Τέρμα τα ψέματα. Το αποκρουστικό πρόσωπο του φασισμού, του τραμπουκισμού, της αλητείας και της ζούγκλας το είδαμε σε live αναμετάδοση, από τους τηλεοπτικούς δέκτες.
Κανείς δεν μπορεί πια να ισχυριστεί ότι δεν ήξερε. Ότι έβλεπε τους χρυσαυγίτες ως πατριώτες που αγωνίζονται κατά του μνημονίου και ας είναι και λίγο ευέξαπτα παιδιά. Η αντίδραση Κασσιδιάρη εναντίον της Λιάνας Κανέλλη και της Ρένας Δούρου, ήταν γνήσιο τέκνο της νοοτροπίας φασίστα: Όταν δεν μπορώ να αντιμετωπίσω λεκτικά τον πολιτικό μου αντίπαλο, επιστρατεύω την κτηνωδία της σωματικής «ρώμης». Οι άναρθρες κραυγές του homo sapiens πάγωσαν το χρόνο στο studio του ΑΝΤ-1.
Αλλά όλα είχαν ξεκινήσει πολύ νωρίτερα.
Όταν οι χρυσαυγίτες – εκμεταλλευόμενοι τον φόβο και την αδιαφορία αστυνομίας και πολιτικών – πήραν το νόμο στα χέρια τους, στις υποβαθμισμένες γειτονιές της Αθήνας.
Όταν άκουγες ακόμη και από αριστερούς πολίτες να λένε ότι με τη Χρυσή Αυγή ένιωθαν πιο ασφαλείς στον Άγιο Παντελεήμονα, στα Πατήσια...
Όταν μερικές χιλιάδων συμπολιτών μας, αποφάσισαν να στείλουν τους «τιμωρούς» στη Βουλή για να «ρίξουν και μερικές φάπες».
Όταν ο Νίκος Μιχαλολιάκος, ως άλλος μικρός Χίτλερ, απειλούσε το βράδυ της 6ης Μαίου, ότι «ερχόμαστε».
Όταν στο όνομα μια δήθεν politically correct τακτικής, κόμματα και ΜΜΕ ξαφνικά χάιδευαν τις ορδές των χρυσαυγιτών, ξεχνώντας τα εγκλήματα του κοινού ποινικού δικαίου που έχουν διαπράξει.
Όταν κόμματα ζητούσαν ντιμπέιτ με τη συμμετοχή της Χρυσής Αυγής.
Όταν ο Άρειος Πάγος νομιμοποίησε τα ψηφοδέλτια της ΧΑ.
Όταν η δημοκρατική ανοχή, οδηγούσε σε αυτοακύρωση της ίδιας της δημοκρατίας. Όποιος θέλει να κρίνεται με βάση τους δημοκρατικούς κανόνες, πρέπει να δηλώσει ότι ομνύει στο σεβασμό της Δημοκρατίας.
Όταν κάποιοι λοιδωρούσαν τους δημοσιογράφους που στο προεδρικό μέγαρο έκαναν συμβολική καθιστική διαμαρτυρία με την είσοδο του Μιχαλολιάκου, εκφράζοντας τον αποτροπιασμό τους για το «εγέρθητι». Όταν επώνυμοι δημοσιογράφοι έβαζαν λούστρο συμπαθείας σε χρυσαυγίτες, καλώντας τους σε χαζοχαρούμενες εκπομπές life style.
Όταν ακούω τις υποκριτικές κραυγές καταδίκης κάποιων, οι οποίοι δεν έδειξαν την ίδια ευαισθησία όταν ακούγονταν συνθήματα “να καεί το μπουρδέλο η Βουλή”, όταν προπηλακίζονταν βουλευτές άλλων κομμάτων (Ευθυμίου) ή όταν πετούσαν γιαούρτια στο Νταλάρα…
Αποδείχθηκε, ότι ο πρόεδρος της Δημοκρατίας Κάρολος Παπούλιας έπραξε κακώς που υποδέχθηκε στο προεδρικό τον αρχηγό της Χρυσής Αυγής Νίκο Μιχαλολιάκο. Έπρεπε – ως μια ελάχιστη συμβολική κίνηση - να υποβάλει πάραυτα την παραίτηση του από την θέση του, δηλώνοντας ότι οι αντιστασιακοί του αγώνες δεν του επιτρέπουν να υποδεχθεί στον ύπατο θεσμό της Δημοκρατίας, έναν εκπρόσωπο φασιστικών αντιλήψεων. Και ας οδηγούσε τη χώρα σε εκλογές. Έτσι κι αλλιώς εκεί οδηγηθήκαμε.
Το χειρότερο; Αυτό που δεν αντιλήφθηκε το παραδοσιακό πολιτικό σύστημα, είναι ότι πολλοί ψηφοφόροι έστειλαν τη Χρυσή Αυγή στα έδρανα της Βουλής ακριβώς γι’ αυτό. Για να «ρίξουν μερικές φάπες».
Το ρολόι της Ελλάδας χτυπά μεσάνυχτα.
Ας το καταλάβουμε πριν οδηγηθούμε σε μια μακρά και ντροπιαστική νύχτα..