Ένα σπίτι εκλεκτικό, μποέμ, ονειρεμένο, που αποπνέει τη μαγεία της Μεσογείου και συνδυάζει τον σοφό αιγαιοπελαγίτικο μινιμαλισμό με τις έθνικ επιρροές από τα κοσμοπολίτικα ταξίδια του Γιώργου Καράμπελλα σε όλο τον κόσμο.
Ο Γιώργος Καράμπελλας έχει διανύσει έναν μακρύ δρόμο στα ελληνικά μίντια, περνώντας με την ευκολία ενός κοσμοπολίτη από τον έναν χώρο στον άλλον, αφήνοντας όμως σε όλους τα ανεξίτηλα ίχνη της μοναδικής αισθητικής του. Με εμπειρία 27 ετών ως Creative Director έχει κάνει curation από κάθε δυνατό δημιουργικό πόστο: Διαφήμιση, περιοδικά, design, μόδα, τέχνη, γεύση, βιβλίο, θέατρο, χορός, hoteling, filming, ραδιόφωνο, τηλεόραση και φυσικά, ταξίδι. Αν τον ρωτήσεις ποια από όλες τις ιδιότητές του τον χαρακτηρίζει περισσότερο θα σου απαντήσει ότι είναι ένας peripatetic Concept Maker που μοιράζει το χρόνο του ανάμεσα στο Λονδίνο, τη Σκύρο και τον κόσμο. Όπως φαίνεται από τα υπέροχα σπίτια που έχει φτιάξει κατά καιρούς, αλλά και από τα δημιουργικά πρότζεκτ του, ο Γιώργος Καράμπελλας είναι πάνω απ όλα ένας ευρηματικός αφηγητής, ένας story teller που δίνει χρώμα, σχήμα, concept στα πράγματα γύρω του, για να αφηγηθεί ιστορίες. Από μια 360° advertising/communication campaign μέχρι ένα fashion show, ένα editorial ή συλλογή, κι από ένα ολιστικό concept για ένα ξενοδοχείο μέχρι ένα ιδιαίτερο event.
Ο Γιώργος Καράμπελλας ταξιδεύει, κρατά το μυαλό ανοιχτό, ψάχνει, παρατηρεί, αγαπά βαθιά την Ελλάδα. Όχι όμως τη «νέα» Ελλάδα, όπως εξομολογείται, αλλά την αυθεντική Ελλάδα που εξύμνησε με την ποίηση και τη λογοτεχνία της η γενιά του '30.
Αυτή τη γοητεία, την αυθεντική ομορφιά της παλιάς Ελλάδας την εξυμνεί και ο ίδιος στο σπίτι του στη Σκύρο. Έναν κατάλευκο επίγειο παράδεισο φτιαγμένο με τα υλικά των ονείρων του.
Στην αυλή του συνυπάρχουν όλα: Οι επιρροές από τα ταξίδια του και η ποίηση. «Ένα κυπαρίσσι, μια ιδέα-στίχος του Σεφέρη, το φιλότιμο, η έμφυτη χαρά», όπως λέει ο ίδιος. Το design συνομιλεί ευθέως με τις σκυριανές παραδόσεις. Το σύγχρονο συμβαδίζει με το παλιό.
Ένας αυθεντικός επίγειος παράδεισος
«Νιώθω ευγνώμων που το 2012 κατάφερα αυτό που ήθελα από πάντα, και για το οποίο εργάστηκα μεθοδικά, όντας on and off και στις δυο όχθες της Μάγχης από χρόνια και διατηρώντας πάντα ένα έντονα διεθνές προφίλ. Μοιράζω το χρόνο μου ανάμεσα στους χειμώνες στο Λονδίνο και τα καλοκαίρια στη Σκύρο, παίρνω ό,τι καλύτερο έχει ο κάθε -τόσο διαφορετικός- κόσμος να μου προσφέρει και εν τέλει δημιουργώ μια ποθητή ισορροπία στο ζύγι της ζωής μου. Έντονο fashionable hip lifestyle εκεί. Βαθιά ελληνικότητα που με αφορά, αυτή που αγάπησα, και μου έκλεισε το μάτι, μεγαλώνοντας, ο Σεφέρης και οι λοιποί της γενιάς του ‘30, σε ένα νησί αρκετά αμόλυντο, καθαρό, απροσποίητο, τραχύ, όπου οι ρίζες μου πλέον είναι ίσως και πιο βαθιές από ντόπιου» λέει ο Γιώργος Καράμπελλας.
«Τα καλοκαίρια μένω Σκύρο. Σε ένα σπίτι που ερωτεύτηκα σχεδόν καρμικά, που βρίσκεται επάνω στο βράχο του Θησέα -το όνομα του 7χρονου Κόκερ Σπάνιελ μου- με το μοναστήρι του πολιούχου Αη Γιώργη. Τέσσερις παλιές κατούνες, στάβλοι, που ανακαίνισα εκ βάθρων, κρατώντας με απόλυτο σεβασμό την εμπειρία και την ιδιοφυΐα του παλιού τεχνίτη που τους σμίλευσε πριν 200 χρόνια και που, προσδίδοντας τη δική μου σύγχρονη ματιά -τη βασισμένη και βιωμένη από τις περιηγήσεις μου στον κόσμο, τη Μεσόγειο, το Μαρόκο, την Ιταλία, την Αραβία, την Ινδία-, έφερα στα μέτρα μου».
Διακόσμηση με άποψη
Η διακόσμηση του σπιτιού, τόσο στους εσωτερικούς όσο και στους εξωτερικούς χώρους, είναι ένα μωσαϊκό που ο Γιώργος Καράμπελλας συνέθεσε κομμάτι-κομμάτι, ψηφίδα-ψηφίδα, δημιουργώντας ένα πολύ ιδιαίτερο και ενδιαφέρον mix & match που αντικατοπτρίζει το προσωπικό του στυλ.
«Εκεί που το Μαρόκο συναντά τη Νότια Γαλλία, περνώντας από Τοσκάνη και Αφρική, με σεβασμό στην ντόπια παρακαταθήκη. Αντικείμενα παλιά και καινούργια, ευτελούς αξίας από πάγκους σε παζάρια ή vintage θησαυροί. Objets Trouvés και οικογενειακά κειμήλια, όπως αυτός ο κρυστάλλινος πολυέλαιος του 19ου αιώνα, που χρειάστηκαν πέντε άνδρες να τον κουβαλήσουν προσεκτικά στα σοκάκια. Υφάσματα από τη Γκάνα και καλάθια από όλο τον κόσμο να μυρίζει ψάθα ο αγέρας. Ένας λευκός Chesterfield καναπές να μαρτυρά το Εγγλέζικο φλέγμα και πλαστικές καρέκλες σε βιταμινούχο πορτοκαλί για την pop design πλευρά μου. Μία μικρή αυλή προστατευμένη από το βοριά, με μία λεμονιά και παλιά τσιμεντένια πλακάκια που βρήκα σε ένα γκρέμι νεοκλασικό στην Αθήνα και ενέθεσα εδώ, θαρρείς στη θέση αυτή από πάντα, και δύο παμπάλαια τραπεζάκια καφενείου για τα γεμιστά, τα λουκούμια ή άλλα σπιτίσια καλούδια. Το κατάδικό μου μαροκινό Ριάντ. Διαδρομές. Η αποθέωση της Μεσογείου. Και πράγματα, αντικείμενα, εικόνες σε πρώτη ματιά ίσως παράταιρες. Ένα project 100% προσωπικό. Αν έχεις concept και αλήθεια στην προσέγγιση, όλα ταιριάζουν και κουμπώνουν μαγικά».
Η αυλή των θαυμάτων
Σε αυτή την αυλή ο Γιώργος Καράμπελλας καταστρώνει τα σχέδιά του, εμπνέεται, ξεκουράζεται, ονειροπολεί και οργανώνει όλα τα δημιουργικά πράγματα που μοιράζεται μαζί μας μέσω των μίντια, της Τέχνης, του design κ.ά.
Αυτήν την εποχή, μετά από απουσία δέκα ετών στο Λονδίνο, κάνει μια «αναγκαστική» στάση, ένα comeback στην Ελλάδα μέσα από τη νέα πλατφόρμα ιδεών «Dolce Far Niente», ασχολείται με την καθημερινή ραδιοφωνική του ταξιδιωτική εκπομπή «The Travel Manifesto» στον Best 92,6, την καινούρια του στήλη στο Ηello.gr, ενώ έχει μόλις κάνει και το πολυσυζητημένο του τηλεοπτικό ντεμπούτο με το Cash or Trash στο Star Channel. Παράλληλα, έχει μόλις ολοκληρώσει την πρώτη του ταινία μικρού μήκους «FOOL’S DAY», καθώς και ένα ντοκιμαντέρ για την αγαπημένη του Σκύρο. Αυτό το διάστημα έχει λανσάρει το Fondazione στην Κηφισιά και τη σειρά πολιτιστικών δράσεων «Les Salons Litteraires» που λαμβάνουν χώρα εκεί, ενώ ετοιμάζει την έκδοση ενός επετειακού λευκώματος αφιερωμένου στα 50 του χρόνια, «GTC50 Joie de vivre is my middle name» που θα παρουσιαστεί το Νοέμβριο.
Ημερολόγιο ευδαιμονίας: Το πρόγραμμα του Γιώργου Καράμπελλα όταν βρίσκεται στη Σκύρο
Μια τυπική μέρα του Γιώργου Καράμπελλα στο νησί. Σε Ά πρόσωπο:
13:00
Mετά το πρωινό daily εργασιακό routine τηλεφωνήματα/emails/social media etc, θα βγω στο χωριό για τον ελληνικό μου καφέ στο «Καλυψώ» του φίλου Χρήστου. Μόνο σε μένα κάνει γιαούρτι με φρούτα. Ο Θησέας θα μπορούσε άνετα να γίνει δήμαρχος, με τέτοια λαοφιλία στο καλντερίμι, τη μεγάλη στράτα. «Καλημέρα ομορφόπαιδο!», και μπορεί να μην απευθύνονται σε εμένα (sic)! Θα πάρω τις προμήθειες της ημέρας σε φρούτα, λαχανικά και τα τοιαύτα, θα δω φίλους, θα κοινωνικοποιηθώ, με αυτόν τον τόσο γλυκό τρόπο, που οι μικρές κοινωνίες πάντα προσφέρουν. Στην αγορά.
15:00
Το μεσημέρι φαγητό πρώτα, στον «Στέφανο» στα Μαγαζιά για υπέροχα μαγειρευτά πάνω στη θάλασσα, και τη μελιτζανοσαλάτα της Αμέρσας, στο «Πέρασμα» θα προμηθευτώ θεία κρέατα και γαλακτοκομικά δικά τους, αγαπημένο και το «2», new entry σε μια παλιά μικρή παράγκα ψαρά. Με κίτρινες καρέκλες, που εμπνεύστηκαν από μένα! Ή στο «Μυλάκι», με θέα ασύλληπτη της Χώρας.
17:00
Μετά, αργούτσικα, θα πάω παραλία, γιατί δεν αντέχω τον ήλιο πια. Στην «Καρεφλού», τέλεια αυτοκινητάδα μέσα από άγρια βράχια. Στο «Παλαμάρι», κάτω από τον αρχαιολογικό χώρο, μόνος και τον Αύγουστο! Στα «Πουριά», στο αρχαίο λατομείο με φάτσα το γλυκύτατο νησάκι του Αγ. Ερμόλαου. Στην «Ατσίτσα», σαν να είσαι στη Γαλλική Ριβιέρα με τα πεύκα να γλείφουν το νερό. Στην «Κολυμπάδα», με άβολες λευκές κροκάλες, αλλά το ηλιοβασίλεμα ποίημα. Στις «Ρένες», όταν νιώθω πολύ 4x4, και θέλω για παρέα κατσίκια που βόσκουν, και στα «Μαγαζιά», την κεντρική «κοσμική» παραλία, όπου θα πάρω ένα cocktail σε κάποιο beach bar, την «Αμμουδιά» ή το «Άγκυρα και Έρμα», όπου αργά το απογευματάκι θα κάνω και ένα τέλειο jogging πάνω κάτω τα 3 χιλιόμετρα άμμου, κοιτώντας το επιβλητικό κάστρο. Εκεί που ο μέγας Σεφέρης συνέλαβε «Το περιγιάλι το κρυφό». Εκλεκτικές συγγένειες.
20:00
Σπίτι. Eίναι campari time. Βάζω μουσικάρες, ανεβαίνω σε μια από τις ταράτσες με θέα 360ο Aιγαίο και βουνά, κάθομαι στο οπιοκρέβατο από το Αφγανιστάν (!) και chill. Ή dolce far niente, αλλά εδώ με την αληθινή έννοια! Ξεκάθαρα.
21:30
Το βράδυ θα με βρει απαραιτήτως στου Μαργέτη, την ταβέρνα στη Χώρα με το πιο επαγγελματικό ψήσιμο σε παϊδάκια που έχω συναντήσει και τα πιο απίθανα μαυρομάτικα. Στο «Καφενείο της Μαρίτσας» για κεφεδάκια, όπως παλιά, και πατάτα σε τηγάνι γκαζιού και την πιο άψογη στραπατσάδα, και μετά σε περατζάδα, κους κους και κουβεντολόι. Θα πούμε για τη ζωή και τον έρωτα. Θα παίξω σκάκι ή θα χαζεύω το σουλάτσο.
Εδώ, μοιραία θα βγω καθημερινά, γιατί η κλίμακα είναι μικρή σε σχέση με το Λονδίνο. Γιατί έχει κόσμο που θέλω να συναναστραφώ, γιατί είναι ελληνικό καλοκαίρι, γιατί θα φορέσω τα παντελόνια μου και τις βερμούδες από τις συλλογές, που έχω σχεδιάσει από αφρικανικά υφάσματα και πετσετέ τύπου 50’s ύφασμα.
Εδώ, τα outfits είναι πιο χυτά, και σαν φόρμες και σαν attitude. Γήινα χρώματα ή έκρηξη σε χαβανέζικα κοντομάνικα. Σκισμένα τζιν σορτσάκια και πολλά, πάρα πολλά σανδάλια. Kαι φυσικά το signature μου φετίχ, εσπαντρίγες, αγορασμένες από όλα τα μέρη του κόσμου, τη Νότια Γαλλία και τη Χώρα των Βάσκων, το Μαρόκο και το Saint Tropez. Ίσως η μεγαλύτερη «παπουτσική» εφεύρεση χωρίς σεζόν και μόδες. Εδώ, γενικά δε σηκώνει εξαλλότητες, δεν το σηκώνει το κλίμα, και ούτε και εγώ το επιθυμώ. Πριν τέσσερα χρόνια έκανα μια γιορτή, που όλοι λένε θα συζητιέται για πάντα με ένα τραπέζι μακρόστενο για 70 συνδαιτυμόνες σε μια ερημική παραλία με πανηγυριώτικα λαμπιόνια και το σχήμα μουσικών να με συνοδεύει με παραδοσιακούς σκοπούς! Χάρηκα τόσο, γιατί φόρεσα ταπεινά τη σκυριανή βράκα με λευκό tuxedo jacket και οι ντόπιοι με αγκάλιαζαν, δίνοντας μου εύσημα ότι προχωράω και ανανεώνω την παράδοση τους! Το ίδιο και όταν φόρεσα στην εκπομπή μου, το Cash or Trash, το χαρακτηριστικό κίτρινο μαντήλι, αλλά ως «ποσέτ», να χύνεται από την τσέπη του σακακιού μου. Θρίαμβος! Kαι τόση ανοιχτωσιά από ανθρώπους που σέβονται το σεβασμό μου. Ρίζες.
Όχι η εύπεπτη συνήθης ελαφράδα νησιού, αλλά μια ταπεινή εσωστρέφεια. Της τάβλας. Η Ελλάδα όπως τη θέλω. Όπως ήταν. Όπως έχει διατηρηθεί. Κι όπως ίσως ξαναγίνει. Η δική μου Ελλάδα.
10+2 ακόμα ιδέες από τον Γιώργο Καράμπελλα για τη Σκύρο...
- Καφές στον «Κάβο» στο λιμάνι. Προσομοιάζει με κάτι που θα μπορούσε άνετα να είναι τα βράχια του Κάπρι, και με τη χρόνια παράδοση-θεσμό-ατραξιόν να παίζει το ''Τάδε έφη Ζαρατούστρα'' του Βάγκνερ άμα τη αφίξει του πλοίου!
- Στάση για τεροπτάρι λεπτό και τραγανιστό με τυρί ντόπιο του ονείρου στο «Γωνιακό» στη Χώρα.
- Ξυλόγλυπτα, τα γνωστά καρεκλάκια, αλλά και τα μπουρζουά σαλόνια τόσο hot τη δεκαετία του '60. Άξιος συνεχιστής ο Γιάννης Τραχανάς (6937215621).
- Κέντημα, αριστουργήματα που καλό είναι να θαυμάσετε από κοντά στην πλουσιότατη συλλογή του Μουσείου Faltaits (2222091232).
- Φαγητό κάτω από σκιερές «Μουριές» που δίνουν και το όνομα, τεράστιες μερίδες και χάζι στα αλογάκια που συντηρούν.
- Κεραμικά, βενετσιάνικα και μικρασιάτικα, Κιουτάχειας και Ιζνίκ, θαρρείς καμωμένα στο Μαρόκο. Αβλεπί προορισμός το εργαστήριο κεραμικών Σταμάτης Φτούλης, που έχει αναλάβει αξιότατα ο υιός Γιάννης (2222091559).
- Not to be missed! Villagio, ιταλικό σε μια συγκλονιστική αυλή με κληματαριά με φίνες γεύσεις από τον Νικόλα και την ομάδα του (άκα τα αδέρφια του!) Με το τελειότερο σέρβις, επιπέδου Λονδίνου!
- Επίσκεψη στο πολύ ενδιαφέρον Αρχαιολογικό Μουσειο (2222091327).
- Λατρεμένη διαδρομή για τρέξιμο αργά το απόγευμα στα χνάρια του μέγα Γεώργιου Σεφέρη, ο οποίος εξόριστος εδώ στην οικία του γαμπρού του Κωνσταντίνου Τσάτσου, εμπνεύστηκε το ''περιγιάλι το κρυφό κι άσπρο σαν περιστέρι''. Ρίγη κάθε φορά.
- Για βουτιές στην καραϊβική... «Σκυροπούλα», στην «Αγαλίπα» με το ναυάγιο, στις σπηλιές ή στα ηφαιστειογενή νησάκια «Ποδιές» απέναντι από το αεροδρόμιο, υπέροχη μονοήμερη με το ιστιοπλοϊκό του Ευτύχη και πιάτα ιταλικής έμπνευσης από τον πολύ Gennaro (6945496000).
- Ιππασία μέσα στο δάσος, αλλά και σε απόμερες παράλιες (6977510821).
- Στον όρμο Τρεις Μπούκες, ένα μνημείο του ελαιώνα της αναπαμένης ποίησης, με τον Άγγλο ποιητή Ρούπερτ Μπρουκ, που καθ' οδόν να πολεμήσει στον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο, εδώ επέλεξε να περάσει στην αιωνιότητα. Το μεγαλείο της απλότητας.
Γιατί η Σκύρος είναι μοναδική
O Γιώργος Καράμπελλας εξηγεί γιατί το νησί των Σποράδων είναι ξεχωριστό:
Μετά από πάνω από δεκαπέντε χρόνια ριζωμένος εδώ, και αφού έχω κάνει σχεδόν σε όλα τα ελληνικά νησιά camping sauvage πιτσιρικάς, καταλήγω στο συμπέρασμα ότι πουθενά δεν ένιωσα αυτό το θετικό σφίξιμο στο στομάχι. Σίγουρα ήταν το σπίτι, η αναπάντεχη εύρεση του, το γεγονός ότι είναι τέσσερις στάβλοι ριγμένοι σε έναν τεράστιο κήπο με φοίνικες και συκιές, και το ότι η κουζίνα είναι ξεχωριστό οίκημα. Τόσο περίεργο! Τόσο εγώ! Σίγουρα η επέμβαση που έκανα και που είναι χίλια τοις εκατό βασισμένη σε μένα και την προσωπικότητά μου. Αλλά είναι και ο τόπος ο ίδιος. Πρέπει να είναι. Τραχύς, δύσκολος, χωρίς φιοριτούρες, αμόλυντος, καθαρός, δε σου χαρίζεται πάραυτα και με τη μία, ούτε και με πλατύ χαμόγελο. Πρέπει να τον προσεγγίσεις με μαεστρία. Και είναι και η γεωλογία του. Περίεργη. Μισό γυμνό σαν Κυκλάδες, μισό κατάφυτο. Όταν αυτό συμβεί όμως, όταν καταλάβεις τι έχεις στα χέρια σου, όταν γνωρίζεις το γιατί, ε τότε, δεν το κουνάς από εδώ.
Ποιος δεν ξέρει το αρχέγονο σχεδόν παγανιστικό έθιμο τον γέρων τις απόκριες; κουδούνια, μάσκες από κοιλιές προβάτων, διονυσιασμός που κρατά μέρες. Ακόμα ένα στοιχειό που καθιστά μοναδικό αυτόν τον τόπο, που δεν προβάλλει την εύκολη και εύπεπτη ελαφράδα νησιού, αλλά περισσότερο μια ήρεμη και ταπεινή εσωστρέφεια, εξού και έχει διασωθεί μέχρι σήμερα.
Σκυριανό αλογάκι. Αφού έκανε τη μεγαλειώδη εμφάνισή του στις μετόπες του Παρθενώνα, τρέχει ανέμελο κάτω από τα λιλιπούτεια δάση από σφεντάμια, στο οροπέδιο Άρη, και παλεύει να κρατηθεί στη ζωή για ακόμα 2.500 χρόνια. Και βάλε. Αρωγός του το www.skyrosislandhorsetrust.com και η πολύ σοβαρή δουλειά που κάνουν.
Η βράκα με τις πάμπολλες πτυχώσεις, τα petit-carreaux μάο πουκάμισα, και φυσικά τα τροχάδια, τα σανδάλια με σόλα από λάστιχα αυτοκινήτου. Τα έχω συνδυάσει όλα πλειστάκις με σύγχρονα σακάκια και άλλα mix 'n match δημιουργικά παντρέματα σε fashion καλέσματα στο Λονδίνο και όλοι ρωτούσαν αν φοράω Dries van Noten, Yamamoto ή κάτι τέτοιο. Chapeau!
Le Corbusier. Ο τεράστιος πνευματικός άνθρωπος με τα πιο υπέροχα γυαλιά ήρθε, μελέτησε in situ αυτό το μοναδικής μαεστρίας και σοφίας κυβιστικό αρχιτεκτονικό ρεύμα, έβγαλε τα συμπεράσματα του. Οι επόμενες γενιές τον ευγνωμονούν. Εμένα παραμένει ο αγαπημένος μου.
Mια Χώρα που βλέπει όχι προς τη θάλασσα, αλλά προς τα μέσα από το φόβο των πειρατών. Από τους οποίους σώθηκαν, κάνοντας έξυπνες εμπορικές συναλλαγές. Και ένα μοναστήρι του πολιούχου Αγίου Γεωργίου χτισμένο πάνω στο βράχο του Θησέα από τον Νικηφόρο Φωκά, υπέροχη επίσκεψη, και αδιαμφισβήτητη επιβεβαίωση της καρμικής παρουσίας μου στο νησί. Που άγιο έχει τον Άη Γιώργη, και ο βράχος φέρει το όνομα του λατρεμένου μου Θησέα, του 7χρονου κόκερ που με ακολουθεί παντού ανά τον κόσμο όπου διαμένω!
Info: @georgioscarabellas | georgioscarabellas.com
*Φωτογραφίες: Ioanna Roufopoulou | Courtesy of Georgios Thisseas Carabellas