμένης ηλικίας και πιο συγκεκριμένα των συνταξιούχων. Το ζήτημα είναι να διατηρείται κανείς ενεργός, χρήσιμος, δημιουργικός, μη παραιτημένος: όση περισσότερη ενέργεια σπαταλάς, τόσο αυτή ανανεώνεται.
Όπως τα κύτταρα και το χρήμα...