Ρωτήσαμε πέντε ανθρώπους του βιβλίου ποια αναγνώσματα θα τους συντροφεύσουν φέτος στη θερινή τους ραστώνη.
Συγγραφείς, μεταφραστές, βιβλιοπώλες, book bloggers ανοίγουν τη βαλίτσα των διακοπών τους και μας αφήνουν να κρυφοξοιτάξουμε τη στοίβα με τα βιβλία που σκοπεύουν να διαβάσουν αυτό το καλοκαίρι. Παράλληλα αποκαλύπτουν πού και σε ποιες συνθήκες τους αρέσει να απολαμβάνουν το βιβλίο τους όταν είναι σε διακοπές, αλλά και ποια έργα έχουν ταυτίσει με συγκεκριμένους θερινούς προορισμούς.
Κατερίνα Μαλακατέ, συγγραφέας και ιδιοκτήτρια του βιβλιοπωλείου Booktalks
Συγγραφέας, δημοφιλής book blogger, ιδιοκτήτρια του βιβλιοπωλείου Booktalks στο Παλαιό Φάληρο και διαχειρίστρια της πολύ δυνατής βιβλιοφιλικής κοινότητας «Διαβάζοντας» στο Facebook, η Κατερίνα Μαλακατέ έγινε γνωστή χάρη στο ζωηρό και πάντα ενημερωμένο blog diavazontas.blogspot.com. Έχει εκδώσει τρία λογοτεχνικά βιβλία, με πιο πρόσφατο το μυθιστόρημα «Χωρίς πρόσωπο» που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Μεταίχμιο και έχει αποσπάσει πολύ καλές κριτικές.
Ποια βιβλία θα πάρετε μαζί σας φέτος στις διακοπές και γιατί τα επιλέξατε;
Δύσκολη η επιλογή κάθε χρονιά. Μετά από ώριμη σκέψη, για αρχή θα πάρω τη «Λατρεία» της Χάνα Κεντ, γιατί η συγγραφέας με κέρδισε με το «Έθιμα ταφής» και τους «Καλούς» κι υποψιάζομαι πως πια θα την ακολουθώ για πάντα. Δεύτερο, τoν «Έφηβο» του Φιοντόρ Ντοστογιέφσκι, σε μετάφραση της Ελένης Μπακοπούλου στη νέα έκδοση από την Άγρα, κάθε χρόνο πρέπει να ξαναδιαβάζουμε ένα βιβλίο Ρώσου κλασικού. Τρίτο, το «Βαδίζοντας» του Τόμας Μπέρνχαρντ, είμαι οπαδός, ό,τι κι αν βγει, όποτε κι αν βγει κι έχει το όνομά του επάνω, εγώ θα το διαβάσω. Τέταρτο το «Σανταράμ» του Gregory David Roberts, δεν το είχα ξανακούσει πριν επανεκδοθεί, ενώ όλοι οι άλλοι το ήξεραν, και νιώθω σαν κάτι να μου λείπει, και, τελευταία, την «Εμμονή» της A.S. Byatt που τόσα χρόνια περιμέναμε να μεταφραστεί στα ελληνικά.
Συνήθως παίρνετε μαζί σας όσα βιβλία προλαβαίνετε (ρεαλιστικά) να διαβάσετε ή παίρνετε μαζί σας μια κινητή μικρή βιβλιοθήκη;
Κατά καιρούς έχω κάνει και τα δυο. Κάποιες φορές παρασύρομαι, από τον φόβο πως εκεί δεν θα υπάρχει βιβλιοπωλείο αν ξεμείνω, και παίρνω μαζί μου διάφορά βιβλία που τα χώνω σε όλες μας τις βαλίτσες για να μην φαίνεται το βάρος. Συνήθως τότε, τυχαίνει να μην τελειώσω κανένα. Άλλες αυτοπεριορίζομαι, παίρνω μόνο αυτά που ρεαλιστικά μπορώ να διαβάσω. Αυτές τις φορές πάντοτε ξεμένω.
Πώς, πού και τι ώρα συνήθως σας αρέσει να διαβάζετε το καλοκαίρι;
Δεν διαβάζω στην παραλία, έχω δέρμα άσπρο και φακιδιάρικο, εντελώς ακατάλληλο για να ξεροψηθεί από τον ήλιο με τις ώρες, έστω και κάτω από ομπρέλα. Ίσως φταίει που αγαπάω πολύ και τη θάλασσα. Διαβάζω όμως όπου αλλού, το πρωί στο κρεβάτι που ίσως ξυπνήσω νωρίτερα από όλους τους πριν το πρωινό, το απόγευμα ανάμεσα στα δυο μπάνια στη θάλασσα με τη συντροφιά του αιρκοντίσιον, το βράδυ κουρνιασμένη σε μια ξαπλώστρα στη βεράντα του ξενοδοχείου με ένα ποτήρι κρασί.
Υπάρχουν κάποια μέρη/προορισμοί που έχετε συνδέσει στο μυαλό σας με κάποιο βιβλίο και γιατί;
Νομίζω πως η λίστα μου είναι ατελείωτη. Θα πω δυο-τρία που μου έρχονται άμεσα στο μυαλό. Το εξοχικό στη Βραυρώνα είναι άμεσα συνδεδεμένο με τον «Τσάρλυ και το εργοστάσιο της σοκολάτας». Δανείστηκα το βιβλίο, νομίζω στα έξι μου, από το κορίτσι του διπλανού σπιτιού, κι έκτοτε κόλλησα με το διάβασμα για πάντα.
Έχω συνδέσει τον «Οδυσσέα» του Τζόις με την Καστανιά πάνω στην Πίνδο. Τον διάβαζα όσο ήμασταν εκδρομή εκεί, στα είκοσί μου, κι έμοιαζαν και τα δυο ανάρμοστα για μια εικοσάχρονη. Αργότερα ξαναδιάβασα τον «Οδυσσέα», αλλά σε αυτή την άγρια ομορφιά, την σχεδόν οργιώδη της Πίνδου, δεν ξαναβρέθηκα.
Την τελευταία φορά που ήμουν στο Παρίσι πριν την πανδημία είχα μαζί μου το Kindle. Υποτίθεται πως θα διάβαζα το «Cloud atlas» . Τελικά διάβασα το «Onwriting» του Stephen King.
Δημήτρης Στεφανάκης, συγγραφέας
Πολυγραφότατος συγγραφέας, εξαιρετικός αφηγητής και έμπειρος μεταφραστής, ο Δημήτρης Στεφανάκης αγαπήθηκε πολύ με την απολαυστική άτυπη τριλογία του κοσμοπολιτισμού: «Μέρες Αλεξάνδρειας», «Φιλμ νουάρ», «Άρια: Ο κόσμος από την αρχή» (εκδ. Ψυχογιός). Το τελευταίο του βιβλίο με τίτλο «Στο καφενείο του Αιόλου» κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Ακροβάτης.
Ποια βιβλία θα πάρετε μαζί σας φέτος στις διακοπές και γιατί τα επιλέξατε;
Παίρνω μαζί μου μια έκδοση με επιλεγμένα δοκίμια της Βιρτζίνια Γουλφ, τον πρώτο τόμο της βιογραφίας του Βενιζέλου από τον Μάικλ Λιουέλιν Σμιθ, τα Cantos του Πάουντ και σκοπεύω να ξεμπερδέψω με τις τελευταίες σελίδες από το Vanity Fair που αφήνω χρόνια τώρα αδιάβαστες.
Συνήθως παίρνετε μαζί σας όσα βιβλία προλαβαίνετε (ρεαλιστικά) να διαβάσετε ή παίρνετε μαζί σας μια κινητή μικρή βιβλιοθήκη;
Παλιότερα κουβαλούσα μια ολόκληρη βαλίτσα, σήμερα προτιμώ λίγα και καλά. Νομίζω άλλωστε ότι τα περισσότερα βιβλία μοιάζουν μεταξύ τους. Αξίζει πια κανείς να διαβάσει κάτι ξεχωριστό, κάτι μοναδικό.
Πώς, πού και τι ώρα συνήθως σας αρέσει να διαβάζετε το καλοκαίρι;
Η αγαπημένη μου ώρα είναι το απόγευμα ύστερα από τη σιέστα, με τον καφέ μου.
Υπάρχουν κάποια μέρη/προορισμοί που έχετε συνδέσει στο μυαλό σας με κάποιο βιβλίο και γιατί;
Υπάρχει άραγε βιβλίο που διαβάσαμε και δεν το συνδέσαμε με κάποιο μέρος; Ο αναγνώστης χρειάζεται την εικόνα, ένα κινηματογραφικό σκηνικό δικής του επινόησης, για να βυθιστεί στις σελίδες του βιβλίου του. Ο λόγος που το κάνουμε και το μέρος που επιλέγουμε κάθε φορά δεν έχει εξήγηση. Έχω παρατηρήσει πάντως πως πρόκειται συνήθως για μέρη που δεν τα συναντάμε πια στην καθημερινότητά μας.
Ευτυχία Γιαννάκη, συγγραφέας
Συγγραφέας αστυνομικής λογοτεχνίας και παιδικών βιβλίων, η Ευτυχία Γιαννάκη έχει καθιερώσει στη noir ελληνική σκηνή τον δικό της Μαιγκρέ, τον περίφημο αστυνόμο Κόκκινο, εξερευνώντας (απολαυστικής πλοκής και δράσης) εγκλήματα στην Ελλάδα του σήμερα. Το νέο της μυθιστόρημα «Οι ναυαγοί του Αυγούστου» κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Ίκαρος.
Ποια βιβλία θα πάρετε μαζί σας φέτος στις διακοπές και γιατί τα επιλέξατε;
Αν ο χειμώνας ανήκει στους κλασικούς και στα μεγάλα έργα, το καλοκαίρι ανήκει σε αγαπημένους σύγχρονους συγγραφείς που παρακολουθώ το έργο τους σε βάθος χρόνου και σε αστυνομικά της τρέχουσας εκδοτικής παραγωγής από διάφορες χώρες, κάνοντας έναν μικρό γύρο του κόσμου. Φέτος, λοιπόν, τρύπωσαν στον σάκο των διακοπών μου γύρω στους δεκαπέντε συγγραφείς.
Ο αγαπημένος Τζόναθαν Φράνζεν (ΗΠΑ) με τα «Σταυροδρόμια», στήνει μια ανθρώπινη μπαλζακική κωμωδία. Μια συμφωνία με τον διάβολο σε ένα σταυροδρόμι είναι μια ουσιαστική έννοια του τίτλου του μυθιστορήματος που παρακολουθεί μια εξαμελή οικογένεια. Ο Φράνζεν βουτάει υπέροχα στις ζωές των χαρακτήρων του, ρίχνει τον φακό στη μυστική ζωή τους που φωτίζει την ενοχή, τον φόβο, τα πάθη και την τρέλα τους, αλλά σκύβει πάντα πάνω τους με τρυφερότητα.
Ο Μισέλ Ουελμπέκ (Γαλλία) με την «Εκμηδένιση», ακολουθώντας ομοίως τα χνάρια του Μπαλζάκ στήνει μια κυκλική αφήγηση με τους ήρωές του να βιώνουν διαφορετικά ο καθένας την μάχη του με το αναπόφευκτο γεγονός του θανάτου. Διεισδυτική τοιχογραφία της γαλλικής κοινωνίας, μεγάλο κοινωνικό ψυχογράφημα, φιλοσοφικός στοχασμός και αναζήτηση νοήματος, όλα παντρεύονται σε μια αφήγηση από την οποία λείπουν οι εξάρσεις που υπήρχαν σε έργα του που έχουν προηγηθεί, με μια πιο εσωτερική στόχευση.
Ο Χαβιέρ Θέρκας (Ισπανία) με την «Τέρρα Άλτα», ξεχωρίζει για έργα που θολώνουν τα όρια ανάμεσα στην ιστορία και τη μυθοπλασία. Ο ισπανικός εμφύλιος επανέρχεται στα έργα του, καθώς εκεί πηγάζει η ρίζα των βασικών τραυμάτων της σύγχρονης ισπανικής κοινωνίας, όμως στο τελευταίο του έργο δοκιμάζεται για πρώτη φορά στο αστυνομικό μυθιστόρημα με ένα πολύ ενδιαφέρον αποτέλεσμα.
Ο Έιντριαν ΜακΚίντι (Ιρλανδία) με «Τα Σκυλιά της βροχής», το πέμπτο βιβλίο της σειράς με ήρωα τον Σον Ντάφι, σκιαγραφεί ένα από τα πιο ανατριχιαστικά σκάνδαλα των τελευταίων 40 χρόνων στη Βρετανία, με πτυχές του που εξακολουθούν μέχρι σήμερα να έρχονται στην επιφάνεια. Επιπλέον το συγκεκριμένο έργο βραβεύτηκε με το Edgar καλύτερου πρωτότυπου μυθιστορήματος.
Σε αυτά θα πρόσθετα «Τη διαφάνεια του χρόνου» του Λεονάρδο Παδούρα (Κούβα), τη «Μητρόπολη» του Φίλιπ Κερ (Γερμανία), τις «Τρεις» του Μισανί Ντρορ (Ισραήλ), «Το Αίνιγμα του δωματίου 622» του Ζοέλ Ντικέρ (Ελβετία), «Το Νησί» του Ράγκναρ Γιόνασον (Ιρλανδία), «Το Σπίτι των φωνών» του Ντανάτο Καρίζι (Ιταλία), τον «Πάγο» του Καρύλ Φερέ (Γαλλία) μαζί με κάποια έργα της Χάισμιθ, του Ιντρίντασον, του Paco Ignacio Taibo II και του Σιμενόν. Ένας μικρός γύρος του κόσμου σε 30 μέρες.
Συνήθως παίρνετε μαζί σας όσα βιβλία προλαβαίνετε (ρεαλιστικά) να διαβάσετε ή παίρνετε μαζί σας μια κινητή μικρή βιβλιοθήκη;
Παίρνω πάντα περισσότερα γνωρίζοντας ότι με κάποια δεν θα καταφέρω να συγχρονιστώ και θα επιλέξω να τα διαβάσω αργότερα, σε μια άλλη συνθήκη. Για ασφάλεια υπάρχει στον σάκο μου και το kindle reader, ειδικά αν βρίσκομαι σε κάποιο απομονωμένο νησί χωρίς βιβλιοπωλείο, όπου μπορεί να θελήσω να κατεβάσω σε ηλεκτρονική μορφή κάποιο βιβλίο.
Πώς, πού και τι ώρα συνήθως σας αρέσει να διαβάζετε το καλοκαίρι;
Όταν ξυπνάω και την ώρα που παίρνω πρωινό, κατά προτίμηση σε κάποιο σημείο με ησυχία και ωραία θέα, ένα μπαλκόνι, ας πούμε. Κάποιες φορές στην παραλία, αλλά όχι πάντα. Και σίγουρα αργά το βράδυ πριν να κοιμηθώ.
Υπάρχουν κάποια μέρη/προορισμοί που έχετε συνδέσει στο μυαλό σας με κάποιο βιβλίο και γιατί;
Τα βιβλία είναι ξεχωριστοί τόποι για εμένα. Δεν τα συνδέω με τα ταξίδια μου ή με συγκεκριμένα μέρη. Ή αν το κάνω ίσως, το κάνω βραχυπρόθεσμα. Μακροπρόθεσμα αποκτούν το δικό τους πεδίο που είναι πέρα και έξω από τον χρόνο και την καθημερινότητα. Μετατρέπονται σε ένα άχρονο σύμπαν όπου όλα φέρνουν σβούρες κυκλικά μέσα μου.
Δήμητρα Δότση, μεταφράστρια
Έμπειρη μεταφράστρια που το 2010 απέσπασε το Βραβείο Λογοτεχνικής Μετάφρασης Ιταλικής Λογοτεχνίας ΕΚΕΜΕΛ, η οποία μεταξύ άλλων έχει μεταφράσει στα ελληνικά το έργο θρύλων της λογοτεχνίας όπως οι Umberto Eco, Elsa Morante, Alberto Moravia, Andrea Camilleri, Carlo Lucarell κ.ά. ΑπότΤα τελευταία εξαιρετικά βιβλία που μετέφρασε ξεχωρίζει «Το τελευταίο καλοκαίρι στη Ρώμη» του Gianfranco Calligarich από τις εκδόσεις Ίκαρος.
Ποια βιβλία θα πάρετε μαζί σας φέτος στις διακοπές και γιατί τα επιλέξατε;
Τα βιβλία ξένης πεζογραφίας τα επιλέγω συνήθως ξεκινώντας από το όνομα του μεταφραστή. Θεωρώ ότι είναι εγγύηση για μια φροντισμένη έκδοση, που δεν θα με απογοητεύσει ως αναγνώστρια. Και επιπλέον, λόγω επαγγελματικής διαστροφής, τα βλέπω πάντα ως ένα διαρκές σχολείο μετάφρασης. Στη βαλίτσα μου, λοιπόν,θα με περιμένουν οι εξής τίτλοι: 1) Ντέιμον Γκάλγκουτ, «Η υπόσχεση», εκδόσεις Διόπτρα, σε μετάφραση της σπουδαίας Κλαίρης Παπαμιχαήλ, επειδή μου αρέσουν οι οικογενειακές σάγκες και τα πολυεπίπεδα μυθιστορήματα με τις υπόγειες εντάσεις, 2) Μάριο Αντρέα Ριγκόνι, «Η σκοτεινή όψη των πραγμάτων», εκδόσεις Loggia, σε μετάφραση της Μαρίας Φραγκούλη, που εκτιμώ για τις επιλογές της και την εξαιρετική δουλειά της, και επειδή η γραφή του Ριγκόνι παντρεύει το μεταφυσικό με το ρεαλιστικό, στοιχεία που ταιριάζουν στις προτιμήσεις μου, και 3) Χουάν Γκαμπριέλ Βάσκες, «Γυρίζοντας το βλέμμα πίσω», εκδόσεις Ίκαρος, σε μετάφραση Αχιλλέα Κυριακίδη, που απογειώνει το ύφος του συγγραφέα, επειδή έχω αδυναμία στον Βάσκες, στην αφηγηματική του δεξιοτεχνία και στον τρόπο που συνδυάζει το καθημερινό με το οικουμενικό, με φόντο τις παγκόσμιες πολιτικοκοινωνικές εξελίξεις. Μαζί μου θα πάρω επίσης και τη «Λίστα του Λεπορέλο» του Φώτη Δούσου (εκδόσεις Νεφέλη), γιατί με έχει ιντριγκάρει η «βιβλιοφιλική» υπόθεση (εντός και εκτός εισαγωγικών, μιας και μιλάει για έναν serial killer που σκοτώνει μόνο εκδότες) σε συνδυασμό με το χιούμορ του συγγραφέα, κάτι που σπανίζει στη λογοτεχνία σήμερα.
Συνήθως παίρνετε μαζί σας όσα βιβλία προλαβαίνετε (ρεαλιστικά) να διαβάσετε ή παίρνετε μαζί σας μια κινητή μικρή βιβλιοθήκη;
Στις διακοπές πάντα δουλεύω, αν και με πιο χαλαρούς ρυθμούς, είτε μεταφράζοντας είτε διαβάζοντας ιταλικά βιβλία προς αξιολόγηση, οπότε συνήθως παίρνω μαζί μου μια κινητή βιβλιοθήκη, φυσική και ηλεκτρονική. Επειδή, όμως, τα υπόλοιπα μέλη της οικογένειας είναι χειρότεροι βιβλιοφάγοι από μένα, καταλήγουμε να κουβαλάμε πάντα μια ασήκωτη βαλίτσα μόνο με βιβλία, όπου και να πάμε.
Πώς, πού και τι ώρα συνήθως σας αρέσει να διαβάζετε το καλοκαίρι;
Δύο είναι τα ιδανικά σκηνικά που ονειρεύομαι από τον χειμώνα κιόλας: το δίπτυχο ξαπλώστρα-ομπρέλα, οποιαδήποτε ώρα της ημέρας, με την προϋπόθεση πάντα ότι γύρω μου επικρατούν οι ανάλογες συνθήκες που θα μου επιτρέπουν να βυθιστώ στο βιβλίο μου (ρακέτες και φασαριόζες μαμάδες είναι το χειρότερό μου), και το απόγευμα, κάτω από την κερασιά στον κήπο μου, στη Δράκεια Πηλίου, αγναντεύοντας το καταπράσινο βουνό κάθε φορά που χάνεται το βλέμμα στα διαλείμματα από την ανάγνωση.
Υπάρχουν κάποια μέρη/προορισμοί που έχετε συνδέσει στο μυαλό σας με κάποιο βιβλίο και γιατί;
Η Μπολόνια, την οποία έχω συνδέσει εδώ και πολλά χρόνια όχι τόσο με ένα συγκεκριμένο βιβλίο, όσο με έναν συγγραφέα: τον Κάρλο Λουκαρέλι. Πρώτα γνώρισα την πόλη μέσα από τα βιβλία του και στη συνέχεια την είδα από κοντά. Τώρα πια, κάθε φορά που την επισκέπτομαι, και κυρίως όταν περπατάω στις περίτεχνες τοξωτές στοές της πόλης, μπροστά μου βλέπω τις στοές της Μπολόνια του Λουκαρέλι κι όλο έχω την αίσθηση πως θα πέσω πάνω σε κανένα πτώμα. Οτιδήποτε αντηχεί κάτω από τους θόλους των στοών, στα αυτιά μου ακούγεται σαν την ηχώ των βημάτων κάποιου υπόπτου, που από στιγμή σε στιγμή θα το βάλει στα πόδια κρύβοντας το πιστόλι του στην τσέπη. Άντε τώρα να δω τις ομολογουμένως υπέροχες στοές της με άλλο μάτι. Αδύνατον!
Αρετή Γεωργιλή, ιδιοκτήτρια του βιβλιοπωλείου Free Thinking Zone
Πολύ έμπειρη σύμβουλος επικοινωνίας με πορεία 30 χρόνων στο χώρο των δημοσίων σχέσεων, η Αρετή Γεωργιλή έχτισε με το ήθος και το πρωτοποριακό (ανοιχτό) πνεύμα της το concept βιβλιοπωλείο Free Thinking Zone που ξεκίνησε τη λειτουργία τον Δεκέμβριο του 2011 στην Αθήνα και μέσα από τις δράσεις του προωθεί δυναμικά και με άποψη τον πολιτισμό και τα ατομικά δικαιώματα.
Ποια βιβλία θα πάρετε μαζί σας φέτος στις διακοπές;
Από αυτά που έχω διαλέξει μέχρι στιγμής, θα πάρω μαζί μου την «Εμμονή» της Α.S. Byatt, το «Ιδέες της προόδου και της συντήρησης» του Γιάννη Μπαλαμπανίδη και το «Η θεμελίωση των αξιών» του Γιάννη Κτενά, και τα τρία (εκδόσεις Πόλις), το «Συμβουλές από έναν μαθητή του Μόρρισον σε έναν φανατικό του Τζόυς-Ημερολόγιο Μπαρ» των Roberto Bolano, A.G.Porta (εκδόσεις Άγρα), το «Όταν παύουμε να καταλαβαίνουμε τον κόσμο» του Μπενχαμίν Λαμπατούτ (εκδόσεις Δώμα), «Το Λυκόφως της δημοκρατίας» της Anne Applebaum (εκδόσεις Αλεξάνδρεια), την «Άπνοια» του Νίκου Κουρμουλή (εκδόσεις Κείμενα), το «Οδήγησε το αλέτρι σου πάνω από τα οστά των νεκρών» της Όλγας Τοκάρτσουκ (εκδόσεις Καστανιώτη), το «Ο ακρωτηριασμός της Δύσης» του Μίλαν Κούντερα (εκδόσεις της Εστίας), «Τα όρια της ανεκτικότητας» του Denis Lacorne (Πανεπιστημιακές Εκδόσεις Κρήτης), την καινούρια ανθολογία «Άγγελος Σικελιανός- Τον άναρχο έρωτα να νιώσω ακέριο» που επιμελήθηκαν ο Χάρης Βλαβιανός και ο Ευριπίδης Γαραντούδης και το «Να είχα, λέει, μια τρομπέτα» της Μάρως Δούκα, και τα δύο (εκδόσεις Πατάκη), «Το εξιλαστήριο θαύμα» της Έλενας Μαρούτσου που μόλις κυκλοφόρησε (εκδόσεις Κίχλη), το «Η Ελλάδα από την χούντα στην κρίση» του Δημήτρη Τζιόβα και τέλος «Το μανιφέστο των ζώων» της Corine Pelluchon (εκδόσεις Μελάνι). Και βλέπουμε...
Συνήθως παίρνετε μαζί σας όσα βιβλία προλαβαίνετε (ρεαλιστικά) να διαβάσετε ή παίρνετε μαζί σας μια κινητή μικρή βιβλιοθήκη;
Η βιβλιοπαραγωγή μας, τόσο σε Έλληνες όσο και σε μεταφράσεις, είναι τόσο ευρεία και ποιοτική που μου είναι πραγματικά αδύνατον να μην πάρω μαζί μου έναν τόνο βιβλία. Ακόμη και αυτά που δεν θα καταφέρω να διαβάσω στις διακοπές τους ρίχνω οπωσδήποτε μία γρήγορη ματιά, προκειμένου να έχω έστω μία άποψη και τα διαβάζω μετά με την ησυχία μου. Επιπλέον, η ερώτησή σας δεν περιλαμβάνει και αυτά που έχω όρεξη να ξαναδιαβάσω. Οπότε, ναι, κινητή βιβλιοθήκη!
Πώς, πού και τι ώρα συνήθως σας αρέσει να διαβάζετε το καλοκαίρι;
Παντού. Το πρωί που ξυπνάω, το βράδυ που κοιμάμαι, στον πρωινό καφέ πριν ξυπνήσουν οι υπόλοιποι της παρέας, αλλά η αγαπημένη μου στιγμή είναι κάτω από το αρμυρίκι σε μοναχική παραλία για ώρες ατελείωτες.
Υπάρχουν κάποια μέρη/προορισμοί που έχετε συνδέσει στο μυαλό σας με κάποιο βιβλίο και γιατί;
Όταν ταξιδεύω στο εξωτερικό, μου αρέσει να διαβάζω τους συγγραφείς και στοχαστές της χώρας στην οποία πηγαίνω. Για παράδειγμα, στη Γαλλία που πήγα πρόσφατα διάβασα υπαρξιστές, ένα καινούριο βιβλίο του Σελίν που θα μεταφραστεί σύντομα και στην Ελλάδα, Γκενασιά που πρόσφατα κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Πόλις, την αλληλογραφία του Καμύ με τη Μαρία Κασάρες. Το ίδιο και στη Βιέννη. Διάβασα τον «Σταθμάρχη Φαλμεράυερ» του Ροτ και την αλληλογραφία του Τσβάιχ με τον Ροτ, από τις εκδόσεις Άγρα. Στο επόμενο ταξίδι που είναι στην Αφρική θα διαβάσω Αφρικάνους, για παράδειγμα τον τελευταίο νομπελίστα Αμπντουλραζάκ Γκούρνα που μεταφράστηκε πρόσφατα στα ελληνικά, αλλά και στη Σικελία τι άλλο από το «Σικελικό ειδύλλιο» της Σώτης Τριανταφύλλου (εκδόσεις Πατάκη).
Όταν βρίσκομαι στην Ελλάδα διαβάζω την τελευταία ελληνική παραγωγή και στη πεζογραφία και σε δοκίμιο. Είναι όμως κάποια μέρη που έχουν για μένα ιδιαίτερη συναισθηματική φόρτιση και τα έχω συνδέσει με συγκεκριμένα βιβλία και αγαπημένους μου λογοτέχνες. Για παράδειγμα, τη Σύρο του Καραγάτση και του Αθανασιάδη, εκεί που παρουσιάσαμε την ποίηση της καλής φίλης Μαρίας Πατακιά (εκδόσεις Μελάνι), την Αίγινα της Κατερίνας Αγγελάκη Ρουκ, την Αντίπαρο που διάβασα για πρώτη φορά Όντεν και διορθώναμε μαζί την πρώτη ποιητική συλλογή της άλλης καλής φίλης Zelda Burns «Νo appypolly loggies», τον φάρο της Γαύδου τα μεσάνυχτα που διαβάζαμε με τον φακό Έμιλι Ντίκινσον και Τάσο Λειβαδίτη, την άγρια Άνδρο του Εμπειρίκου, τη Μακρόνησο όπου παρουσιάσαμε «Τη Νιλουφέρ στα χρόνια της κρίσης » του αγαπημένου Δημήτρη Φύσσα, τον Βόλο με τα μάτια του Κώστα Ακρίβου, την Χαλκίδα του Σκαρίμπα και άλλα.
Και φυσικά, στο δικό μου νησί τη Χίο, φέτος θα διαβάσω «Τα απόνερα της Σοφίας» του συντοπίτη μου και εξαίρετου λογοτέχνη Γιάννη Μακριδάκη (εκδόσεις της Εστίας) που είναι τα τελευταία χρόνια απόλυτα συνδεδεμένη με εκείνον.
Tέλος, για να παινέψουμε και το σπίτι μας προτείνω σε ός@ ενδιαφέρονται να στηρίξουν τη ΛΟΑΤΚΙ+κοινότητα, να αγοράσουν το «Από φύλο σε φύλο. 10 ιστορίες για την ελευθερία και την ισότητα της ΛΟΑΤΚΙ+ κοινότητας» που πρόσφατα κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις της AthensVoice και το Free Thinking Zone.