Ο Νάρκισσος, ένας σύγχρονος μονόλογος γραμμένος και σκηνοθετημένος από την Έλενα Πέγκα, ανεβαίνει από τη Δευτέρα στην Πειραιώς 260 (χώρος Ε) με τη μορφή του Άγγελου Παπαδημητρίου και έχει γίνει μέσα σε λίγες μέρες «talk of the town».
Η Έλενα Πέγκα μας μίλησε για την ανατρεπτική της παράσταση.
Έλενα, έμαθα ότι η παράστασή σου έκλεψε το χειροκρότημα. Ο Νάρκισσός σου πέρα από την όποια κρίση γέμισε ασφυκτικά τον χώρο στην Πειραιώς και οι παραστάσεις όλες ήταν sold out. Πού οφείλεται πιστεύεις αυτή η επιτυχία;
Η παράσταση είναι ιδιαίτερα επίκαιρη γιατί θίγει το θέμα του εγκλωβισμού στο εγώ μας. Ζούμε μια εποχή όπου όλα καταρρέουν επειδή ο κάθε ένας μας κοιτούσε και συνεχίζει να κοιτάει θαυμάζοντας τον εαυτό του και μόνο. Το έργο μου Νάρκισσος είναι ένας καινούργιος μονόλογος γραμμένος για έναν άντρα ηθοποιό και είκοσι άντρες εθελοντές. Και επειδή η παράσταση δέχεται καθημερινά παρεμβάσεις από το ΣΕΗ, θέλω να υπογραμμίσω πως ο εθελοντισμός στην Τέχνη είναι απαραβίαστο ανθρώπινο δικαίωμα. Όλο το έργο εκτυλίσσεται σε αντρικά αποδυτήρια και κάθε τόσο μπαίνουν και κάνουν γυμνοί οι άντρες ντους, τελείως απορροφημένοι, σχεδόν αποχαυνωμένοι από την αίσθηση του νερού στο κορμί τους και μόνο.
Mama mia! Δηλαδή βλέπουμε τόσους πολλούς άντρες γυμνούς στη σκηνή;
Ναι, 17 συνολικά άντρες γυμνοί στη σκηνή.
Στις δύσκολες εποχές χρειαζόμαστε άρτο και θεάματα. Πέρα από την πλάκα, τι στάθηκε αφορμή να γράψεις αυτό το έργο;
Όλα διαλύονται και ενώ υπάρχει όλος αυτός ο εξωτερικός όλεθρος, ο Νάρκισσος εισπράττει τον κόσμο μέσα από τις αντανακλάσεις, αποσπασματικά, χαοτικά, γιατί ακριβώς είναι στραμμένος μόνο προς τον εαυτό του, τον κοιτάει και τον θαυμάζει.
Δηλαδή ο κόσμος καίγεται και ο Νάρκισσος μπαίνει στα αποδυτήρια και γδύνεται;
Τα αποδυτήρια τα χρησιμοποιώ μεταφορικά, επειδή είναι ένα μέρος της καθημερινότητάς μας. Θέλησα να δείξω πόσο πολύ μας ενδιαφέρει η εικόνα μας καθημερινά, πόσο χρόνο σπαταλάμε για την επιδερμίδα των πραγμάτων.
Ο δικός σου ο Νάρκισσος έχει άλλο τρωτό σημείο πέρα από τον Ναρκισσισμό του;
Ο Νάρκισσος έχει μόνο τον ναρκισσισμό του, είναι γεμάτος αυταρέσκεια και αγωνία. Έχει γυρίσει την πλάτη του στους άλλους και στον κόσμο. Όλη η αγωνία για το πρόσωπο του, ο φόβος ότι η εικόνα του θα χαθεί, τον κάνει τόσο εγωκεντρικό που είναι κλειστός σε κάθε εξωτερικό ερέθισμα. Η παράσταση φεύγει από το εγώ και πηγαίνει στο θεατή δηλαδή στο εμείς και στην εποχή μας και στη χώρα μας.
Απόψε θα δούμε ένα μονόλογο;
Όχι. Θα δούμε έναν Νάρκισσο στην παρακμή του να λέει σκόρπιες σκέψεις, να κάνει ερωτήσεις, να ανακαλύπτει πικρές αλήθειες ανάμεσα σε άλλες βουβές παρουσίες Νάρκισσων σε ακμή και νιότη που δεν μιλάνε. Όλοι έχουν συμμετοχή, όλοι είναι εξίσου εγκλωβισμένοι.
Γιατί ασχολήθηκες με άντρες και δεν υπάρχουν γυναίκες στο έργο σου;
Η γυναίκα υπάρχει σαν ηχώ. Εμφανίζεται η γυναίκα τρεις φορές, ακολουθεί τον Νάρκισσο, τον παρακολουθεί.
Μα ο ναρκισσισμός δεν είναι περισσότερο... γυναικείος;
Δεν θα το έλεγα. Ο Ναρκισσισμός είναι πιο απελπισμένος στον άντρα. Η γυναίκα, ίσως επειδή γεννά παιδιά, είναι από τη φύση της πιο σκληρή και πιο προστατευτική ως προς τους άλλους, δεν της επιτρέπεται να εγκλωβιστεί τόσο ολοκληρωτικά μόνο στον εαυτό της.
Στο τέλος ο δικός σου Νάρκισσος σώζεται;
Το τέλος είναι διφορούμενο. Τον σώζει η Ηχώ που εμφανίζεται; Γιατί εμφανίζεται η Ηχώ, καθώς εκείνος ελευθερώνεται και πεθαίνει.
Θα μου μιλήσεις για τους υπόλοιπους συντελεστές της παράστασης;
Το σκηνικό του Αντώνη Δαγκλίδη είναι πράγματι εντυπωσιακό, καθώς μεταμορφώνει τα αποδυτήρια σε λίμνη με νερό. Η Κατερίνα Μαραγκουδάκη έχει κάνει τους υπέροχους φωτισμούς. Ο Ορέστης Τάνης έχει γράψει πρωτότυπη μουσική που συμπληρώνει τον λόγο. Με τον Μάνθο Σαντοριναίο ξανασυνεργάστηκα μετά από χρόνια και τα βίντεο είναι πολύ εύστοχα. Ο Βασίλης Κοτταράς έχει κάνει το styling στα βίντεο και τις φωτογραφίες. Βοηθός σκηνοθέτη η Ζωή Μαντά.
Μήπως ναρκισσεύεσαι και εσύ με τον δικό σου Νάρκισσο;
Τον βλέπω με τρυφερότητα και θέλω να τον ξορκίσω για να νιώθω πιο ελεύθερη.
Η συνέντευξη του Άγγελου Παπαδημητρίου στην iefimerida εδώ.