Μια πρόγευση από τη μαγεία που υπόσχεται και φέτος το Φεστιβάλ Αθηνών με ελληνικές και ξένες παραγωγές παίρνουμε, καθώς το Σάββατο ανοίγει αυλαία στην Πειραιώς 260.
Η αρχή γίνεται με την επιστροφή της Πρώτης Υλης του Δημήτρη Παπαϊωάννου στο γκαράζ του Φεστιβάλ Αθηνών μετά από ένα χρόνο περιπλάνησης και επαναπροσδιορισμού. Είναι ένα έργο που επιχειρεί τη μέγιστη ενεργοποίηση της φαντασίας χρησιμοποιώντας τα ελάχιστα υλικά που υπάρχουν διαθέσιμα στο εργαστήριο του δημιουργού.Με νέο συμπρωταγωνιστή του τον Μιχάλη Θεοφάνους, ο Δημήτρης Παπαϊωάννου προτείνει τη δεύτερη εκδοχή της ΠΡΩΤΗΣ ΥΛΗΣ, μια περιπέτεια του νου και του σώματος πιο απογυμνωμένη και ωμή.
*Πειραιώς 260
Α' Κύκλος: 1-23 Ιουνίου (εκτός Δε, Τρ, Τε),
Β' Κύκλος: 27 Ιουνίου - 14 Ιουλίου (εκτός Δε, Τρ, Τε)
Την ίδια μέρα παρουσιάζεται στο κοινό η παράσταση Untrained της Lucy Guerin, που έχει ήδη παρουσιαστεί στα μεγαλύτερα φεστιβάλ της Αυστραλίας, στο Χονγκ Κόνγκ, στο Ρίο ντε Τζανέιρο, στη Νέα Υόρκη κ.α. Στην παράσταση, δύο επαγγελματίες χορευτές και δύο ερασιτέχνες (χωρίς καμία χορευτική προπαίδεια) συνυπάρχουν επί σκηνής προσπαθώντας και οι τέσσερις να διερευνήσουν την ορχηστική τέχνη, ξεκινώντας από το βασικό κινησιολογικό λεξιλόγιο του Χορού και σταδιακά εφαρμόζοντας πιο εξεζητημένες εντολές. Τόσο οι επαγγελματίες, όσο και οι ερασιτέχνες χορευτές, προσπαθούν να μιμηθούν οι μεν τους δε, προκαλώντας ενδιαφέροντα συμπεράσματα στους θεατές που παρακολουθούν μπροστά τους όλα τα στάδια προσέγγισης της τέχνης: από την απολύτως τεχνική και συνειδητή έως την απόλυτα αυθόρμητη.
Η παράσταση, πολλές φορές γίνεται διασκεδαστική (όταν π.χ. οι ερασιτέχνες χορευτές προσπαθούν να μιμηθούν τους επαγγελματίες αλλά και το αντίστροφο), συναρπαστική (όταν π.χ. βιώνει ο θεατής την αφοσίωση των δύο αρχάριων στο σκοπό τους), βαθειά ανθρώπινη, σε κάθε περίπτωση πολύ ενδιαφέρουσα (όταν διανθίζεται με μη χορευτική ακολουθία προσωπικών αφηγήσεων των χορευτών, που συντελεί στο να συνειδητοποιήσει ο θεατής ότι μπροστά του απρόσμενα, αυθόρμητα και σταδιακά ξεδιπλώνονται 4 πορτρέτα διαφορετικών προσωπικοτήτων, που κάθε ένα προσλαμβάνεται από το κοινό, από διαφορετική οπτική και με διαφορετικές απαιτήσεις).
*Πειραιώς 260, 1 και 2 Ιουνίου
Στις 4 Ιουνίου θα παρουσιαστεί η πολυαναμενόμενη Ιλιάδα του Ομήρου σκηνοθετημένη για πρώτη φορά ολόκληρη, υπό τις οδηγίες του Στάθη Λιβαθινού. Πρόκειται για έργο απαράμιλλης λογοτεχνικής δύναμης και αισθητικής ωριμότητας που απασχολεί χρόνια τώρα τον σκηνοθέτη Στάθη Λιβαθινό. Οι πρόβες πάνω στις 24 ραψωδίες τής «Ιλιάδας» και την εξαίρετη βραβευμένη μετάφραση του Δημήτρη Μαρωνίτη ξεκίνησαν τον περασμένο Σεπτέμβρη στο ΣΥΝΕΡΓΕΙΟ, μαζί με την ομάδα των συνεργατών του. Σήμερα ο Στάθης Λιβαθινός αφηγείται μαζί τους σε μια πεντάωρη παράσταση το συνταρακτικο αυτό έπος μέσα άπο το οποίο αναδύεται όλη η σύγχρονη Ελλάδα. Οι 15 ηθοποιοί, σαν σύγχρονοι ραψωδοί, αφηγούνται την ιστορία του πιο βίαιου πολέμου όλων των εποχών και μετατρέπουν το εμπνευσμένο αυτό κείμενο σε μια σειρά από ποιητικές εικόνες σκληρές, αλλά και τρυφερές, με μια απολύτως σύγχρονη θεματική.
*Πειραιώς 260, 4-8 Ιουνίου
Στις 5 Ιουνίου πρωταγωνίστρια γίνεται στην Πειραιώς 260 μια πόλη σύμβολο, η Σμύρνη, με το έργο «Ω Σμύρνη μου, όμορφή μου Izmir», που έρχεται στο Φεστιβάλ Αθηνών από το τουρκικό Θέατρο Πέρα. Το έργο διαδραματίζεται στη Σμύρνη το 1923, ένα χρόνο αφότου η πόλη έχει καεί ολοσχερώς και ενώ έχει τελειώσει η μεγάλη μικρασιατική αναμέτρηση. Τα γεγονότα είναι καταιγιστικά και η ζωή των ανθρώπων που έχει πληγωθεί βαθιά από τους απανωτούς πολέμους και τις εχθροπραξίες, αλλάζει ριζικά.
Η Συνθήκη της Λωζάνης απαιτεί την ανταλλαγή πληθυσμών και αυτό το συγκλονιστικό γεγονός γίνεται η αφορμή για να μεταφερθούμε ως θεατές στην έπαυλη της οικογενείας Βλαστού, μιας ευκατάστατης ελληνικής οικογένειας με ρίζες στην Ανατολία, που εξαναγκάζεται να εγκαταλείψει τη ζωή, την περιουσία και τις αναμνήσεις της για να βρεθεί βιαίως στην Ελλάδα.
Η ιστορία της οικογένειας, είναι ουσιαστικά η ιστορία των Ελλήνων της περιοχής. Αναμνήσεις ενός μεγαλειώδους παρελθόντος, ανθρώπινες απώλειες στους απανωτούς πολέμους και στις εχθροπραξίες, μικρές και μεγαλύτερες τραγωδίες ανθρώπων που υπήρξαν στενά δεμένοι με την οικονομία, την ιστορία και τον πολιτισμό της περιοχής.
Παράλληλα, παρακολουθούμε τις ζωές των Τούρκων, που είναι μάρτυρες των ίδιων ιστορικών γεγονότων, που τα έχουν ζήσει από τη δική τους σκοπιά, με τις δικές τους απώλειες και τη δική τους συναισθηματική φόρτιση.
Η πρότερη αρμονική συνύπαρξη των εθνών έχει δώσει τη θέση της στις συγκρούσεις, στην απόλυτη οδύνη, στα ματαιωμένα όνειρα. Και η Σμύρνη, από αμάλγαμα διαφορετικών πολιτισμών, εθνικοτήτων, θρησκειών, γίνεται το σύμβολο της διάψευσης.
Τουρκικά και ελληνικά τραγούδια που ερμηνεύονται επί σκηνής ως μέρος της δραματικής πλοκής, αποδεικνύουν και υπογραμμίζουν τη σχέση μεταξύ των δύο πολιτισμών και την αλληλεπίδραση των ανθρώπων, που για τόσους αιώνες έζησαν στενά.
*Πειραιώς 260, 5 και 6 Ιουνίου.