- «Βοήθεια, μας ψεκάζουν!».
Ναι, αλλά δεν σας βλέπω να κουνιέστε κι από τη θέση σας! Τουλάχιστον η Μπάρμπαρα Στάνγουικ πήρε τους δρόμους, χτύπησε το χέρι στο τραπέζι και φώναξε πως θα ξεσκεπάσει την εγκληματική αμέλεια του κράτους που συγκαλύπτεται με τη βοήθεια των ΜΜΕ. Μια ολόκληρη πόλη κινδυνεύει να αφανιστεί από ένα λάθος χειρισμό.
Σας θυμίζει κάτι;
Σε μια εποχή όπου όλα τίθενται υπό αμφισβήτηση, τίποτα δεν είναι όπως φαίνεται και όπως θα έπρεπε να είναι, ο Λευτέρης Γιοβανίδης με όχημά του την πρωτοποριακή σύλληψη του Frédéric Sonntag “Atomic Alert” αποφασίζει να μας κάνει να γελάσουμε με τα χάλια μας. Αλλά να γελάσουμε πολύ!
Σε μια μικρή ήσυχη πόλη που θυμίζει το Stepford της γνωστής ταινίας, από εκείνες με τους μεγάλους δρόμους, τις τεράστιες μονοκατοικίες με κήπους και τα ελάχιστα αυτοκίνητα, οι άνθρωποι ζουν ζωές κανονικές -ή τουλάχιστον έτσι νομίζουν- μέχρι τη στιγμή εκείνη που μια ατομική βόμβα τούς σκάει κυριολεκτικά στο κεφάλι. «Και η συνέχεια επί της οθόνης…» που έλεγε και η Κέλλυ Σακάκου εκφωνώντας την ταινία της κινηματογραφικής βραδιάς.
Η πρωτότυπη παράσταση που παρουσιάζεται στο Ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης μέχρι τις 30 Δεκεμβρίου είναι ένας πολύ επιτυχημένος συνδυασμός παραστατικών τεχνών. Ο Frédéric Sonntag φτιάχνει μια καινούργια ταινία κόβοντας και ράβοντας σκηνές από παλιά γνωστά και άγνωστα φιλμ, παρουσιάζοντας έτσι μια δική του ιστορία. Οι εικόνες προβάλλονται βουβές και τις φωνές συμπληρώνουν πέντε εξαιρετικοί ηθοποιοί οι Σταυρούλα Μάκρα -που έκανε και τη μετάφραση- η Μαρία Ζερβού, ο Μάνος Καρατζογιάννης, ο Πάρις Λύκος και ο Σταύρος Σιούλης, που στέκονται υποφωτισμένοι μπροστά σε μικρόφωνα τοποθετημένα εκατέρωθεν της οθόνης προβολής. Θα μπορούσαν να είναι απλώς ένας ραδιοφωνικός θίασος που αλλάζει φωνές και μιμείται ήχους με μεγάλη πειστικότητα και συνέπεια προς την εξέλιξη της ιστορίας χωρίς να σκοντάφτει στις γρήγορες εναλλαγές, ή μια μυστική ομάδα που σε κάποιο παράλληλο σύμπαν προσπαθεί να χειραγωγήσει το παρευρισκόμενο κοινό ή ακόμα μια παρακρατική οργάνωση που υπονομεύει την ίδια την εικόνα, αφήνοντας έκθετο τον δημιουργό της, με τον οποίο αν και θεωρητικά έχουν συμφωνήσει στον κοινό στόχο, ξαφνικά η ομάδα αυτονομείται και τινάζει στον αέρα το αρχικό σχεδίασμα.
Μια παράσταση μέσα σε μια παράσταση, πολλαπλά επίπεδα που γίνονται μαγικά ένα και ένας κόσμος που παρακολουθεί αχόρταγα και ξεσπά σε αυθόρμητα γέλια. Το εντυπωσιακό είναι πως συγκρατούνται και δε γελάνε και οι ίδιοι οι ηθοποιοί με αυτό που συμβαίνει. Γιατί κάτι μου λέει, πως πέρα από την επιτυχημένη μετάφραση, όλοι οι ηθοποιοί πρέπει να έβαλαν κάτι από την προσωπική τους ιδιόλεκτο.
Ο Λευτέρης Γιοβανίδης πέτυχε απόλυτα το στόχο του: μια καλοκουρδισμένη παράσταση με φρέσκο χιούμορ για νέο κυρίως κόσμο που προβληματίζεται, αναθεωρεί, αποδομεί τα κατεστημένα και τολμά να γελά ακόμα και στα δύσκολα.
Ένα ξεκαρδιστικό οικοδόμημα που δηλώνει ευθαρσώς ότι παίρνουμε πολύ σοβαρά μια σειρά ανυπόστατων υποθέσεων ενώ επιμένουμε να υποτιμάμε το γεγονός αυτό καθεαυτό. Οι μικρόκοσμοι των ανθρώπων, συγκρούονται ευθέως με την αόρατη συνομωσία των κέντρων εξουσίας και επιστρέφουν στην καθημερινή τους ρουτίνα όταν αποκατασταθούν στοιχειωδώς οι προσωπικές τους ισορροπίες. Με λίγα λόγια αν κάποιος άγνωστος σας χαρίσει ξαφνικά γέλιο είναι γιατί τον άγγιξε… η βόμβα!
__________________________________________________________
Atomic Alert, του Frédéric Sonntag
Σκηνοθεσία: Λευτέρης Γιοβανίδης
Μετάφραση: Σταυρούλα Μάκρα
Συμμετέχουν: Μαρία Ζερβού, Μάνος Καρατζογιάννης, Πάρις Λύκος, Σταυρούλα Μάκρα, Σταύρος Σιούλης.
Μέχρι 30/12, στο Ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης