Συγκλονίζουν τα μηνύματα συγγενών και φίλων για τη Σιμόνα Βιρτζίλι, τη χήρα του Μανώλη Καντάρη, που τον δολοφόνησαν στη μέση του δρόμου για μια κάμερα, η οποία έφυγε από τη ζωή νικημένη από την επάρατο νόσο.
Παρά τον δικό της προσωπικό αγώνα με τον καρκίνο, κάθε ημέρα στην Μονάδα Εντατικής θεραπείας του Νοσοκομείου Ερρίκος Ντυνάν έδινε μάχη για να σώσει τις ζωές των ασθενών της, αναφέρει η φίλη και συνάδελφός της, Μαρία Κόνογλου.
Για την απώλεια της Σιμόνα Βιρτζίλι έγραψε:
«Σιμονίτσα μου. Φίλη μου… Δεν ξέρω τι να πω. Πόσο τραγικό όλο αυτό, πόσο άδικο. Ησουν πάντα τόσο δυναμική, τόσο δυνατή, που κανένας δεν μπορούσε να πιστέψει όλο αυτό που συνέβαινε.
Τον κοίταξες στα μάτια τον θάνατο. Είχες μια τόσο θαρραλέα αντιμετώπιση. Δεν φοβήθηκες λεπτό. Δεν λύγισες. Ολοι σε βλέπαμε και τρέμαμε για όλο αυτό που σου συνέβαινε και εσύ περήφανη και δυνατή πάντα χαμογελούσες. Είχες πείσμα και απίστευτη αξιοπρέπεια.
Ησουν πρότυπο ακεραιότητας, γενναιότητας, αισιοδοξίας και διακριτικότητας! Ποτέ δεν παραπονέθηκες! Για ό,τι είχε συμβεί. Και ύστερα ήρθε και αυτό! Η απειλή της ασθένειας ήταν πάντα εκεί, αλλά ποτέ δεν άφησες να νικήσει τον χαρακτήρα σου!
Εφυγες όρθια. Με το κεφάλι ψηλά. Ηθελες να σε θυμόμαστε όλοι όμορφη και εντυπωσιακή, όπως ήσουν πάντα.
Δε σε φόβισε τίποτα, ποτέ. Μόνο ό,τι αφορά τα παιδιά σου. Ησουν άξια μάνα. Στοργική και περήφανη για τα παιδιά σου. Ησουν τρυφερή σύντροφος. Και απίστευτα καλή φίλη.
Τι να πω ως γιατρός… Πόσους ανθρώπους έσωσες… Πόσους βοήθησες στη δυσκολότερη στιγμή τους. Πόσο δυναμική ήσουν. Εφτασες ψηλά… Σε έναν δύσκολο χώρο. Ολοι ξέρουν πως άφησες ανεξίτηλο το αποτύπωμά σου στη ΜΕΘ!
Στο τέλος μένει πάντα η αγάπη που έδωσες όμως! Εφυγες, αλλά πάντα θα είσαι εδώ! Πρόωρη απώλεια... Αδικη. Δεν ξέρω αν τα είπα όλα. Τι να πω. Τα μάτια μου κλαίνε…
Δύσκολα βγαίνουν λόγια όταν σκέφτομαι τα παιδιά... Είμαι συγκλονισμένη! Λένε… μόνο όταν τους ξεχνάμε φεύγουν. Δεν θα σε ξεχάσω. Σε ευχαριστώ για όλα. Ξέρεις...
Το φωτεινό σου χαμόγελο θα είναι πάντα στην καρδιά μου. Ετσι θα μας θυμάμαι να γελάμε. Καλό ταξίδι φίλη μου. Σ' αγαπώ».
Τα μηνύματα των φίλων των συγγενών, αλλά και των ανθρώπων που βοήθησε, γεμάτα πόνο για την απώλεια της πνευμονολόγου-φυματιολόγου, εντατικολόγου, η οποία ήταν διευθύντρια της ΜΕΘ του νοσοκομείου «Ερρίκος Ντυνάν».
«Καλό παράδεισο… Πάλεψες δεν τα κατάφερες... Το χαμόγελο και η αγάπη σου που μου είχες, δεν θα τα ξεχάσω ποτέ... Αντίο φιλενάδα μου».
«Καλό ταξίδι ξαδερφούλα... Δεν μου έρχεται στο μυαλό άλλος άνθρωπος με τόση θέληση για ζωή, αισιοδοξία, καλοσύνη, παρά ΟΛΕΣ αυτές τις πραγματικές δυσκολίες. Είμαι πολύ περήφανος για σένα και ας μην έτυχε να τα πούμε ποτέ και πολύ από κοντά…».
«Πόσος πόνος, πόση αδικία, πόση ατυχία χωρούν σε μια ζωή… Με πόση γενναιότητα, πόση δύναμη και πόση αξιοπρέπεια στάθηκες όρθια και πάλεψες! Θα σε αγαπώ και θα σε θυμάμαι πάντα, καλό μου Βιρτζιλάκι. Είμαι σίγουρη ότι τώρα είσαι ένας υπέροχος άγγελος!».