Έχουν περάσει ελάχιστες ώρες από το περιστατικό στο studio του ΑΝΤ1 με τον βουλευτή της Χρυσής Αυγής να γρονθοκοπει τη Λιάνα Κανέλλη αφού πρώτα έχει λούσει με ένα ποτήρι νερό τη Ρένα Δούρου.
Βρίσκομαι δίπλα σε μια παρέα από γνωστά μου παιδιά 22-23 χρονών που μόλις το έχουν πληροφορηθεί και μπαίνουν σε έναν υπολογιστή για να το δουν με τα ίδια τους τα μάτια. Την ώρα που ο Κασιδιάρης επιτίθεται στην Κανέλλη ένα δυνατό γέλιο ακούγεται σχεδόν ταυτόχρονα από όλους μαζί. Παθαίνω ένα μικρό σοκ. «Γελάτε ρε παιδιά;» ρωτάω . Σοβαρεύουν όλα και σταματούν. Ο ένας από αυτούς- παιδί που παρακολουθεί επικαιρότητα και που πολύ εκτιμώ- γυρίζει προς το μέρος μου και μου λέει: «Δεν την συμπαθώ την Κανέλλη. Δεν συμφωνώ βέβαια και με αυτό που έγινε αλλά το γέλιο βγήκε αυθόρμητα».
Φοβάμαι ότι ο συγκεκριμένος 23χρονος, ο οποίος φυσικά καμιά σχέση δεν έχει με την Χρυση Αυγή, δεν είναι ο μοναδικός που σκέφτηκε- σε πρώτο χρόνο- με αυτόν τον τρόπο. Είναι σίγουρα αρκετοί αυτοί που δεν συμφωνούν και με τις ιδέες της Λιάνας και με τον τρόπο που τις εκφράζει. Κάποιοι άλλοι ενδεχομένως να ικανοποιήθηκαν που είδαν να ξυλοκοπείται ένας εκπρόσωπος της πολιτικής σκηνής. Η οργή και η αγανάκτηση του κόσμου σε αυτούς τους καιρούς βρίσκει πολλές και διαφορετικές αφορμές να εκδηλωθεί.
Όποιος όμως δεν βρήκε χυδαία, άνανδρη και επικίνδυνη την συμπεριφορά του βουλευτή της Χρυσης Αυγής θα πρέπει να σκεφτεί λίγο περισσότερο. Σήμερα ήταν η Κανέλλη και η Δούρου. Αύριο οποιοσδήποτε αρθρώνει λόγο με τον οποίο διαφωνούν αυτοί που διεκδικούν το μονοπώλιο του πατριωτισμού. Και στο τέλος μπορεί το θύμα της επίθεσης να είναι αυτός ο ίδιος που σήμερα χαμογελούσε όταν οι δύο γυναίκες έπεφταν θύματα της οργής του μαινόμενου Κασιδιάρη.
Μπορεί να είσαι εσύ...