Έχουν χυθεί οχετοί μελανιού και λιώσει αναρίθμητα πληκτρολόγια προκειμένου να αναλυθεί και να στοχοποιηθεί επαρκώς η απειλή που ενσαρκώνει η Χρυσή Αυγή.
Έχουν εκτεθεί επαρκώς και γλαφυρά οι Ναζιστικές ιδεολογικές καταβολές της οργάνωσης, έχουν διαπομπευθεί λεπτομερώς τα ποινικά μητρώα και η παρακρατική δράση των λούμπεν τραμπούκων που την στελεχώνουν. Έχει εξιχνιαστεί πλήρως η χρησιμότητα της Ναζιστικής οργάνωσης στην ακροδεξιά κυβέρνηση Σαμαρά και όσων στηρίζουν την επαίσχυντη και επικίνδυνη παρωδία πολιτικής της οποίας ηγείται. Εν τέλει, έχει υπολογιστεί μέχρι δεκάρας το πολλαπλό συμφέρον που αποκομίζει το φαύλο αυτό καθεστώς από την δημιουργία, την ύπαρξη και την χρηματοδότηση ενός Ναζιστικού, τρομοκρατικού μορφώματος και των παραφυάδων του.
Όλη αυτή η ενδελεχής προσήλωση και μελέτη του φαινομένου της Χρυσής Αυγής, αλλά και η παραφιλολογία περί της γενικότερης ανόδου της Ναζιστικής ιδεολογίας στην Ελλάδα, είτε αυτή εκδηλώνεται με δολοφονικές ρατσιστικές επιθέσεις, είτε ενδύεται την στολή της αστικής βαρβαρότητας ως υπουργική εξαγγελία περί δίωξης μειονοτήτων, σηματοδοτεί πέραν κάθε αμφιβολίας ότι ως προπαγανδιστική εκστρατεία και επιχείρηση διαχείρισης της ψυχολογίας του όχλου το πείραμα αναβίωσης του Ναζισμού πέτυχε απόλυτα.
Λεπτομερώς προσχεδιασμένο, και στην εφεδρεία για δεκαετίες, αυτό το καψόνι εις βάρος του ανεπίδεκτου μαθήσεως Ελληνικού λαού, είχε πολλούς στόχους, όλους εκ των οποίων τους κατέκτησε.
Κατ' αρχήν, έχουν γίνει ξεκάθαρα τα χειρότερα που περιμένουν τους Έλληνες σε περίπτωση που δεν υπακούσουν και δεν υποταχτούν στο βρομερό καθεστώς που προωθεί και χρησιμοποιεί την αιμοσταγή Χρυσή Αυγή.
Ακόμα, αποπροσανολίστηκε η προσοχή των πολλών από την γενοκτονική πολιτική της κυβέρνησης Σαμαρά, που βυσσοδομεί ανελέητα εναντίον οποιουδήποτε τμήματος της Ελληνικής πραγματικότητας μπορεί να ξεπουληθεί στην Τρόικα, είτε άψυχο είτε έμψυχο, προς ίδιον όφελος των κυβερνώντων, χρησιμοποιώντας ως πλαστό ηθικό άλλοθι την γνωστή λογιστική απάτη του χρέους.
Τέλος, και αναπόφευκτα, κάποια μερίδα της Ελληνικής κοινωνίας, συγκεκριμένα η πιο συνειδητή, μόλις βρέθηκε αντιμέτωπη με έναν τόσο αποθρασυμένο εκβιασμό εκ μέρους της δεξιάς, όπως αυτός της αναβίωσης του Ναζισμού, ριζοσπαστικοποιήθηκε, αφού της έγινε αμέσως αντιληπτό πως εκ του πονηρού αφυπνίζονται ζοφερά εθνικά τραύματα, που με την σειρά τους κάνουν επικλήσεις σε εθνικούς δαίμονες που ποτέ δεν εξορκίστηκαν.
Έτσι, σήμερα, επιτυγχάνεται, με προβλέψιμη ακρίβεια και μισάνθρωπη κυνικότητα, η ιδεολογική πόλωση και ο εμφυλιακός διχασμός, αμφότερα απώτερα ζητούμενα οποιασδήποτε φαύλης ηγεσίας, αφού το «διαίρει και βασίλευε» είναι το διαχρονικότερο και αποτελεσματικότερο εξουσιαστικό δόγμα.
Τώρα όμως που τελειώνει η αποστολή της Χρυσής Αυγής, τώρα που εξαπλώθηκε για τα καλά η Ναζιστική πανούκλα που εκκολάφθηκε στον βρομερό υπόνομο του λούμπεν προλεταριάτου και των κυκλωμάτων της νύχτας, αφού εν τέλει στρατολογήθηκαν τα χαμηλότερα κοινωνικά στρώματα στην ακροδεξιά, σειρά έχουν οι αμέσως επόμενοι στην κοινωνική ιεραρχία – οι μικρομεσαίοι αστοί.
Αμέσως και πολύ πρόθυμα, η σκυτάλη της διαχείρισης των φοβικών και συντηρητικών ενστίκτων αυτής της ευρύτατης κοινωνικής τάξης, δίνεται στα χέρια της πληθυσμιακής ομάδας που εκτελεί χρέη αγγελιοφόρου και προπαγανδιστή της άρχουσας τάξης - η λούμπεν μπουρζουαζία.
Αυτή αποτελείται από όλους εκείνους τους μικρομεσαίους ψευδο-αστούς που με τον έναν ή τον άλλον τρόπο έχουν καταφέρει να επιβιώνουν προσκολλώμενοι παρασιτικά στην άρχουσα τάξη. Άλλος από αυτούς έχει ένα πτυχίο, άλλος είναι οικογενειακός γνωστός κάποιας τρανής οικογένειας, άλλος είναι απλά ένας επιτυχημένος κοινωνικός αρριβιστής. Μικρομεσαίοι μαγαζάτορες, δημοσιογραφίσκοι, γιατρουδάκια, δικηγοράκια, διευθυντούληδες, υπευθυνάκηδες γενικών καθηκόντων σε επιχειρήσεις που συντηρούνται εξυπηρετώντας τις ανάγκες των υπολοίπων της τάξης τους – όλοι αυτοί βρίσκονται πάντα στην ανάγκη της άρχουσας τάξης μιας και δεν έχουν το περιθώριο να επαναπαύονται σε κάποια πατροπαράδοτη περιουσία, ούτε την κοινωνική καταξίωση ενός κληρονομικού επωνύμου.
Ο κοινός παρονομαστής όλων τους λοιπόν είναι η αγωνιώδης λύσσα για να διατηρήσουν πάση θυσία τα κοινωνικά και οικονομικά τους προνόμια. Αυτά υφίστανται μόνο άπαξ και είναι σε άμεση συνάρτηση με τις υψηλές κοινωνικές τους διασυνδέσεις και την δουλικότητα τους προς τα κατεστημένα συμφέροντα που υπηρετούν.
Ο μοναδικός τρόπος για να συνεχίσει η λούμπεν μπουρζουαζία να απολαμβάνει την ασφάλεια μέσα στο κουκούλι που ύφανε γνέθοντας μικροπρεπείς εκδουλεύσεις και δανεικό κύρος, είναι να παραμείνουν παραγωγικές οι κάμπιες που την στελεχώνουν, να εκκρίνουν αδιάκοπα αξιακό μετάξι για τους εκτροφείς τους.
Αυτό το πολύτιμο μετάξι αξιών που παράγουν τα σκωληκοτροφεία όπου καλλιεργείται η λούμπεν μπουρζουαζία έχει πολλές χρήσεις. Κυρίως επενδύει χαριτωμένα τα σαλόνια-εργαστήρια όπου οι ανεπίσημοι υπηρέτες των μεγάλων αφεντικών επιδίδονται στις τελετουργίες εκείνες που είναι απαραίτητες ασκήσεις σφρίγους για να διατηρείται ακμαία η τυπολατρία της μετριοπαθούς τους ύπαρξης.
Η προσήλωση στους τύπους έχει σκοπό να πειθαρχεί και να εξευγενίζεται η χορογραφία των κοινωνικών συμπεριφορών. Έτσι, καθίσταται απόλυτα ελέγξιμος ο υποδειγματικός τρόπος κοινωνικής αλληλεπίδρασης αλλά και παραμένει αόρατη η χυδαιότητα των κινήτρων όσων υποκρίνονται. Η Μακιαβελλική μηχανορραφία της ευπρεπούς συμπεριφοράς είναι το πρώτιστο επιβιωσιακό όχημα της λούμπεν μπουρζουαζίας. Οι λεγόμενοι καλοί τρόποι δεν είναι παρά μια φαινομενικά ήπια, και διαχρονικά εξακριβωμένη ως αποτελεσματική, μορφή συναισθηματικού εκβιασμού.
Μετά τον έλεγχο της συμπεριφοράς, η λούμπεν μπουρζουαζία υπαγορεύει και τον τρόπο ζωής που είναι κατάλληλος για την συντήρηση της.
Η αυτοαποκαλούμενη καλοπέραση, ο εμμονικός μηρυκασμός της γευσιγνωσίας , η γαστρική παλινδρόμηση της οινογνωσίας, οι σπασμωδικές νευρώσεις της μόδας, της διακόσμησης, της αρχιτεκτονικής, οι διασκεδαστικοί πομφόλυγες της τέχνης οριοθετούν το σύμπαν της εγκεκριμένης και ακίνδυνης απόλαυσης, κρατώντας τις ορέξεις των καθώς πρέπει μακριά από τα επικίνδυνα μονοπάτια των ηδονών που πιθανόν οδηγούσαν σε αμφισβήτηση και λιποταξίες.
Φυσικά, κανονικοποιούνται και οι πνευματικές αξίες, με τις αυτάρεσκες μωροφιλοδοξίες περί αισθητικής υπεροχής και μορφωτικής ανωτερότητας, τον ιδιοτελή χειρισμό της γλώσσας, που εξυπηρετεί εξειδικευμένες σκοπιμότητες όπως η στρεψοδικία, η κωδικοποίηση, και η συνενοχή σε ευφημισμούς που αποσοβούν εγκλήματα. Ακόμα και το χιούμορ δεν διστάζει να δείχνει διακριτικά τα σαρκαστικά δόντια του.
Καταληκτικά, όλες οι εγκεφαλικές, συμπεριφορικές και υφολογικές εκζητήσεις της λούμπεν μπουρζουαζίας δομούν το αξιακό σύστημα μέσα από το οποίο γίνεται ποιοτικός έλεγχος και εγκρίνεται ή όχι το οτιδήποτε και ο οποιοσδήποτε, με απώτερο σκοπό της διαδικασίας ελέγχου να διαπιστωθεί τι χρησιμεύει στην άρχουσα τάξη ή τι πρέπει να αφανιστεί, ή τουλάχιστον περιθωριοποιηθεί.
Όπως όμως και κάθε άλλος μισθοφορικός στρατός, έτσι και η λούμπεν μπουρζουαζία χρειάζεται τους προπαγανδιστές της, τόσο για να εμψυχώνονται και να υπνωτίζονται οι διμοιρίες της, όσο και για να στρατολογούνται παρατρεχάμενοι και εθελόδουλοι στις τάξεις της.
Τον ρόλο αυτό, όχι μόνο στην Ελλάδα, τον παίζουν τα Μ.Μ.Ε. – και ειδικότερα εκείνα που αρέσκονται να παρουσιάζονται ως ψύχραιμα, ορθολογικά και ενήμερα για τις τελευταίες τάσης της μόδας, του πνεύματος και των τεχνών.
Σε αυτά, μεταξένιες λέξεις, εικόνες και κείμενα, κοσμοθεωρίες και νοοτροπίες καλλωπισμένες και μετρημένες, ορίζουν τον δημόσιο διάλογο στα περιθώρια εκείνα που είναι αρεστά και ευπρόσδεκτα στα προαναφερθέντα σαλόνια-εργαστήρια ελέγχου εξουσιαστικής χρησιμότητας.
H oποιαδήποτε λεκτική, υφολογική και νοητική υπέρβαση των προ-εγκεκριμένων κανόνων καλής συμπεριφοράς και πολιτικής ορθότητας απαγορεύεται και εξορίζεται, εφ'όσον αμφισβητεί τους κανόνες του αποδεκτού καθωσπρεπισμού και άρα την εξουσιαστική δομή που αυτός στηρίζει.
Είναι σημαντικό να επισημάνω πως η δυσανεξία της λούμπεν μπουρζουαζίας απέναντι σε διαφοροποιημένες μορφές αλληλεπίδρασης εκδηλώνεται έως και στην παραμικρή λεπτομέρεια, προκειμένου να προληφθούν περαιτέρω εξελίξεις της ανατροπής.
Δεν είναι επιτρεπτή η αδιαφορία για την τελευταία φωτογράφιση κάποιου σταρ, δεν είναι ασήμαντη η άγνοια περί της αεροδυναμικής καλλιγραμμίας των σύγχρονων καναπέδων, δεν εκτιμάται η ελλιπής ενημέρωση για τις ώρες των εγκαινίων της επόμενης bienalle . Όχι επειδή αφ' εαυτού είναι σημαντικές αυτές οι πληροφορίες, αλλά επειδή οι συναγερμοί της λούμπεν μπουρζουαζίας οφείλουν να είναι, και είναι, εξαιρετικά λεπταίσθητοι, έτσι ρυθμισμένοι ώστε να σημάνουν τον κίνδυνο με την παραμικρή υποψία πως κάτι απειλεί να αμφισβητήσει την κυριαρχική λογική του συστήματος που υπηρετούν.
Ως σύστημα προσηλυτισμού, η λούμπεν μπουρζουαζία υιοθετεί την μεθοδολογία παραθρησκευτικών αιρέσεων, αποσκοπώντας στην απόλυτη ιδρυματοποίηση εκείνων που θέλουν να είναι μέλη της και άρα αναπαραγωγοί της κοινωνικής πειθαρχίας που ευαγγελίζεται.
Όσοι φιλοδοξούν να ανήκουν στους κύκλους της, οφείλουν να προσαρμοστούν χωρίς δισταγμό στις προσταγές. Για τον κόπο τους ανταμείβονται με τα αμφίβολα προνόμια που φέρει αυτή τους η καταξίωση – διαμεσολαβημένη πρόσβαση σε ισχυρές κοινωνικές διασυνδέσεις, ελεγχόμενη ενημέρωση περί των κοινωνικών και αισθητικών εξελίξεων, αίσθηση υπεροχής απέναντι στους αμύητους.
Εν τέλει, η λούμπεν μπουρζουαζία είναι η κοινωνική τάξη που αναλαμβάνει να πείσει εκείνους που δεν χρειάζεται να υποστούν ωμή βία, αφού ούτως ή άλλως σιελορροούν με την προοπτική ανόδου έστω και ενός σκαλοπατιού πάνω από την εκ γενετής ασημαντότητα τους. Αυτοί είναι οι διαχρονικά επικίνδυνοι μικροαστοί, το απεχθές είδος ανθρώπων που έχει ως μοναδικό κοινωνικό στόχο το πότε θα έρθει η δική τους σειρά για να καθίσουν στο πλουσιοπάροχο τραπέζι της διαφθοράς και της συνέργειας.
Συμπλεγματικοί λόγω της κοινωνικά ανάπηρης θέσης τους, εσαεί ταπεινωμένοι από την γνώση ότι η παιδεία τους είναι ανεπαρκής, ματαιωμένοι εφ' όσον γνωρίζουν ότι οι φιλοδοξίες τους δεν θα ξεπεράσουν ποτέ το συνοικιακό τους εκτόπισμα, οι μικροαστοί αντλούν ζωτική επιβεβαίωση και πνευματική ταυτότητα από την προπαγάνδα της λούμπεν μπουρζουαζίας.
Οι μικροαστοί υπάκουα ξεφυλλίζουν τα εντέχνως φασιστικά free press και ένθετα Κυριακάτικων εφημερίδων, προκειμένου να απενοχοποιούνται οι ονειρώξεις τους περί προνομιούχου τρόπου ζωής και να προχωράει η μαθητεία τους σε τεχνικές δημόσιου λόγου που ως στόχο έχουν την κομψεπίκομψη απολογία του Ναζισμού. Φανατικά διαβάζουν σοβαροφανή blogs, όπου ανερυθρίαστα δημοσιεύονται ακροδεξιές διαστρεβλώσεις, γραμμένες από κακοήθεις ποντικομαμμές της παραπληροφόρησης, τις οποίες δεν έχουν το κριτήριο να αποδομήσουν, και ούτε τους αφορά. Θαυμάζουν και παρακολουθούν το έργο καλλιτεχνών και διανοούμενων που αφιερώνουν την σταδιοδρομία τους στην κατασκευή εικονικής κανονικότητας για τον Ναζισμό. Εν τέλει, τίποτε από την παρασκηνιακή αλήθεια όλων αυτών δεν αφορά τους μικροαστούς, αφού η σοβαροφάνεια είναι υπεραρκετή εγγύηση κύρους.
Αναπαυτικά βουλιαγμένοι λοιπόν στις νοητικές ξαπλώστρες που κατασκευάζει η λούμπεν μπουρζουαζία, οι μικροαστοί, αγναντεύουν υπνωτισμένοι το τενεκεδένιο λυκόφως της επίπλαστης κοινωνικής ειρήνης και πολιτισμικής συναίνεσης, καθώς γύρω τους πέφτει, σιωπηλά αλλά αναπόφευκτα, το σκοτάδι του Ναζισμού.
Η χρυσή αυγή μιας φυλετικά καθαρής και άμεμπτα χριστιανικής, ετεροφυλόφιλης και πατριδολαγνικής ημέρας παραμένει μια υπόσχεση που ανατέλλει πίσω από την λαιμητόμο του ορίζοντα που σχηματίζουν τα φαντασιακά σφαγεία, μια καθαρτήρια προσμονή που πείθει μόνο τους πιο αφελείς, εκείνους που έχουν την ανάγκη να πιστεύουν στα γραφικότερα happy end.
Η ματ μεταλλική αντηλιά ενός ομιχλώδους απογεύματος, που σβήνει σε αργούς ρυθμούς, κατάλληλους για χαριτόβρυτες φιλοφρονήσεις περί διακόσμησης και μενού, ταιριάζει πολύ περισσότερο στην δειλή μάζα, τα ανθρωπάκια που φοβούνται περισσότερο απ' όλα την οποιαδήποτε ένταση που θα μπορούσε να διαταράξει το πνευματικό τους αποκάρωμα, αυτή την δανεική λήθη που κόπιασαν τόσο πολύ να υφάνουν.
Όσοι επαγρυπνούμε, όσοι θεωρούμε εαυτόν θεσμοφύλακες της αναρχικής ουτοπίας που είναι απαραίτητη για να υπάρξει το περιθώριο του δημοκρατικού συμβιβασμού, οφείλουμε να διαταράσσουμε την κοινή ησυχία που προσπαθεί να επιβάλλει με κάθε τρόπο η λούμπεν μπουρζουαζία. Όπου σταθούμε και όπου βρεθούμε, ας δίνουμε αρκετούς λόγους ώστε να θεωρούμαστε κάφροι, απολίτιστοι, ταραξίες και ενοχλητικοί από όλους εκείνους που επιμένουν πως το σωστό εργαλείο για να κόβεις τις δαγκάνες του αστακού έχει μεγαλύτερη σημασία από τα στρατόπεδα συγκέντρωσης, τα πογκρόμ, την εξαθλίωση, την απελπισία, τον Ναζισμό, του τέρατος που μέρα με την μέρα γίνεται όλο και πιο αιμοβόρο.