«Κάνεις προεκλογική καμπάνια σε ποίηση, κυβερνάς σε πρόζα», έλεγε ο Μario Cuomo, κυβερνήτης της Νέας Υόρκης. Ενας πολιτικός που αγαπούσε τις λέξεις, αγαπούσε υπερβολικά πολύ τις λέξεις.
«Η κυβέρνηση στην Ελλάδα διαθέτει κατά τεκμήριο το πλέον έμπειρο πολιτικό προσωπικό στην επιλογή λέξεων» κάγχασε ο Γιούνκερ. Ο ΣΥΡΙΖΑ έκανε σίγουρα καμπάνια με ποίηση, χωρίς εμβατήρια, αλλά με λυρισμό που δημιουργούσε εικόνες ρεαλιστικές. Οι λέξεις και οι συμβολισμοί ήταν εκεί, στην πιο σύντομη επίσημη προεκλογική περίοδο των τελευταίων ετών, και είναι εκεί από το βράδυ των πανηγυρισμών στα Προπύλαια μέχρι σήμερα.
Συμβολισμοί και λέξεις που ξεμακραίνουν από την ετυμολογία, λέξεις που αίφνης αποκτούν νέα συνώνυμα. Δεν είναι τρόικα, είναι θεσμοί, δεν είναι μνημόνιο, είναι πρόγραμμα-γέφυρα. Η ποίηση συνεχίζεται στο λεκτικό της κυβέρνησης όσο το εξωλεκτικό ασκείται εντατικά στην πρόζα. Προκαλώντας ηλεκτρικές εκκενώσεις σε όσους προσπαθούν να διαχειριστούν το πώς πρέπει να σταθούν απέναντι στη νέα συμπεριφορά της Ελλάδας στην Ευρώπη, στην αναπαλαιωμένη συμφωνία.
Καταργεί τις λέξεις η κυβέρνηση, εισαγάγει νέες δημιουργώντας την εικόνα πως συγγράφει ένα νέο αφήγημα, δίνοντας στην πλατεία το επιχείρημα πως όλα άλλαξαν επειδή οι λέξεις δεν είναι πια οι ίδιες. Και μαζί όλη η Ευρώπη ακολουθεί αναγκαστικά αυτό το νέο λεξιλόγιο – τι κι αν ο Σόιμπλε επιμένει «το ελληνικό πρόγραμμα θα συνεχίσει να εκτελείται από την Τρόικα την οποία προφανώς δε μπορούμε να την λέμε Τρόικα πια».
Αυτές ακριβώς οι νέες λέξεις, που σημαίνουν σχεδόν ό,τι αυτές που αντικαθιστούν, αλλά μπαίνουν στον δημόσιο λόγο απαλλαγμένες από πρότερα αμαρτήματα, αλλά και η στάση του σώματος, η συμπεριφορά των Ελλήνων αξιωματούχων στις αίθουσες των Βρυξελλών στέλνουν το μήνυμα της αλλαγής, της μετατόπισης. Ακόμα κι αν αυτή δεν είναι εμφανής, ακόμα και αν τίποτα δεν έχει κριθεί, δεν έχει κλειδώσει, για να αποτιμηθεί. Με τις λέξεις που καθένας θα επιλέξει. Σε ποίηση ή πρόζα.
*You campaign in poetry. You govern in prose. -The New Republic (4 April 1985)