KLARINA BOURANA: Όταν το νόημα της απεργίας, χάθηκε από το φόβο της ανεργίας- Αυτό ήταν το «στοίχημα» του μνημονίου

Στην πλατεία είναι εύκολο να είσαι αγανακτισμένος. Ο ΤΑΖ αναρωτιέται γιατί δεν τολμάς να το κάνεις και στο γραφείο σου. Ο φασισμός του «Ουδείς Αναντικατάστατος».

«Έρχεται το αφεντικό» πέφτει το σήμα. Και ξαφνικά όποιο χαμόγελο έχει απομείνει στη θέση του, μέσα στην βαρβαρότητα της καθημερινότητας, παγώνει. Όλοι τρέχουν να δείξουν πόσο επαρκείς είναι, πόσο δεν σηκώνουν το κεφάλι τους από τον πάγκο με τα ρούχα, το γραφείο με το πληκτρολόγιο, την ταμειακή μηχανή. Με ένα βλέμμα ζητιάνου που ζητάει την αποδοχή του αφέντη.

Γιατί ο αφέντης σε έχει προειδοποίηση πολλάκις, πιάνοντας σου φιλικά την πλάτη όπως έκανε ο Αρτέμης Μάτσας πριν παραδώσει το μισό χωριό στους Γερμανούς. «Ουδείς αναντικατάστατος. Ξέρεις πόσοι περιμένουν εκεί έξω για δουλειά; Ξέρεις πόσες απολύσεις ετοιμάζεται να κάνει ο τάδε δημοσιογραφικός οργανισμός;»

Το μήνυμα απλό: «Αν εσύ παίρνεις 500 για ένα εξαντλητικό 8άωρο, και μου πρήζεις και τα αρχίδια για τα δικαιώματά σου, γιατί να μην προσλάβω κάποιον απολυμένο με οικογένεια, που και 300 να του δίνω, θα μου γλείφει και τα πόδια;» Σκύψε το κεφάλι σου λοιπόν γατάκι και μην μου πολυκουνιέσαι. Και το γατάκι, γατάκι είναι, κάνει ότι κάνει και ο γάτος που έχεις σπίτι σου, εφ’ όσον ξέρει ότι αν συπεριφερθεί καλά, θα επιβραβευτεί με ένα μπολάκι ξηρή τροφή (απ’ τη φτηνή). Και θα σου κάτσει παρ’ όλο που δεν του πολυαρέσουν να το αγγίζεις, να το αγκαλιάσεις και να το ζουπήξεις για να νοιώσεις καλό αφεντικό και άνθρωπος.

Έχεις δει πως αντιδρά ένας γάτος όταν προσποιείται ότι δεν τον ενοχλεί να τον έχεις για ώρα στην αγκαλιά σου; Με το που τον αφήσεις ελεύθερο αρχίζει και γλείφεται παντού όπου τον άγγιξες, κάνει δηλαδή το δικό του μπάνιο, για να ξεπλύνει τη λιπαρότητα του αγγίγματος του. Κι αν βρει την πόρτα ανοιχτή κι αλητέψει μια δυο μέρες, σαν τους αγανακτισμένους του Συντάγματος και κάνει μαγκιές, σίγουρα μετά θα επιστρέψει. Στη σιγουριά του φαγητού.

Αυτό ήταν και το αρχικό στοίχημα της «στημένης» χρεοκοπίας και του μνημονίου. Η ακύρωση κάθε αντίστασης απέναντι στην εργασιακή εκμετάλλευση. Η μετατροπή μας σας ευγνώμονες απέναντι στα αφεντικά που μας βοηθάνε να ζήσουμε. Ντάλα καλοκαίρι κλεισμένοι σε κλουβιά ενώ εκείνοι πηδάνε βίζιτες σε κότερα. Η μετατροπή μας σε δοσίλογους. Καρφιά που θα τρέξουν να πετάξουν υπονοούμενα στον διευθυντή για τον συνάδελφο που φοβάται ότι θα του φάει τη δουλειά όταν έρθει η ώρα των απολύσεων λόγω «μείωσης προσωπικού επειδή η εταιρεία δεν βγαίνει».

Η μετατροπή μας σε ανταγωνιστικά, αδίστακτα όπως επιβάλλει το ένστικτο της επιβίωσης, ζώα. Αυτό που ήμασταν πάντα δηλαδή αλλά το μασκάραμε στις «εύφορες» εποχές. Η ανταλλαγή κάθε ανθρώπινου συναισθήματος, σκέψης, δράσης, αντίδρασης, με το γρύλισμα του πεινασμένου λύκου. Η αδιαφορία μας απέναντι στην απόλυση του συναδέλφου. «Μαλάκα γιατί; Τι τους έπιασε και σε διώχνουν; Πόσο θα μας λείψεις. Δε σε φοβάμαι εσένα, θα τα καταφέρεις» του λέμε. Που χέστηκες αν θα τα καταφέρει γιατί η κυρίαρχη σκέψη σου εκείνη τη στιγμή είναι «δόξα τω θεώ δεν ήμουν εγώ αυτός που απολύθηκε».

Η μετατροπή του εργασιακού χώρου σε εφιαλτικό 8ωρο (ποιο 8ωρο;) λυκοφιλίας και πισώπλατων μαχαιρωμάτων. Και σε όλα αυτά, να έχουμε πάντα ένα άλλοθι. Πάντα ο θρασύδειλος έχει ένα άλλοθι όντας ανίκανος να παραδεχτεί τον εαυτό του ως συνένοχο του φόνου. «Είμαι αριστερός, πιστεύω σε μια κοινωνία δικαιωμάτων και ευκαιριών για όλους τους ανθρώπους. Με συγκλονίζει αυτό που συμβαίνει στη Γάζα».
Ναι, την ώρα που σε έχουν αναγκάσει και έχεις υποκύψει να καλύψεις με γάζα όλα σου τα ανθρώπινα χαρακτηριστικά. Σαν ένα συγγενή μου, που έπαιρνε και σύνταξη αντιστασιακού ενώ στην ουσία τα έξυνε στον εμφύλιο, δήλωνε ΚΚΕ αλλά πάντα, όταν είχα προβλήματα με τη δουλειά, μου έλεγε: «Μη μιλάς πολύ και μην αντιδράς. Έτσι είναι τα πράγματα, τη δουλίτσα σου να κοιτάς να κρατήσεις».

«Μην απεργείς». Όχι ότι είχα καμία κάψα να απεργήσω. Οι απεργίες πλέον έχουν μετατραπεί σε ανεπίσημα ρεπό για να πας κομμωτήριο και να γαμήσεις την γκόμενα. Οι ίδιοι που τις οργανώνουν είναι οι ίδιοι που με το άλλοθι ενός φυματικού και χρηματικά ανταλλακτικού συνδικαλισμού, συντηρούν το σύστημα γιατί τους συμφέρει. Αν δεν υπάρχει σύστημα να δηλώνουν ότι το πολεμάνε, χάνουν και το λόγο ύπαρξης τους και το συνδικαλιστικό μισθό τους. Η ΕΣΗΕΑ από μόνη της, μια μπίζνα σκέτη είναι και καμπαρέ σόου μαζί.

17 χρόνια στη δουλειά δεν έχω δει δημοσιογράφο μεσαίου βεληνεκούς να απεργεί όταν το θέλει η ΕΣΗΕΑ. Δεν έχω δει μικρομεσαίο μαγαζάτορα ή υπάλληλο μεγαλοκαταστήματος, να απεργεί όταν το λέει η ΓΣΕΕ. Ποιος τον προστατεύει απέναντι στο αφεντικό όταν με αφορμή την τόλμη του να απεργήσει, θα βρει σύντομα ή αργά μια αφορμή για να τον απολύσει με «στημένη» αφορμή;

Το πείραμα πέτυχε δυστυχώς. Η αντίδραση πλέον και η αμφισβήτηση έγινε απλώς μια φιέστα εντυπώσεων. Δυο τρεις μέρες να χτυπάμε κατσαρολάκια στο Σύνταγμα, μεθυσμένα βράδια που μιλάμε οργισμένοι σε μπαράκια για την κατάσταση που μας φέρανε. Και μετά επιστροφή στο σπίτι γιατί μας περιμένει το μπολάκι με την φτηνή ξηρή τροφή.

Και εκτόνωση μουτζώνοντας τους βουλευτές στην τηλεόραση. Και εφηβικά επαναστατικά συνθηματάκια σε ακραίο φλερτάρισμα με το φασισμό, τύπου «να καεί να καεί το μπουρδέλο η Βουλή». Και να αντικατασταθεί από τι; Από αυτό που αποδεικνύει η υποταγμένη σου στάση απέναντι στην καθημερινότητα; Από το να γίνεις αφεντικό στη θέση του αφεντικού;

Η τρόικα, αυτοί που έφεραν το μνημόνιο και όλες οι φιλενάδες τους, γνωρίζουν πολύ καλά την ανθρώπινη φύση. Η οποία δυστυχώς συνήθως δεν επαναστατεί για το γενικό καλό, αλλά για το προσωπικό της καλό. Για να γίνει αφεντικό στη θέση του αφεντικού. Εκεί πόνταραν, εκεί πέτυχαν κι εκεί αποδειχθήκαμε όλοι μας καλοί και υπάκουοι μαθητές. Όχι για πρώτη φορά στην ιστορία.

Δεν ξέρω σε ποιον ανήκει η ευθύνη. Αν μια άλλη παιδεία θα μας είχε μάθει να πολεμάμε το φόβο, τη μικρότητα και τον ατομικισμό μας. Ξέρω όμως ανθρώπους που δεν τελείωσαν καν το σχολείο και φρόντισαν να αποκτήσουν αυτήν τη παιδεία. Και όρθωσαν το ανάστημά τους απέναντι στο σύστημα, με όποια συνέπεια. Δυστυχώς δεν ανήκω σε αυτούς. Προσπαθώ όμως, γι αυτό και γράφω αυτό το άρθρο. Γιατί πριν αποδώσω ευθύνες, θέλω να ξέρω τις δικές μου. Είναι καιρός να το κάνεις κι εσύ.

***Ακολουθήστε τον ΤΑΖ στο www.facebook.com/tazthebuzz ή στο www.twitter.com/klarinabourana . Kάντε LIKE στην επίσημη σελίδα του facebook www.facebook.com/SigaikaProductions για να μαθαίνετε όσα χρειάζεστε, προκειμένου να καίτε τον εγκέφαλο (των άλλων) ή επικοινωνήστε με το terra_gelida@hotmail.com για μέιλ και υποθέσεις προσωπικής εκδίκησης.