Συγκλονίζει η μαρτυρία της Δώρας Κώτση Φελίτσι για τη σεξουαλική κακοποίηση που υπέστη το 1997, σε ηλικία 19 ετών, από τον καθηγητή της στο πανεπιστήμιο.
Στην εξομολόγησή της, η 45χρονη πλέον γυναίκα μίλησε και για τη δεύτερη φορά έπεσε θύμα βιασμού, το 1999, με «διαφορετικό τρόπο», όπως χαρακτηριστικά είπε.
«Βγήκαμε και δυστυχώς αυτό κατέληξε σε μία άσχημη εμπειρία που στιγμάτισε τη ζωή μου»
«Το 1997 ήμουν 19 ετών όταν με πλησίασε ο καθηγητής που είχα στο πρώτο έτος. Μου έκανε αμέσως πρόταση να βγούμε, που μου προκάλεσε μεγάλη αμηχανία. Βγήκαμε και δυστυχώς αυτό κατέληξε σε μία άσχημη εμπειρία που στιγμάτισε τη ζωή μου.
Μου ζήτησε να πάμε για δείπνο. Μετά μου έκανε πρόταση να πάω στο σπίτι του και δέχτηκα με δισταγμό», είπε στην εκπομπή «Ακόμα δεν είδες τίποτα».
«Όταν άνοιξε η πόρτα ξαφνικά άλλαξε τελείως. Άρχισε να με σπρώχνει, οπότε όλα αυτά άρχισαν να με τρομοκρατούν. Προσπαθούσα να βρω τρόπο να ξεφύγω. Τον εκλιπαρούσα ότι είναι η πρώτη μου φορά, ότι έγινε παρεξήγηση. Έκανε σαν να μην με άκουγε. Δεν είχα διέξοδο, έπρεπε να το υποστώ αυτό για να μπορέσω να φύγω, γιατί ίσως να κινδύνευε η ζωή μου».
H ίδια αποκάλυψε ότι μετά το βιασμό της, ο κακοποιητής της άρχισε να της μιλά για τα προσωπικά του τραύματα. Όταν την είδε να κλαίει το μόνο που την ρώτησε ήταν «στενοχωριέσαι που έχω περάσει τόσο δύσκολα;».
Μετά την τραυματική εμπειρία, η Δώρα εκμυστηρεύτηκε τα όσα έζησε σε τρεις φίλους της. Ο ένας από αυτός ήταν υποστηρικτικός απέναντί της, ενώ οι άλλοι δύο ήταν επικριτικοί.
«Μετά από δύο χρόνια, υποχρεώθηκα να ξανανιώσω βιασμό»
«Μετά από δύο χρόνια, ενώ είχα περιστασιακή σχέση, υποχρεώθηκα να ξανανιώσω βιασμό, αυτή τη φορά με διαφορετικό τρόπο. Όσο ξεκάθαρο κι αν ήταν αυτό που έλεγα, απλώς με παραβίαζε. Αυτό ξύπνησε την ανάγκη μου να φύγω από την Ελλάδα σε άλλη χώρα, όπου θα ένιωθα ασφάλεια», εξήγησε.
Όπως ανέφερε η ίδια, λίγα χρόνια αργότερα αποφάσισε να προχωρήσει σε καταγγελία σε βάρος του καθηγητή, καθώς το 2018 έμαθε πως εξακολουθούσε να διατηρεί τη θέση του στο πανεπιστήμιο.
«Όλα τα πράγματα που βιώνουμε στη ζωή μας και μας ταλαιπωρούν, αυτά είναι που μας ενδυναμώνουν. Θεωρώ, λοιπόν, ότι τα βιώματα που έχω έχουν διαμορφώσει τον άνθρωπο που είμαι σήμερα. Ο λόγος που χρησιμοποιώ την λέξη ''επιζώσα'' και όχι ''θύμα'' είναι επειδή ήμουν σε θέση να διαχειριστώ το τραύμα και να μπορέσω να επιβιώσω», κατέληξε.