Ο Φιντέλ Κάστρο, έλεγε ότι «την επανάσταση την κάνει αυτός που μπορεί να την εγγυηθεί…». Οι… εγχώριοι ιδεοληπτικοί μιμητές-κακέκτυπά του, ούτε την «επανάσταση» που βαυκαλίζονται ότι κάνουν δεν έχουν σχεδιάσει πως θα την εγγυηθούν. Τραβάνε με το γνωστό τους, «βλέποντας και κάνοντας…»! Δειλοί, μοιραίοι κι’ άβουλοι αντάμα…
Μας καλεί ό πανικόβλητος και αυτοεγκλωβισμένος από τις επιλογές του Τσίπρας, να ψηφίσουμε «ΟΧΙ» στο δημοψήφισμα για να… διαπραγματευθεί από θέση «ισχύος» με τους δανειστές. Μα, το ίδιο δεν είχε επικαλεσθεί (και υπέκλεψε την ψήφο του κόσμου) πριν από τις εκλογές της 25ης Ιανουαρίου; Δεν πήρε την εξουσία; Και ποια ήταν η «καλύτερη» διαπραγμάτευση που έκανε, στους εγκληματικά χαμένους 5 μήνες; Χειροτέρεψε δραματικά η κατάσταση της πραγματικής οικονομίας, αποστραγγίστηκαν οι τράπεζες, επιβαρύνθηκε το δημοσιονομικό κενό κατά περίπου 10 δισ. ευρώ, αναγκάστηκε να δεχθεί («καταργώντας» το μνημόνιο…) ένα καινούργιο κατά 6 δις . ευρώ δυσμενέστερο του περιβόητου «μέιλ Χαρδούβελη». Και, τελικά, προ του κινδύνου αυτή του η συμφωνία να μην περάσει από τα κομματικά οχυρά εντός και εκτός Βουλής, υπονόμευσε ο ίδιος (αποχωρώντας από τις διαπραγματεύσεις) την ίδια του την συμφωνία, και… προκήρυξε δημοψήφισμα. Δηλαδή, το μπάχαλο που προκάλεσε και την δυσμενέστερη κατάληξη των διαπραγματεύσεων, να μην την χρεωθεί αυτός και η «πρώτη φορά αριστερά», αλλά ο ελληνικός λαός. Τέτοια αγυρτεία, τέτοια χυδαιότητα, τέτοια ανευθυνότητα…
Με λάθος ερώτημα, την λάθος στιγμή και με τον λάθος τρόπο, αποφάσισε τη χειρότερη δυνατή «λύση» (του προσωπικού και ιδεολογικού του αδιεξόδου…) με ένα δημοψήφισμα, που είτε το «ΝΑΙ» επικρατήσει είτε το «ΟΧΙ», οι συνέπειες θα είναι καταστροφικές. Αν βγει «ΟΧΙ», οι εταίροι μας έχουν διατρανώσει σε όλους τους τόνους ότι θα το ερμηνεύσουν ως « ΟΧΙ στο ευρώ, όχι στην Ευρώπη». Θα τους προσφέρουμε εμείς την ευκαιρία να μας… εξωπετάξουν, χωρίς κανείς να μπορεί να τους κατηγορήσει. Έχοντας φροντίσει να θωρακισθούν από τις επιπτώσεις ενός grexit (σε σχέση με το 2010), απαλλάσσονται από το βάρος μας, μας γυρίζουν… οικειοθελώς στην δραχμή (και την Ζιμπάμπουε…), και ξεμπερδεύουν!
Αν ο κόσμος για να αποφύγει το χειρότερο επιλέξει (εδώ που μας έφθασε η «πρώτη φορά αριστερά»…) το «ΝΑΙ», θα στείλει το μήνυμα στους δανειστές μας και τα συμφέροντά τους, ότι «τώρα λιώστε μας, και μείς θα τραγουδάμε…»! Γι’ αυτό και το δημοψήφισμα, έπρεπε πάση θυσία να μην τεθεί ποτέ ως επιλογή μας, αφού άσχετα με το αποτέλεσμα θα μας γυρίσει μπούμερανγκ. Τόσο οικονομικά, όσο, όμως, και πολιτικά. Γιατί, το πιθανότερο σενάριο που θα προκύψει την Δευτέρα το πρωί, θα είναι η πτώση της κυβέρνησης. Αν επικρατήσει το «ΝΑΙ», δεν μπορεί να σταθεί (αφού μάλιστα ο Τσίπρας προκλητικά «επιχειρηματολόγησε» υπέρ του «ΟΧΙ»), ούτε φυσικά και να το υλοποιήσει- με ποιους υπουργούς, αυτούς που κραυγάζουν για τριτοκοσμικές λύσεις; Αλλά ούτε και το «ΟΧΙ» θα μπορέσει να διαχειριστεί. Θα έχει διχάσει την κοινωνία, θα έχει στρώσει το χαλί για τον… τρίτο γύρο του εμφυλίου (είναι κι’ αυτό όνειρο κάποιων «αριστερών» στόκων!) και οι κοινωνικές αντιδράσεις από την κατά 70% (από)φτωχοποίηση των Ελλήνων της μεσαίας τάξης, θα είναι εκρηκτικές. Μη προβλεπτές καν… Και το πολιτικο-κοινωνικό τόπι, θα πάρει φωτιά, που θα… θερμαίνει τις αναπόφευκτες εκλογές…
Ένας αφόρητος ατσούμπαλος, απρογραμμάτιστος λαϊκισμός, της λογικής «αποθανέτω η ψυχή μου…». Προκηρύσσουν δημοψήφισμα, και μετά πανικόβλητοι (ή για να εξασφαλίσουν άλλοθι ότι «προσπάθησαν μέχρι την τελευταία στιγμή»), στέλνουν μήνυμα στους «θεσμούς», ότι δέχονται την τελευταία πρότασή τους, την οποία όμως θέτουν ως διακύβευμα στο δημοψήφισμα και καλούν τον κόσμο να την καταψηφίσει! Βγάζει νόημα; Ή μήπως βγάζει νόημα ο «ελιγμός» να βγαίνουν υπουργοί (Δραγασάκης, Σκουρλέτης, Βαρουφάκης, Σταθάκης κ.ά.) και στελέχη ( Μητρόπουλος, Χρυσόγονος, Κούλογλου κ.ά.) και να επιχειρηματολογούν υπέρ της πιθανότητας να… ματαιωθεί το δημοψήφισμα, και καπάκι να βγαίνει ο κυρ Αλέξης με διάγγελμα και να επιβεβαιώνει την αταλάντευτη απόφασή του «να μιλήσει ο λαός με αξιοπρέπεια»; Αφού η… Πασιονάρια Πρόεδρος Ζωή είχε πραξικοπηματικά κλείσει την Βουλή, για να μην μπορεί ν’ αποφασίσει το σώμα ανάκληση της απόφασης για δημοψήφισμα; Φταίνε μετά οι … κακοί ξένοι που απαυδισμένοι μας ξεκαθαρίζουν πλέον μετά τις δικές μας παλινωδίες, « κάντε το δημοψήφισμα, λοιπόν, και μετά τα ξαναλέμε…»; Και θα τα «ξαναπούμε» από δραματικά αθλιότερες συνθήκες… Αν το καλοσκεφθείτε, με κάθε «συμφωνία» που ανά ένα μήνα εξασφάλισε για τα μάτια του κόσμου ο Τσίπρας και στην συνέχεια υπονόμευε, προσέθετε βέλη στην φαρέτρα του Σόϊμπλε!
Ή, μήπως, όλο αυτό το κακόγουστο «αστείο» ήταν προσχεδιασμένο εξ αρχής από την «παλαβή αριστερά», και το σχέδιο ήταν να μας βγάλουν από την Ευρώπη και να γίνουμε… Αλβανία του Χότζα, εκλιπαρώντας βοήθεια από Ρωσία και Κίνα-οι οποίες όμως δεν είναι πλέον…. κομμουνιστικές; Να μην ξεχνάμε τις κουβέντες του Βαρουφάκη, στα Χανιά, προς τον κόσμο που τον χειροκροτούσε, «ναι, αλλά να είσθε μαζί μας και μετά την ρήξη!». Τι ήθελε να πει ο ποιητής; Τι ήξερε, ίσως, που εμείς δεν ξέραμε και θεωρούσαμε αδιανόητο, ανείπωτο ενδεχόμενο; Μπορεί ο Τσίπρας , που πριν από τις εκλογές κατήγγειλε με επιχειρήματα τους στενοκέφαλους και άτεγκτους δανειστές, να μην ήξερε ποιους και ποιες θέσεις θα κληθεί να αντιμετωπίσει; Και, ποιο σχέδιο (ρεαλιστικό, εφαρμόσιμο, επεξεργασμένο το ίδιο και οι εναλλακτικές του…) είχε κατά νου, όταν εκβίαζε και πετύχαινε πρόωρες εκλογές για να εξασφαλίσει αυτός, ότι δεν κατάφεραν οι προηγούμενοι; Άγνοια, δεν μπορεί να επικαλεσθεί. Σατανικό, ολέθριο σχέδιο, μόνο. Και άφθονη ιδεοληπτική ηλιθιότητα.
Αλλά, εμείς, τι φταίμε;