Η συζήτηση για τον αν πρέπει ή δεν πρέπει να γίνονται στρατιωτικές (ή ακόμα και μαθητικές) παρελάσεις στις εθνικές επετείους δεν είναι καινούργια σε αυτόν τον τόπο. Χρόνια τώρα, θυμάμαι να υπάρχει ένας δημόσιος διάλογος όπου ακούγονται επιχειρήματα υπέρ της μίας ή της άλλης άποψης.
Προσωπικά, θεωρούσα -και επιχειρηματολογούσα- υπέρ της θέσης ότι οι παρελάσεις είναι μια ευκαιρία να ξαναθυμόμαστε την ιστορία αυτού του τόπου, τις ηρωικές στιγμές του, τους ανθρώπους που θυσιάστηκαν για να υπάρχει σήμερα η Ελλάδα.
Τα περσινά έκτροπα στη Θεσσαλονίκη -και όχι μόνο- ομολογώ ότι με προβλημάτισαν. Θυμάμαι ότι σε πολλές περιοχές της χώρας είχαμε επεισόδια. Σε κάποιες περιπτώσεις οι παρελάσεις ματαιώθηκαν ή συνοδεύτηκαν από συμπλοκές πολιτών με ΜΑΤ , δακρυγόνα και άλλες θλιβερές εικόνες.
Φέτος, τα επεισόδια ήταν πολύ περιορισμένα σε σχέση με πέρσι. Η εικόνα όμως ειδικά στην Θεσσαλονίκη όπου και το επίκεντρο των εορτασμών για την εθνική επέτειο αλλά και στην Αθήνα, ήταν καταθλιπτική. Παρελάσεις χωρίς συμμετοχή των πολιτών, με τεράστιες αστυνομικές δυνάμεις να τις περιφρουρούν... Ακόμα και εντονότατη στρατιωτική παρουσία που σχολιάστηκε ποικιλοτρόπως.
Παρακολουθώντας από την τηλεόραση την παρέλαση κάτω από το μουντό ουρανό, στην Θεσσαλονίκη , άρχισα να περνάει από το μυαλό μου η σκέψη πως ίσως ήρθε η ώρα να το ξαναδούμε το ζήτημα... Τουλάχιστον για όσο διάστημα η χώρα μας βρίσκεται σε αυτή την κατάσταση.
Τι παρέλαση είναι αυτή στην οποία ο πολίτης φοβάται να πάει για να μην εμπλακεί σε επεισόδια ή αν το τολμήσει, υποχρεώνεται να την παρακολουθεί από μεγάλη απόσταση ; Ήταν τυχαίο πώς στη Θεσσαλονίκη ακόμα και πέρα από τον τεράστιο αποκλεισμένο χώρο, ο κόσμος ήταν απείρως λιγότερος σε σχέση με προηγούμενα χρόνια;
Θα πει κάποιος, ότι με αυτόν τον τρόπο γίνεται το χατίρι όσων θέλουν να δίνουν το παρόν μόνο για να ματαιώσουν μια παρέλαση ή να την σημαδέψουν από επεισόδια. Ίσως και να είναι έτσι...
Από την άλλη πλευρά ακούω πλέον αρκετούς να λένε ότι ενδεχομένως αυτό είναι προτιμότερο, από τη θλιβερή και «αποστειρωμένη» εικόνα εθνικής γιορτής η οποία έφτασε στα σπίτια μας μέσω της τηλεόρασης;
Προσωπικά, δεν έχω κατασταλάξει, ποια από τις δύο απόψεις είναι η πιο σωστή. Έτσι κι αλλιώς, έχουμε νομίζω χρόνο να το ξανασκεφτούμε μέχρι την επόμενη επέτειο