Ξέραμε ως σήμερα ότι είναι οπαδός της Ρεάλ Μαδρίτης και ότι λατρεύει τη Μαγιόρκα, το νησί όπου γεννήθηκε. Επίσης ότι ο προπονητής θείος του ήταν παίκτης της Μπαρτσελόνα για χρόνια. Και ότι το σώμα του δεν κουράζεται ποτέ όσες ώρες κι αν παίζει τένις.
Ο Ραφαέλ Ναδάλ κέρδισε χθες για όγδοη φορά τον τελικό του Ρολάν Γκαρός. Σχεδόν τα πάντα είναι γνωστά για τις αθλητικές του επιδόσεις. Αν διαβάσει κανείς όμως πιο προσεκτικά την αυτοβιογραφία του αλλά και τις συνεντεύξεις του στα περιοδικά θα διαπιστώσει τρία-τέσσερα πράγματα καινούρια:
Φοβάται το σκοτάδι και τις καταιγίδες
Το περιβάλλον του το ομολογεί σχεδόν ανοιχτά: ο πρωταθλητής φοβάται σχεδόν τα πάντα: Φοβάται τα σκυλιά, τις καταιγίδες, οδηγεί πολύ σιγά και δεν του αρέσει να κολυμπάνει πολύ μακριά από την παραλία.
Αυτά τα μειονεκτήματα τα αναγνωρίζει και ο ίδιος: «Για παράδειγμα, το να είμαι μόνος μου σπίτι το βράδυ μου δημιουργεί ανησυχία. Δεν τα καταφέρνω να κοιμηθώ στο κρεβάτι μου, ξαπλώνω λοιπόν στον καναπέ με όλα τα φώτα ανοιχτά. Δεν είμαι πολύ ατρόμητος στην καθημερινότητα, στο τένις ναι, αλλά στη ζωή όχι.
Μονομανία με τα τακτοποιημένα μπουκάλια νερού
Ο Ναδάλ έχει επίμονες συνήθειες. Σε ένα γήπεδο τένις τον παρακολουθεί κανείς να τακτοποιεί το σορτσάκι του και να κάνει συγκεκριμένες κινήσει πριν σερβίρει τη μπάλα. Πρόκειται για εμμονές που τον κάνουν να νιώθει ασφαλής.
Στο περιοδικό Vogue περιέγραψε με κάθε λεπτομέρεια τι κάνει πριν από έναν αγώνα :
Την προηγούμενη νύχτα πρέπει να κοιμηθεί από 7 ως 9 ώρες.
Στο μεσημερινό πρέπει να φάει ένα μεγάλο πιάτο μακαρόνια. Αν ο αγώνας είναι μετά από 3-4 ώρες προσθέτει κοτόπουλο ή ψάρι.
Κάνει πάντα ένα παγωμένο ντους
Ο κινησιοθεραπευτής του Ραφαέλ Μέμο τον βοηθάει να βάλει επιδέσμους στα χέρια και στα πόδια
Ακούει μουσική από το iPod του καθώς ετοιμάζεται και προτιμάει τον Χούλιο Ιγκλέσιας
Μόλις μπει στο γήπεδο πάντα ψάχνει με το βλέμμα την οικογένειά του
Πάντα τακτοποιεί τα μπουκάλια νερού με τη σειρά
Ποτέ δεν έσπασε μια ρακέτα τένις στη ζωή του
Η οικογένειά του φρόντισε να κάνει τον Ναδάλ έναν κανονικό άνθρωπο. Οταν κέρδισε την πρώτη του Μερσεντές σε ένα ματς τον πίεσαν να την αφήσει στο γκαράζ και να πάρει ένα αυτοκίνητο λιγότερο προκλητικό.
Σε όλη του την καριέρα δεν έσπασε ποτέ μια ρακέτα. Λέει ο ίδιος: «Οταν είμουν μικρός ο θείος μου έλεγε «αν πετάξεις τη ρακέτα και σπάσει εγώ θα σταματήσω να είμαι προπονητής σου». Μου εξηγούσε ότι πρέπει να σέβομαι τη ρακέτα και ότι πολλοί φτωχοί άνθρωποι θα ήθελαν να είχαν μια ρακέτα σαν τη δική μου».