Τέσσερα χρόνια προτού στηθούν οι κάλπες στη Γαλλία για την εκλογή του διαδόχου του Εμανουέλ Μακρόν στην προεδρία, μια ακήρυχτη κούρσα διαδοχής έχει ξεκινήσει μεταξύ νυν και πρώην στενών συνεργατών του.
Δεδομένου ότι το γαλλικό Σύνταγμα επιτρέπει μόνον δύο συνεχείς προεδρικές θητείες, ο Μακρόν θα μπορούσε να θέσει εκ νέου υποψηφιότητα το 2032, πέντε χρόνια αφότου εγκαταλείψει σε ηλικία 49 ετών το Ελιζέ με την ολοκλήρωση της δεύτερης θητείας του, αν λάβει κανείς υπόψη ότι δεν δείχνει να έχει κουραστεί από τις έγνοιες που συνεπάγεται το ύπατο αξίωμα της χώρας, ούτε να έχουν μετριαστεί οι φιλοδοξίες του.
Ωστόσο, οι επίδοξοι διάδοχοι του Μακρόν από το κεντρώο στρατόπεδό του γνωρίζουν ότι ουδείς εξ αυτών δικαιούται αυτόματα το χρίσμα, αλλά και ότι δεν έχουν χρόνο για χάσιμο αν θέλουν να ξεχωρίσουν από τους υπόλοιπους, μολονότι οι εκλογές θα γίνουν το 2027. Στην παράταξη Μακρόν είναι εγνωσμένη η ανάγκη να βρεθεί ένας αξιόπιστος υποψήφιος που θα μπορέσει να φρενάρει τις προεδρικές φιλοδοξίες της ακροδεξιάς Μαρίν Λεπέν και, σύμφωνα με τον Εconomist, τρεις πρωτοκλασάτοι πολιτικοί θεωρούν, όπως φαίνεται, ότι έχουν τα φόντα για κάτι τέτοιο.
Ζεράλντ Νταρμανέν
Εκείνος που κάνει τον μεγαλύτερο ντόρο δεν είναι άλλος από τον υπουργό Εσωτερικών, Ζεράλντ Νταρμανέν, τον οποίο είχε τοποθετήσει ο Μακρόν για να εξασφαλίσει τη στήριξη της δεξιάς πτέρυγας της παράταξής του και ο οποίος μιλάει συχνά έξω απ’ τα δόντια, προκαλώντας ενίοτε τριβές και με γειτονικές χώρες, όπως η Ιταλία, για το μεταναστευτικό.
Στα τέλη του περασμένου μήνα ο Νταρμαμέν οργάνωσε στην πόλη Τουρκουάν, στα σύνορα της Γαλλίας με το Βέλγιο, όπου είχε διατελέσει δήμαρχος στο παρελθόν, μια μεγάλη πολιτική εκδήλωση, που θεωρητικά απέβλεπε στη χάραξη πολιτικής στρατηγικής, αλλά έφερε το άρωμα της πολιτικής του φιλοδοξίας, λόγος για τον οποίο έσπευσε εκεί η πρωθυπουργός Ελιζαμπέτ Μπορν, για να τον κρατήσει σε τάξη.
Γιος μιας οικονόμου και ενός ιδιοκτήτη μπαρ, ο Νταρμαμέν αυτοπροβάλλεται ως πολιτικός που οσμίζεται τις ανησυχίες της γαλλικής κοινής γνώμης καλύτερα από τεχνοκράτες συναδέλφους του στο υπουργικό συμβούλιο του Μακρόν. Και, όπως τόνισε, η νίκη της Λεπέν στις προεδρικές του 2027 θα είναι «αρκετά πιθανή» αν οι πολιτικοί του κυρίαρχου ρεύματος δεν βρουν τρόπους να ανταποκριθούν στα αιτήματα και να μιλήσουν στις καρδιές της εργατικής τάξης και των μεσοαστών ψηφοφόρων.
Εντουάρ Φιλίπ
Εξίσου φιλόδοξος, αλλά λιγότερο «θορυβώδης», είναι ο πρώην πρωθυπουργός του Μακρόν, Εντουάρ Φιλίπ. O δήμαρχος της Χάβρης εδώ και τρία χρόνια προέρχεται, όπως και ο Νταρμαμέν, από το δεξιό κόμμα των Ρεπουμπλικανών και σύμφωνα με το ινστιτούτο δημοσκοπήσεων Ifop είναι ο δημοφιλέστερος με ποσοστό 55% Γάλλος πολιτικός, 13 ποσοστιαίες μονάδες μπροστά από τη Λεπέν, που βρίσκεται στην ένατη θέση και 18 μονάδες μπροστά από τον υπουργό Εσωτερικών, που φιγουράρει στην 18η θέση, ενώ ο Μακρόν έχει καταποντιστεί με 32% στην 23η θέση.
Όπως συνηθίζουν οι πολιτικοί στη Γαλλία, ο Φιλίπ θα σηματοδοτήσει την επάνοδό του με την κυκλοφορία στις 13 Σεπτεμβρίου ενός νέου βιβλίου, όπου θα αναπτύσσει το όραμά του για τη Γαλλία. Μετά την αποχώρησή του από την κυβέρνηση Μακρόν το 2020 ο Φιλίπ ίδρυσε το πολιτικό κίνημα «Ορίζοντες», που μετέχει στην κυβέρνηση μειοψηφίας του Γάλλου προέδρου. Το πόστο του δημάρχου στη Χάβρη τού εξασφαλίζει μια απόσταση ασφαλείας από τη φθορά των πιθανών συνυποψηφίων του υπουργών, κι ο Φιλίπ, σύμφωνα με άτομα του περιβάλλοντός του, εστιάζει στην προετοιμασία για την αναμέτρηση των επόμενων προεδρικών εκλογών.
Μπρουνό λε Μερ
Άλλο ένα πρώην στέλεχος των Ρεπουμπλικανών, νυν δεύτερος δημοφιλέστερος πολιτικός στη Γαλλία με ποσοστό 46% και πιθανός υποψήφιος διάδοχος του Μακρόν, είναι ο υπουργός Οικονομικών Μπρουνό λε Μερ.
O Λε Μερ προκάλεσε σάλο τον περασμένο Μάιο στη Γαλλία, όταν λίγες ώρες πριν την υποβάθμιση της πιστοληπτικής ικανότητας της χώρας από οίκο αξιολόγησης, εκδόθηκε ερωτικό μυθιστόρημα που συνέγραψε και περιλάμβανε μια τολμηρή ερωτική σκηνή. Ο ίδιος αναγκάστηκε να ξεκαθαρίσει με δηλώσεις του ότι είναι πλήρως επικεντρωμένος στην ανάπτυξη και στην καταπολέμηση του πληθωρισμού μετά τα πυρά που δέχθηκε από πολιτικούς αντιπάλους και σχολιαστές.
Ο Λε Μερ κρατά στα χέρια του τα ηνία του υπουργείου Οικονομικών της χώρας για μεγαλύτερο διάστημα από οποιονδήποτε άλλον προκάτοχό του, αλλά, όπως σχολιάζει ο Economist, ίσως αισθανθεί την ανάγκη να κάνει τολμηρότερα πολιτικά ανοίγματα αν θέλει να έχουν κάποια τύχη οι προεδρικές του φιλοδοξίες.
Άλλοι πιθανοί υποψήφιοι διάδοχοι του Μακρόν
Ανάλογες φιλοδοξίες φέρονται να τρέφουν κι άλλοι επιφανείς πολιτικοί, περιλαμβανομένου του πρώην πρωθυπουργού Ζαν Καστέξ, που διαδέχθηκε τον Φιλίπ μετά την παραίτηση του τελευταίου, η Γιαέλ Μπρον-Πιβέ, από την παράταξη του Εμανουέλ Μακρόν, πρόεδρος της Γαλλικής Εθνοσυνέλευσης από τον Ιούνιο του 2022 ή ο 34χρονος υπουργός Παιδείας, Γκαμπριέλ Ατάλ.
Όλοι τους θα πρέπει να βρουν την κατάλληλη ισορροπία ανάμεσα στην επιθυμία να παραμείνουν πιστοί στον πρόεδρο που τους διόρισε στα πόστα τους και την ανάγκη να αποστασιοποιηθούν από τον ένοικο του Ελιζέ, που βλέπει την δημοτικότητά του να φθίνει και αντιμετώπισε φέτος απεργίες και ταραχές, αφού ακόμη κι αν ο ίδιος ο Μακρόν μπορούσε να χρίσει υποψήφιο διάδοχο, αυτό δεν θα ωφελούσε ιδιαίτερα -μάλλον θα έβλαπτε, σχολιάζουν πολιτικοί αναλυτές- το πουλέν του.