Όποιος παρακολουθεί τις οικονομικές και πολιτικές εξελίξεις στην χώρα μας δεν μπορεί να μην αντιλαμβάνεται ότι η κυβέρνηση της χώρας συμπεριφέρεται σαν να έχει καταληφθεί από αμοκ αυτοκαταστροφής.
Οι υπουργοί της φαίνεται ότι δεν μπορούν να πάρουν μια απόφαση που να μην προκαλεί ρίγη καταστροφής στους πολίτες. Δεν αναφέρομαι μόνο στις ηρωικές προσπάθειες του υπουργού Παιδείας να εξαλείψει την ρετσινιά της αριστείας και να καταστρέψει τα πανεπιστήμια ή στα καραγκιοζιλίκια του κ. Βαρουφάκη. Ας μην ξεχνάμε την πρόθεση του κ. Λαφαζάνη να κλείσει το χρυσορυχείο στις Σκουριές ή την πιο πρόσφατη ηλιθιότητα του υπουργού Δικαιοσύνης να φροντίσει μεταξύ άλλων για την αποφυλάκιση του Σ. Ξηρού. Ακόμη, ας μην ξεχνάμε τον ανεκδιήγητο κ. Βούτση που ελλείψει επιχειρημάτων υβρίζει την αντιπολίτευση, κυρίως την ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ, ως υπερασπιστές των δανειστών.
Η μεταφορά των ταμειακών διαθεσίμων των δημοσίων φορέων στην Τράπεζα της Ελλάδος για να τα χρησιμοποιήσει η κυβέρνηση, για να αποτελέσουν ένα μαξιλαράκι (κατά την έκφραση του αναπλ. Υπουργού κ. Μάρδα), δείχνει το χάλι στο οποίο βρίσκεται η οικονομία και η κυβέρνηση.
Για το χάλι στο οποίο περιήλθε η οικονομία της χώρας και τα οικονομικά του Δημοσίου, έπρεπε να είμαστε προετοιμασμένοι. Ήταν βέβαιο ότι οι δανειστές δεν θα υποχωρούσαν και δεν θα δέχονταν τις «κόκκινες» γραμμές της κυβέρνησης Το επαναλαμβανόμενο επιχείρημα του κ.Στρατούλη ότι το είχαν υποσχεθεί δεν έχει καμία βαρύτητα. Η προφανής απάντηση του δανειστή είναι «Ποιος σου είπε να το υποσχεθείς;».
Πιστεύω όμως ότι το λάθος του ΣΥΡΙΖΑ, της κυβέρνησης και κυρίως του κ. Τσίπρα δεν είναι στα οικονομικά θέματα. Μπορεί ο κ. Βαρουφάκης να τα έχει κάνει μούσκεμα, αλλά το μεγάλο πρόβλημα είναι αλλού. Συγκεκριμένα, το πρόβλημα και η εχθρική ή έστω μη φιλική πλέον στάση των Ευρωπαίων εταίρων και των ΗΠΑ εντοπίζονται σε δύο σημεία. Πρώτον, στην επαναλαμβανόμενη πρόθεση του κ. Τσίπρα όχι μόνον να παίξει πρωταγωνιστικό ρόλο στα Ευρωπαϊκά ζητήματα, αλλά , μαζί με τους λαούς του φτωχού Νότου, να αλλάξει την Ευρώπη. Η ρητορική του κ. Τσιπρα θα προκαλούσε, επί τω ακούσματι, γέλια αναμεμιγμένα με ανησυχία και φόβο στους Ευρωπαίους ηγέτες.
Δεύτερον, το ταξίδι του κ. Τσίπρα στην Μόσχα, από μόνο του δεν νομίζω ότι ανησύχησε στα σοβαρά τους Ευρωπαίους ηγέτες ή τους Αμερικανούς. Όμως σε συνδυασμό με τη εσωτερική πολιτική που ασκεί η κυβέρνηση, συγκεκριμένα με το ότι καταδικασμένοι τρομοκράτες μπορούν να αποφυλακίζονται και οι αντιεξουσιαστές να οργώνουν την χώρα ανενόχλητοι ( και με τις ευλογίες της προεδρίνας της Βουλής κας Κωνσταντοπούλου), έδωσε την εντύπωση ότι η κυβέρνηση αυτή δεν διαθέτει στοιχειώδη πολιτική κρίση.
Οι Ευρωπαίοι και οι Αμερικανοί νομίζουν τώρα ότι έχουν μπροστά τους μια κυβέρνηση που είναι αναξιόπιστη και απρόβλεπτη. Συνεπώς, θα είναι εξαιρετικά προσεκτικοί και επιφυλακτικοί με την Ελληνική κυβέρνηση, και ως προς τα οικονομικά ζητήματα και ως προς τα πολιτικά.
Εν ολίγοις, η κυβέρνηση του κ. Τσίπρα και ο ίδιος ο πρωθυπουργός κατάφεραν σε ελάχιστο χρονικό διάστημα να προκαλέσουν θυμό, αμφιβολία και ένταση με τους συμμάχους χωρίς να δημιουργήσουν ένα φίλο. Όντως, ένα σπάνιο επίτευγμα.
Η απλή λογική οδηγεί στην σκέψη ότι, πριν συμβούν χειρότερα πράγματα, η κυβέρνηση πρέπει να αναθεωρήσει την πολιτική της σε όλα τα πεδία. Η παντιέρα του κ. Φίλη με την λέξη «εκλογές» γραμμένη με κόκκινα γράμματα, δεν αποτελεί απειλή διότι ο ΣΥΡΙΖΑ φοβάται ότι θα τις χάσει. Αλλά το θέμα δεν είναι η νίκη στις επαπειλούμενες εκλογές.
Το θέμα είναι ότι η χώρα βυθίζεται στην αναρχία, και στην απομόνωση. Και αυτή η κατάσταση κρύβει πολλούς και μεγάλους κινδύνους.
……………………………………………………………………………………………………
Ο κ. Θεόδωρος Π. Λιανός είναι ομότιμος καθηγητής Πολιτικής Οικονομίας στο Οικονομικό Πανεπιστήμιο Αθηνών.