Τα 38 χρόνια για έναν άνθρωπο -θεωρητικά τουλάχιστον- είναι μια ηλικία εξαιρετικά παραγωγική σχεδόν σε όλους τους τομείς. Σίγουρα πάντως στον προσωπικό και στον επαγγελματικό, με την προϋπόθεση, ασφαλώς, ότι έχει την υγεία του.
Τα 38 χρόνια για ένα κόμμα, δεν είναι ακριβώς το ίδιο. Στη χώρα μας από τα υπάρχοντα πολιτικά σχήματα έχουν καταφέρει να τα «πιάσουν» μεταπολιτευτικα, η Νέα Δημοκρατία, το ΠΑΣΟΚ και το ΚΚΕ. Όλα τα υπόλοιπα, τουλάχιστον από τα υπάρχοντα στη Βουλή, είναι πολύ νεότερα.
Είναι προφανές πώς και τα τρία μεγαλύτερα σε ηλικία κόμματα δεν βρίσκονται στην πιο παραγωγική τους φάση. Όμως το ένα από αυτά, που σήμερα έχει γενέθλια, περνάει την πιο κρίσιμη περίοδο της ιστορίας του καθώς η επιρροή του έχει συρρικνωθεί σημαντικά. Η δημοσκόπηση που δημοσιοποίησε το «Πρώτο Θέμα» δεν ήταν και το καλύτερο δώρο για τον κ. Βενιζέλο αφού δείχνει πώς το ΠΑΣΟΚ βρίσκεται πλέον σε μονοψήφια ποσοστά (9,2%) και μάλιστα κινδυνεύει να χάσει ακόμα και την τρίτη θέση από την Χρυσή Αυγή (8,6%).
Το πρόβλημα για το ΠΑΣΟΚ και τον πρόεδρο του Ευάγγελο Βενιζέλο είναι πώς κανένα από τα σημερινά δεδομένα δεν προοιωνίζει ότι το μέλλον του μπορεί να είναι καλύτερο από το παρόν του.
Τα αποτελέσματα της διακυβέρνησης της χώρας την περίοδο 2009-2011 με όσο καλές προθέσεις κι αν τα αντιμετωπίσει κανείς, γονάτισαν μεγάλα κομμάτια του Ελληνικού πληθυσμού. Η προσπάθεια μπορεί να έγινε και να ήταν φιλότιμη, αλλά δεν πέτυχε. Και οι μνήμες είναι πολύ νωπές ακόμα για να ξεπεραστούν από τον πολύ κόσμο.
Οι διαπροσωπικές σχέσεις των κορυφαίων στελεχών του κόμματος βρίσκονται στο χειρότερο δυνατό επίπεδο. Κι είναι ενδεικτικό ότι μια σειρά από «βαριά» ονόματα του ΠΑΣΟΚ δεν πρόκειται να δώσουν το παρόν στην αποψινή εκδήλωση για την επέτειο της 3ης Σεπτέμβρη.
Ο Ευάγγελος Βενιζέλος με την συγκρουσιακή λογική του και τις παλινωδίες του, όχι μόνο δεν έχει δείξει ως τώρα ότι είναι ένας ηγέτης που μπορεί να ενώσει ένα μέχρι πρόσφατα μεγάλο κόμμα, αλλά κάνει ότι μπορεί για να επιτείνει την καταστροφική εσωστρέφεια.
Ο ΣΥΡΙΖΑ με την τακτική του (και με την «βοήθεια» του κ. Βενιζέλου) έχει καταφέρει να κάνει επέλαση στο ΠΑΣΟΚ και να το αποδυναμώσει «κλέβοντας» του όχι μόνο στελέχη και συνθήματα, αλλά κυρίως ένα μεγάλο κομμάτι της παραδοσιακής δεξαμενής των πάλαι ποτέ ψηφοφόρων του.
Το ΠΑΣΟΚ στα 38 του χρόνια δείχνει γερασμένο και αδύναμο να ξεκινήσει μια νέα πορεία που θα το ξανακάνει μεγάλο κόμμα. Εξακολουθεί όμως να διατηρεί στο εσωτερικό του κάποιες δυνάμεις που μπορούν , εφόσον το θελήσουν, να προσπαθήσουν έστω, για μια νέα αρχή. Ακόμα κι αν οι πιθανότητες είναι σε βάρος τους.
Αν ο κ. Βενιζέλος το αντιληφθει έστω και τώρα, έχει μια πιθανότητα να σώσει την παρτίδα. Δική του είναι η ευθύνη, δική του και η επιλογή της ουσιαστικής επανίδρυσης ή του οριστικού θανάτου ενός πάλαι ποτέ μεγάλου και ιστορικού κόμματος , όπως το ΠΑΣΟΚ.