Σπανίως γράφω για θέματα πολιτικού περιεχομένου αλλά αισθάνομαι την ανάγκη να γράψω αυτήν την κρίσιμη ώρα λίγα πράγματα για την δύσκολη κατάσταση που βρίσκεται η χώρα μας, όπως τουλάχιστο τα αντιλαμβάνομαι εγώ, μήπως και μπορέσω να βοηθήσω όσους με διαβάζουν να καταλάβουν τι συμβαίνει: μήπως γλυτώσουμε την καταστροφή.
Η Ελληνική πολιτική σκηνή κυριαρχείται από πολιτικούς που αρέσκονται στα ψέματα και ψηφοφόρους που τους αρέσει να τα καταπίνουν αμάσητα, ενώ το δόγμα της μεταπολιτευτικής Ελλάδας είναι αναμφισβήτητα ο άκρατος κρατισμός.
Η κυβέρνηση Καραμανλή ανέλαβε το 2004 εν μέσω σκανδάλων των προηγούμενων την διακυβέρνηση με το σύνθημα της επανίδρυσης του κράτους. Με τους διορισμούς, την κακοδιαχείριση και τα τρικ Αλογοσκούφη που θεωρούσε την Ελληνική οικονομία θωρακισμένη (πχ. αυθαίρετη αύξηση του ΑΕΠ με μία υπογραφή λόγω μαύρης οικονομίας, πορνείας, κτλ., για να μπορέσουν να δανειστούν επιπλέον του ορίου) πολύ γρήγορα έχασε την μπάλα και ανέβασε το χρέος και το έλλειμμα σε δυσθεώρητα ύψη. Αν θυμάμαι καλά, στον προϋπολογισμό εισπράτταμε χοντρικά 50 δις και ξοδεύαμε πάνω από 70. Ο Καραμανλής κατάλαβε που πάει το πράγμα και το 2009 έριξε λευκή πετσέτα και πέρασε την καυτή πατάτα στους επόμενους, την κυβέρνηση Παπανδρέου που εκλέχτηκε παραπλανώντας τον κόσμο με το περίφημο "Λεφτά Υπάρχουν". Φυσικά λεφτά δεν υπήρχαν έτσι οδηγηθήκαμε το 2010 στο ΔΝΤ και στο μνημόνιο #1.
Το Μνημόνιο #1 αντιμετωπίστηκε από όλους σαν ένα κακόγουστο αστείο, ασχέτως εάν στο μεγαλύτερο μέρος του δεν εφαρμόστηκε. Η προτροπή από την Τρόικα για 1/3 φόροι, 2/3 επιλεκτικές περικοπές εύκολα αντιστράφηκε σοσια-ληστρικά σε 2/3 φόροι, 1/3 οριζόντιες περικοπές, από ένα σύστημα του οποίου πρωταρχικός στόχος ήταν να αυτοπροστατεύσει τα συμφέροντα του, την πελατεία του, το μεγάλο κράτος. Αυτό σε συνδυασμό με τις εξαιρετικά αισιόδοξους στόχους (ξεκάθαρο λάθος της Τρόικας) και την μεγάλη εξάρτηση της Ελληνικής οικονομίας από το κράτος επέφερε τους +1εκ ανέργους, τα λουκέτα, τις αυτοκτονίες.
Αυτό με παρότρυνε το 2011 να γράψω την την άποψη μου εδώ (Το Τέλος του Κόσμου όπως τον Γνωρίζουμε) όπου ασκούσα κριτική και εξηγούσα ότι "η Ελλάδα χρειάζεται μία φιλελεύθερη στρατηγική για να βγει από το τέλμα, και όχι ευχολόγια τύπου Ζάπειου ΙΙ. Η φορολογία και οι ασφαλιστικές εισφορές πρέπει να μειωθούν, αλλά το πιο σημαντικό είναι να γίνει αυτό που σχεδόν όλοι οι πολιτικοί φοβούνται να πουν και τρέμουν να κάνουν: να μειωθεί σημαντικά το μέγεθος και η επιρροή του Δημοσίου."
Φυσικά οι ευχές μου δεν εισακούστηκαν και ένα χρόνο μετά η χώρα ήταν πάλι σε κρίση. Το 2012 πριν τις εκλογές που ανέδειξαν την συγκυβέρνηση Σαμαρά έγραψα την άποψή μου εδώ (Το Τέλος του Κόσμου όπως τον Γνωρίζουμε #2), όπου καυτηρίαζα την παροχολογία των αντιμνημονιακών κομμάτων (και μη) που είχε ξεπεράσει κάθε προηγούμενο, καθώς όπως φαίνεται Λεφτά Υπήρχαν Ακόμη είτε:
- σε απίθανα μέρη (πετρέλαια, ορυκτά, αέρια, μετοχές Ανατολής, κτλ.).
- στο μεγάλο Κεφάλαιο, στην Ελβετία, στα ταμεία του ΟΠΑΠ, σε άγνωστα ισοδύναμα μέτρα.
- σε εκβιασμούς των Ευρωπαίων εταίρων μας περί αμοιβαίας καταστροφής
- στα εκτυπωτήρια μελλοντικών Δραχμών του Ελληνικού Κράτους.
Το Μνημόνιο #2 ήρθε και πραγματοποίησε την μεγαλύτερη ελεγχόμενη αναδιάρθρωση χρέους στην παγκόσμια οικονομική ιστορία χωρίς φαινομενικά να ανοίξει μύτη και εξυπηρέτησε κάποιους ειδικούς στόχους κλειδιά:
- κατέβασε το επίπεδο χρέους από αστρονομικά ύψη σε οριακά εξυπηρετήσιμα (ή όχι;)
- μετέτρεψε το χρέος από ιδιωτικό σε κατεξοχήν κρατικό/επίσημο, κάτω από Αγγλικό δίκαιο
- αποστείρωσε τον Ευρωπαϊκό τραπεζικό τομέα από τα Ελληνικά τοξικά ομόλογα
- κέρδισε περισσότερο χρόνο για την Ευρωζώνη
Για την προοπτική ανόδου του ΣΥΡΙΖΑ στην εξουσία στις εκλογές του 2012 είχα γράψει:
Β) Επιλέγουμε αντιευρωπαϊκά κόμματα, αποκηρύσσουμε το Μνημόνιο, δείχνουμε στην Ευρώπη το μεσαίο δάκτυλο και προσευχόμαστε. Γιατί το τί θα γίνει από εκεί και έπειτα, κανείς μα κανείς δεν ξέρει και δεν μπορεί να εγγυηθεί (και όποιος το κάνει ψεύδεται).
- Β1) Οι πιο γενναίοι πιστεύουν ότι ο εκβιασμός θα πιάσει. Υπό τον φόβο ενός ντόμινο καταρρεύσεων στις άλλες υπερχρεωμένες οικονομίες οι Ευρωπαίοι θα υποχωρήσουν και θα μας απαλλάξουν από τον ζυγό του Μνημονίου. Θα τους χορέψουμε στο ταψί κοινώς γιατί εμείς είμαστε μάγκες. Δεν πληρώνω-δεν πληρώνω. Μπορεί και να πιάσει, ποιος ξέρει;. Βέβαια το πιο πιθανό είναι ότι οι δανειστές μας δεν θα μασήσουν και αργά ή γρήγορα θα φροντίσουν ώστε...
- Β2) Η κάνουλα του δανεισμού να κλείσει. Η λιγοστή ρευστότητα θα στερέψει και ακριβώς επειδή ο εφιάλτης αδυναμίας πληρωμών μισθών/συντάξεων θα γίνει πραγματικότητα η Ελληνική κυβέρνηση δεν θα έχει άλλη επιλογή από την επιστροφή σε εθνικό νόμισμα, τη δέσμευση καταθέσεων, κτλ. Τα σενάρια τύπου Αργεντινής θα ξετυλιχτούν μπροστά στα μάτια μας, μόνο που εμείς δεν θα είμαστε απλοί θεατές, αλλά πρωταγωνιστές. Έτσι απλά.
Κάπου εκεί τελειώνει και το Ευρωπαϊκό όνειρο για την Ελλάδα. Και πολύ κράτησε κάποιοι θα πουν. Ίσως να έχουν δίκιο, γιατί εδώ είναι Βαλκάνια, δεν είναι παίξε-γέλασε! Δραχμή και πάλι δραχμή θα αναφωνήσουν πολλοί με ανακούφιση. Και πληθωρισμός βέβαια. Και μαύρο χρήμα. Και πολιτικό χρήμα. Και συνδικάτα. Και διαπλοκή. Και φοροδιαφυγή. Και κλειστά επαγγέλματα. Και ρουσφέτια. Και φακελάκια. Και αναξιοκρατία. Και γραφειοκρατία. Και γρηγορόσημα. Και αγγελιόσημα. Και ευγενή ταμεία. Και τσολιαδάκια στην Ακρόπολη. Και συρτάκι για τους Γερμανούς που θα κάνουν επιτέλους φτηνές διακοπές στην Ελλάδα. Και γλύψιμο στους Εφοπλιστές που θα παρακαλάμε να φέρουν κανένα δολάριο συνάλλαγμα στην χώρα. Και εθνικιστικές κορώνες από τους πολιτικούς/τσιφλικάδες με τα 50 ακίνητα και τα εκατομμύρια ευρώ καταθέσεων. Και, και και...
Ασχέτως σεναρίου, αυτό που δεν εξηγούν επαρκώς οι πολιτικοί μας και που δείχνει να μην θέλει να καταλάβει η Ελληνική κοινωνία είναι η βεβαιότητα ότι θα γίνουμε φτωχότεροι. H φορολογία θα αυξηθεί εφόσον θα καταργηθούν οι φοροαπαλλαγές. Οι φόροι στα ακίνητα θα παραμείνουν, απλά θα αλλάξουν όνομα. Οι συντάξεις θα μειωθούν και άλλο γιατί πολύ απλά δεν υπάρχει σάλιο. Οι μισθοί θα μειωθούν λίγο ακόμα μέχρι να αποκατασταθεί η περιβόητη ανταγωνιστικότητα και να μπορέσουμε να εξάγουμε σε ικανοποιητικό επίπεδο. Δημόσιοι υπάλληλοι θα απολυθούν. Οι κοινωνικές μεταβιβάσεις θα μειωθούν. Και το αρνητικό σπιράλ θα συνεχιστεί 1-2 χρόνια ακόμα μέχρι να αναστραφεί η πορεία των πραγμάτων.
Αυτή είναι η σκληρή πραγματικότητα, μαγικές λύσεις δυστυχώς δεν υπάρχουν. Στο κακό σενάριο Α τα πράγματα είναι περισσότερο ομαλά και ελεγχόμενα. Στο καταστροφικό σενάριο Β απρόβλεπτα ίσως και επικίνδυνα. Τρίτος δρόμος δεν νομίζω να υπάρχει.
Fast forward 2 χρόνια μετά το καλοκαίρι του 2014 όπου με νωπή πλέον και την εμπειρία της Κύπρου (bail-in / capital controls) και το κακό που της προκάλεσε για άλλη μία φορά η "μαμά Ελλάδα" με τα τοξικά της ομόλογα, πάμε σε Ευρωεκλογές όπου ο Σύριζα επικρατεί με 26,60% λόγω της αγανάκτησης μεγάλου μέρους της κοινωνίας από την λιτότητα.
Παρόλο που η κατάσταση της οικονομίας είχε ήδη αρχίσει να βελτιώνεται σημαντικά και το μεγαλύτερο μέρος της διόρθωσης και των μέτρων είχε πραγματοποιηθεί, η συγκυβέρνηση Σαμαρά πανικοβάλλεται λόγω διαφαινόμενης αποτυχίας εκλογής προέδρου και κάνει μία εντυπωσιακή λαϊκίστικη στροφή με τον ανασχηματισμό και την τοποθέτηση απολύτως ακατάλληλων ανθρώπων σε καίριες θέσεις. Το σωστό που θα έπρεπε να κάνει θα ήταν να ολοκληρώσει τις μεταρρυθμίσεις προτού φτάσουμε καν στο email Χαρδούβελη και να χάσει τις επόμενες εκλογές. Αντίθετα, αφήνει τα πράγματα στον αυτόματα πιλότο με σκοπό να παγιδεύσει τον επόμενο ή να εκβιάσει καλύτερη μεταχείριση από την τρόικα ελέω επέλασης του αντιμνημονιακού Τσίπρα.
Για άλλη μια φορά η τρόικα δεν μασάει και αφήνει τον Σαμαρά εκτεθειμένο θέλοντας να διαπραγματευτεί με τον προβλεπόμενο νικητή των εκλογών, τον ΣΥΡΙΖΑ, που εκλέγεται πανηγυρικά με 36.34% υποσχόμενος κάποια πράγματα που ακούγονται ενδιαφέροντα στους δανειστές (κυνήγι φοροφυγάδων και πλουσίων, κατάργηση ολιγοπωλίων, μεταρρυθμίσεις) υποσχόμενος όμως και μία σειρά από απίστευτα πράγματα, τα οποία ακούγονται υπέροχα στα αυτιά του αγανακτισμένου κόσμου, αλλά φυσικά είναι αδύνατο να πραγματοποιηθούν δεδομένης της οικονομικής συγκυρίας: κατάργηση ΕΝΦΙΑ, σκίσιμο μνημονίου, κατώτατος μισθός, αφορολόγητο, κτλ.
Η φαινομενικά αριστοτεχνική στροφή του ΣΥΡΙΖΑ προς το κέντρο με την υπόσχεση για διατήρηση της χώρας στο Ευρώ πείθει ένα μεγάλο μέρος ψηφοφόρων ταλαιπωρημένων από 5 χρόνια λιτότητας που παρότι καταλαβαίνει το άτοπο των υποσχέσεων, παρόλα αυτά ψηφίζει με την λογική του "πόσο χειρότερος μπορεί να είναι αυτός από τους άλλους".
Είμαι σίγουρος ότι η επιλογή ενός κατεξοχήν κρατιστή και συνυπεύθυνου για την κατάντια της χώρας ως Προέδρου της Ελληνικής Δημοκρατίας, θα καταγραφεί στα μελλοντικά βιβλία ιστορίας σαν μία από τις μεγαλύτερες ειρωνείες της τύχης της σύγχρονής Ελλάδας. Καταστράφηκε η Ελλάδα για να βγει πρόεδρος ο Πάκης.
Η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ/ΑΝΕΛ αποδεικνύεται εκ' του αποτελέσματος η χειρότερη κυβέρνηση της μεταπολίτευσης συγκεντρώνοντας ένα συνονθύλευμα φαινομενικά αντικρουόμενων απόψεων και εκπροσώπων της παλαβής αριστεράς, του πρώην ΠΑΣΟΚ και Εθνικιστών. Το στοιχείο που τους ενώνει: ο Κρατισμός.
Στους 5 μήνες διακυβέρνησης ο ΣΥΡΙΖΑ εγκαθιστά σε καίριες θέσεις απροκάλυπτα τον κομματικό του μηχανισμό και επιδίδεται σε τακτικές προπαγάνδας με καίριο μέλημα των έλεγχο των μέσων ενημέρωσης και την πραγματοποίηση κινήσεων εντυπωσιασμού (ΕΡΤ, καθαρίστριες) αδιαφορώντας πλήρως για την κρίσιμη κατάσταση της οικονομίας, την συνέχεια του κράτους και τον ιδιωτικό τομέα. Η έλλειψη εμπειρίας διοίκησης είναι προφανής καθώς το κράτος δυσλειτουργεί και η συλλογή εσόδων καθυστερεί. Μόνη τους έγνοια η αντιστροφή ακόμα και των ευρύτερα αποδεκτών μεταρρυθμίσεων όπως οι αλλαγές στην παιδεία. Σοβαρά θέματα όπως το μεταναστευτικό βγαίνουν εκτός ελέγχου.
Οι τακτικές εκφοβισμού προς την αντιπολίτευση και κάθε αντιφρονούντα και η διαστρέβλωση της πραγματικότητας ξεπερνούν κάθε προηγούμενο και παραπέμπουν σε ολοκληρωτικά καθεστώτα, με δημιουργία επιτροπών που θυμίζουν στρατοδικεία. Το θράσος και η έλλειψη σεβασμού της Προέδρου της Βουλής είναι άκρως προσβλητικό για τον θεσμικό ρόλο που της ανατέθηκε και επικίνδυνο για το πολίτευμα.
Η διαπραγμάτευση αποδεικνύεται κανονική παρωδία ενώ οι δηλώσεις των μελών της κυβέρνησης είναι συνεχείς, αντιφατικές και αντικρουόμενες. Για 3 μήνες η ομάδα Βαρουφάκη δουλεύει τον κόσμο εκατέρωθεν εκνευρίζοντας τους εταίρους με δημιουργική ασάφεια, επιφέροντας πρακτικά μηδενική πρόοδος στις διαπραγματεύσεις καθώς μέλη της κυβέρνησης παραπληροφορούν και υπνωτίζουν τον κόσμο υποστηρίζοντας επανειλημμένα και ψευδώς ότι μία συμφωνία είναι πολύ κοντά, ενώ το κράτος προκειμένου να πληρώνει τις δόσεις κάνει στάση πληρωμών προς τον ιδιωτικό τομέα, απορροφώντας ταυτόχρονα κάθε ρανίδα ρευστότητας και αναγκάζοντας ταμεία και δημόσιους οργανισμούς να παραδώσουν τα ρευστά τους, με την απίστευτη δικαιολογία που μόνο ένα απολυταρχικό καθεστώς θα μπορούσε να επινοήσει, αυτή των καλύτερων αποδόσεων στην ΤτΕ.
Αφού έχει χαθεί σκόπιμα πολύτιμος χρόνος και η διαπραγματευτική θέση της Ελλάδας έχει αποδυναμωθεί, η ομάδα Τσακαλώτου αναλαμβάνει (φαινομενικά) τις διαπραγματεύσεις, προκειμένου να ξεκολλήσει η διαδικασία. Το κείμενο της συμφωνίας που αποκαλύπτεται προς το (θεωρητικό) τέλος την διαπραγμάτευσης, καθαρά έμπνευσης της κυβέρνησης αφού η κυβέρνηση προτείνει τα μέτρα και η τρόικα εγκρίνει ή όχι, είναι άκρως υφεσιακό με ένα μπαράζ νέων φόρων στην παραγωγική οικονομία (97% φόροι, 3% περικοπές), στις επιχειρήσεις, και προστατευτικό για την συνήθη πελατεία τους.
Αν θεωρήσουμε ότι η σκληρή διαπραγμάτευση θα οδηγούσε σε κάποιο καλύτερο οικονομικό αποτέλεσμα, αυτό ακυρώθηκε πλήρως από την καταστροφή της εξαιρετικά εύθραυστης πραγματικής οικονομίας τους 5 μήνες διακυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ. Γίνεται πλέον φανερό ότι η απουσία συμφωνίας δεν οφείλεται μόνο στην ανικανότητα της διαπραγματευτικής ομάδας και την έλλειψη συναίνεσης της κοινοβουλευτικής ομάδας του ΣΥΡΙΖΑ. Η κυβέρνηση ακολούθησε αυτή την παρελκυστική τακτική προκειμένου να μην επιτευχθεί απολύτως καμία συμφωνία.
Η ύπαρξη οργανωμένου πλάνου εξόδου της χώρας από το Ευρώ, την αποκοπή από την Ευρωπαϊκή Ένωση και την εγκαθίδρυση απολυταρχικού καθεστώτος αποτελεί πλέον υπαρκτή πιθανότητα.
Και ενώ μέχρι πρόσφατα θα βάζαμε αυτό το σενάριο στην κατηγορία των θεωριών συνωμοσίας, η εσκεμμένη κατάρρευση των διαπραγματεύσεων από την πλευρά της κυβέρνησης το μοιραίο βράδυ της Παρασκευής 26 Ιουνίου και η ανακοίνωση/απειλή του δημοψηφίσματος την χειρότερη στιγμή μετά από 4 μήνες διαπραγμάτευσης αναδεικνύει τον δόλο του εγχειρήματος. Ένα δημοψήφισμα θα μπορούσε κάλλιστα να έχει γίνει τους προηγούμενους μήνες με την χώρα ακόμα στα πόδια της και όχι στο καναβάτσο.
Το κλείσιμο των τραπεζών και η επιβολή capital-controls, δεν ήταν σε καμία περίπτωση ατύχημα και δεν προκλήθηκε από τους δανειστές. Ήταν απολύτως αναμενόμενη αντίδραση της ΕΚΤ ακόμα και για τον πιο ανίδεο οικονομολόγο, πόσο μάλλον για την κυβέρνηση. Η απώλεια εμπιστοσύνης στο τραπεζικό σύστημα και η κατάργηση των κεφαλαιακών ελέγχων στην καλύτερη περίπτωση παίρνουν χρόνια να αντιστραφούν. Είναι ψέματα να υπονοούν ότι αν ο κόσμος ενδυναμώσει τον ΣΥΡΙΖΑ στο δημοψήφισμα οι τράπεζες θα ανοίξουν και όλα θα είναι όπως πριν.
Η κυβέρνηση προκάλεσε εν γνώση της ανυπολόγιστη και σχεδόν μη αναστρέψιμη ζημιά στην διεθνή υπόληψη και την ασθμαίνουσα οικονομία της χώρας. Όλα αυτά την στιγμή που κορυφαία στελέχη της κυβέρνησης εγγυόντουσαν ακριβώς το αντίθετο.
Μοιάζει απίθανο αλλά όλες οι ενδείξεις συνηγορούν ότι το δημοψήφισμα παρωδία είναι το τελευταίο μέρος του καταστροφικό σχεδίου των ανθρώπων που ο Ελληνικό λαός εμπιστεύθηκε την τύχη της χώρας.
Και αυτό γιατί στο σημείο που έχουμε φτάσει πιθανά να μην έχει πλέον σημασία ούτε το "Ναι" ούτε το "Όχι". Εξηγούμαι:
- Υπάρχει ακόμα και η υπο-περίπτωση να μην παραδώσουν την εξουσία προβάλλοντας διάφορες δικαιολογίες. Άλλωστε η εξουσία είναι και το μόνο που τους ενδιαφέρει.
- Τους θεωρώ απόλυτα ικανούς και για άλλα πιθανά σενάρια όπως το να ακυρώσουν το δημοψήφισμα την τελευταία στιγμή με οποιοδήποτε πρόφαση με σκοπό να συνεχίσουν την αδιέξοδη διαπραγμάτευση και τις καθυστερήσεις μέχρι το επόμενο "ατύχημα" κατάρρευσης συστημικής τράπεζας, όπου τα πράγματα θα έχουν την ίδια πολύ άσχημη κατάληξη.
- Αν επικρατήσει το "Ναι" και ξαναγίνουν εκλογές ή δημιουργηθεί κυβέρνηση από την παρούσα Βουλή, έχουν διαμορφώσει-με δική τους ευθύνη-μία τόσο κακή και σχεδόν ανεφάρμοστη συμφωνία/μνημόνιο 3 ενώ με την παρελκυστική στρατηγική τους έφεραν την οικονομία σε τέτοια χάλια που όποιος και να αναλάβει την διακυβέρνηση, πριν να βγει ο χρόνος θα είμαστε πάλι σε αδιέξοδο, οπότε υπάρχει πιθανότητα να επιστρέψουν θριαμβευτές. Κλασική περίπτωση στρατηγικής καμένης γης.
- Αν επικρατήσει το "Όχι" ουσιαστικά τους δίνουμε λευκή επιταγή να ολοκληρώσουν το καταστροφικό τους έργο. Κανένας κυβερνητικός δεν δεσμεύεται τι περιλαμβάνει το όχι πέρα από αοριστίες για συνέχιση της καταστροφικής διαπραγμάτευσης. Και επειδή όπως έχει αποδειχτεί πολλαπλά οι Ευρωπαίοι προετοιμάζονται επιμελώς για το Grexit εδώ και 5 χρόνια και δεν πρόκειται να υποκύψουν σε εκβιασμούς, το αμέσως επόμενο βήμα της "Πρώτης Φοράς Αριστερά" θα είναι η κατάρρευση μίας η περισσότερων συστηματικών τραπεζών ήδη από την ερχόμενη εβδομάδα, το κούρεμα καταθέσεων και στο βάθος αλλαγή νομίσματος, έξοδος από την Ευρωζώνη και πιθανά και από την Ευρωπαϊκή Ένωση.
Από όπου και να το πιάσεις η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ έχει χάσει κάθε ίχνος αξιοπιστίας εσωτερικά και εξωτερικά και είναι καταστροφική για την χώρα. Έχουν πει ξεκάθαρα ψέματα στον Ελληνικό λαό και έχουν αυτοαναιρεθεί πολλάκις. Την στιγμή που όλη η υφήλιος εργάζεται στους ρυθμούς της παγκοσμιοποίησης και όλα τα πρώην ανατολικά κράτη έχουν κάνει στροφή προς τον ρεαλισμό και τον καπιταλισμό, σκοπός της ριζοσπαστικής αριστεράς είναι η εκ' των πραγμάτων απομόνωση της Ελλάδας και η εγκαθίδρυση μίας σοσιαλιστικής ουτοπίας, του τελευταίου Σοβιετικού Μπανανιστάν όπου θα έχουν τον απόλυτο έλεγχο. Όπως είναι γνωστό όμως ο Σοσιαλισμός τελειώνει όταν τελειώσουν τα λεφτά των άλλων.
Η πραγματοποίηση ουσιαστικών αλλαγών που θα κάνουν την Ελλάδα μία κανονική Ευρωπαϊκή χώρα δεν τους ενδιαφέρει καθόλου, αυτούς και όλους τους άλλους κρατιστές που καταστρέψανε την χώρα μετά την μεταπολίτευση. Εν έτει 2015 ακόμα συζητάμε για τα αυτονόητα:
- Να παίρνουμε όλοι σύνταξη στην ίδια ηλικία
- Οι συντάξεις να είναι ανάλογες των εισφορών
- Οι φόροι να είναι χαμηλοί, σταθεροί και να εισπράττονται
- Οι δημόσιοι υπάλληλοι να αξιολογούνται
- Το κράτος να ενθαρρύνει την παραγωγή πλούτου
- κτλ.
Το "Ναι" στο δημοψήφισμα δείχνει για την ώρα η μόνη επιλογή που δίνει κάποια ελπίδα για έξοδο από το αδιέξοδο. Από μόνο του δεν αποτελεί ικανή συνθήκη για να γλυτώσει η χώρα τον κίνδυνο, αλλά δεν βλέπω τι άλλο μπορεί να γίνει αυτήν την στιγμή, εκτός από την αυτόβουλη παραίτηση του Προέδρου της Δημοκρατίας προκειμένου να προκηρυχτούν εκλογές. Όπως είπε κάποιος έχουμε να επιλέξουμε μεταξύ πολύ επώδυνων λύσεων, να κόψουμε το ένα μας χέρι ή το κεφάλι μας.
Είναι σημαντικό οι δημοκρατικές δυνάμεις τις χώρας να συνεργαστούν και να καταλήξουμε σύντομα σε μία συμφωνία στο λίγο χρόνο που απομένει προτού προκληθεί ανεπανόρθωτη και ολικά μη αντιστρέψιμη ζημία. Είναι κρίμα να χαθούν χρόνια στερήσεων και προσπαθειών και να φύγει η Ελλάδα από τον φυσικό της Ευρωπαϊκό χώρο, μόνη χωρίς κανέναν σύμμαχο πέρα παλαβών αποτυχημένων απολυταρχικών καθεστώτων (Βενεζουέλα) των οποίων οι δηλώσεις δεν κοστίζουν τίποτα.
Αμέσως μετά πρέπει να επικεντρωθούμε:
- Στην συναινετική διευθέτηση του χρέος
- Στην άμεση επανεκκίνηση της οικονομίας
- Στην αντιμετώπιση του προβλήματος του ασφαλιστικού.
Καταλαβαίνω (ίσως και όχι) το μεγάλο πλήθος συνανθρώπων μας που υποστηρίζουν το Όχι, ο καθένας για τους δικούς του λόγους και με τα δικά του κίνητρα μετά από 5 χρόνια καταστροφικής λιτότητας. Αδυνατώ όμως να δω πώς η παρούσα κυβέρνηση θα εξυπηρετήσει τα συμφέροντα τους, εκτός αν ανήκουν στο πελατειακό τους σύστημα. Για τον άνεργο που δεν έχει στον ήλιο μοίρα η ολική κατάρρευση της χώρας μόνο περισσότερη μιζέρια μπορεί να επιφέρει καθώς και λιγότερες ευκαιρίες εργασίας.
Ο καθένας οφείλει να ψάξει, να βρει και να απαντήσει στον εαυτό του ειλικρινά τι σημαίνει το Όχι, ποια θα είναι η επόμενη μέρα και ποιες οι συνέπειές για τον ίδιο και την οικογένειά του. Το να αυτοκτονήσουμε ομαδικώς (Π*υτάνα Όλα) επειδή δεν βλέπουμε εναλλακτική δεν είναι λύση. Την λύση εμείς οι ίδιοι θα την δημιουργήσουμε, αλλά πρέπει όλοι να αλλάξουμε.
Πρέπει να σταματήσει ο διχασμός και να πάρουμε την κατάσταση στα χέρια μας.
Εύχομαι το καλύτερο.
Ο Δημήτρης Ανδρέαδης είναι Engineering Manager στην ομάδα ανάπτυξης του WildFly / JBoss Enterprise Application Server στην εταιρεία Red Hat.