Ήρθε λοιπόν η καινούργια αρκούδα στο χωριό. Ας την διαπομπεύσουμε, ας την λοιδορήσουμε με «ουαί» και αναθέματα. Είναι ένοχη επειδή είναι άρρωστη και κόλλησε τους πελάτες.
Τα στοιχεία δημοσιοποιήθηκαν. Τώρα ξέρουμε ποιες είναι εκείνες οι ξένες, οι μετανάστριες που ήρθαν στην Ελλάδα και κολλάνε AΙDS τους πελάτες αποτελώντας άλλη μια εθνική απειλή. Φυσικά την ασθένεια την κόλλησαν μόνες τους, διότι συνευρέθηκαν με τον κρίνο. Δεν υπήρξαν πελάτες οι οποίοι πλήρωναν για να κάνουν σεξ χωρίς προφυλάξεις, δεν υπήρξαν μαστροποί που τις εξανάγκασαν και τις χτύπησαν για να συνευρεθούν μαζί τους. Όλα τα έκαναν μόνες τους.
Διαπομπεύονται λοιπόν στο όνομα της προστασίας του κοινωνικού συνόλου. Εκεί λένε οι υπέρμαχοι της απόφασης μπορούμε να κάνουμε μια έκπτωση στα ατομικά δικαιώματα.
Ας το δεχτούμε για την οικονομία της συζήτησης.
Πράγματι λοιπόν, πολλοί από τους πελάτες είναι λαθρομετανάστες ή κάθε καρυδιάς καρύδι που μπορεί να μην ενημερώνεται και να μην είχαν μάθει ποτέ για αυτή την ανακοίνωση αν δεν δημοσιοποιούσαν τις φωτογραφίες. Και πράγματι το κράτος πρέπει να φροντίζει και για τους ηλιθίους. Οπότε δεν θα αρκούσε μια απλή ενημέρωση στις τηλεοράσεις και τις εφημερίδες που ειδοποιούσε όλους εκείνους που έχουν συνευρεθεί με πόρνες χωρίς προφυλάξεις να πάνε να εξεταστούν. Έστω ότι συμφωνούμε.
Ας κάνουμε τη διάκριση. Ο εισαγγελέας διέταξε τη δημοσιοποίηση των στοιχείων γιατί οι κοπέλες προκάλεσαν «βαριά σκοπούμενη σωματική βλάβη» και διαπράχθηκε έγκλημα το οποίο απαιτεί ποινικό κολασμό. Το αν είναι ένοχες ή όχι για τις κατηγορίες αυτό θα το αποφασίσει η δικαιοσύνη. Ωστόσο η είδηση παρουσιάστηκε κατά κόρον από τα ΜΜΕ με όρους ανθρωποφαγίας λες και οι κοπέλες αυτές κατηγορούνται επειδή είναι ασθενείς.
Διερωτάται κανείς λοιπόν κατά πόσο ήταν αποτελεσματική αυτή η κίνηση. Πόσο πιο προστατευμένοι είμαστε σήμερα από τη μάστιγα των σεξουαλικώς μεταδιδόμενων νοσημάτων; Θα πάνε δηλαδή όλα αυτά τα «καρύδια» να κάνουν αμέσως εξετάσεις τώρα που είδαν τις φωτογραφίες...;
Φυσικά ούτε λόγος για τους «νοικοκυραίους» και τους ευυπόληπτους πολίτες που ψωνίζουν τις κοπέλες από τη Σωκράτους και την Ευριπίδου, κάνουν σεξ χωρίς προφυλάξεις και μετά πάνε στο κρεβάτι με τη γυναίκα ή την γκόμενά τους. Φαντάζομαι ότι πολλοί εξ αυτών είναι και κατά της λαθρομετανάστευσης όταν μιλούν δημόσια.
Σε κάθε περίπτωση ερμηνείας υπάρχουν τρία ζητήματα τα οποία αναδεικνύονται. Τα δύο είναι αμιγώς πολιτικά.
Από τη μία το κεντρικό ζήτημα είναι η ανικανότητα της Πολιτείας όχι μόνο να νομοθετήσει αλλά να εφαρμόσει και αυτά τα οποία ψηφίζει. Ο ισχύων νόμος για τους οίκους ανοχής απαγορεύει την ανέγερσή τους σε απόσταση 200 μέτρων από ευαγή ιδρύματα, όπως εκκλησίες, νοσοκομεία, σχολεία κτλ. Η προφανής διαπίστωση είναι ότι με βάση τη διατύπωση είναι πρακτικά αδύνατη η δημιουργία νόμιμων οίκων ανοχής στο κέντρο των Αθηνών. Όταν επί υπουργείας Μπίστη έγινε προσπάθεια να αλλάξει αυτό το νομικό πλαίσιο, υπό τον φόβο των εκλογών και της πίεσης των σεμνότυφων ομάδων ο νόμος δεν ήρθε ποτέ σε συζήτηση στη Βουλή.
Αλλά ακόμα και αν υποθέσουμε ότι ο νόμος δεν πρέπει να αλλάξει είναι αδιανόητη η στάση της Πολιτείας να μην εφαρμόζει την ισχύουσα νομοθεσία και να σφραγίζει τους οίκους ανοχής εκείνους που δεν πληρούν τις προϋποθέσεις, όπως αυτές ορίζονται.
Το δεύτερο μείζον θέμα, είναι αυτό του σταδιακού εκφασισμού της κοινωνίας μας. Είναι ένας εκφασισμός στον τρόπο με τον οποίο συμπεριφερόμαστε, εκφέρουμε πολιτικό λόγο, οργιζόμαστε με τα κάθε λογής «κατεστημένα». Σε προηγούμενο κείμενο για την άνοδο της Χρυσής Αυγής τόνιζα πως το βασικό στοιχείο που εισάγουν στον πολιτικό βίο τα φασιστικά κόμματα δεν είναι η ακραία ιδεολογία τους, όσο η νομιμοποίηση της βίας ως μέσου πολιτικής αντιδικίας. Η βία φυσικά δεν χρειάζεται να είναι μόνο φυσική. Μπορείς να είσαι βίαιος απειλώντας ή διαπομπεύοντας αυτόν που διαφέρει, που δεν ταιριάζει στις εκάστοτε πολιτικές ορθοδοξίες και όλα αυτά βέβαια στο όνομα της «συλλογικής ασφάλειας».
Σας φαίνεται υπερβολική η αντίδραση; Στη Γερμανία της Βαϊμάρης έτσι ξεκίνησαν όλα. Αντί να μακρηγορήσω καλύτερα να θυμηθούμε τους στίχους του Μπρεχτ.
«Πρώτα ήρθαν και συλλάβανε τους κομμουνιστές. - Δε μίλησα γιατί δεν ήμουνα κομμουνιστής.
Μετά ήρθαν για τους Εβραίους. - Δε μίλησα γιατί δεν ήμουν Εβραίος.
Μετά συλλάβανε τους εργάτες των συνδικάτων. - Δε μίλησα γιατί δεν ήμουν συνδικαλιστής.
Μετά τους καθολικούς. - Δε μίλησα γιατί δεν ήμουν καθολικός.
Αλλά όταν ήρθαν να πιάσουν εμένα δεν είχε απομείνει κανείς για να μιλήσει.»
Σήμερα λοιπόν οι πόρνες. Αύριο ενδεχομένως να γιαουρτώσουμε τους μνημονιακούς, μετά μπορούμε να δέρνουμε τους «προδότες»και μετά να μπουκάρουμε στα σπίτια αυτών που πιστεύουμε ότι απέκτησαν παράνομα την περιουσία τους. Για όποιον έχει ασχοληθεί στοιχειωδώς με την Ιστορία, η συνταγή είναι γνωστή και δυστυχώς άκρως πετυχημένη. Μέσα από τη «θυματοποίηση» της κοινωνίας, μας φταίνε πάντα όλοι οι άλλοι για το αδιέξοδο που ζούμε. Άλλωτε οι «εχθροί» είναι εξωτερικοί (βλ. λέσχες και μασονίες) άλλωτε πάλι εσωτερικοί.
Το τρίτο ζήτημα που δεν είναι πολιτικό είναι βαθιά ηθικό. Ηθικό και ανθρωπιστικό. Βλέποντας κανείς τις φωτογραφίες των γυναικών αυτών δεν μπορεί να μην προσέξει το άδειο βλέμμα με το οποίο κοιτάζουν στο φακό. Δεν μπορεί να μην εντοπίζεις αυτή τη ματιά που μπορεί να μη μιλάει αλλά σε διαπερνά ολόκληρο. Δεν μπορεί να μη βλέπεις την κακουχία και τον φόβο αυτών των κοριτσιών.
Για κάθε άνθρωπο που φέρει αυτό το βλέμμα πρέπει να ντρεπόμαστε ως άνθρωποι και ως κοινωνία.
Τι θα γίνει λοιπόν; Θα σοκαριστούμε για άλλη μια φορά. Θα αισθανθούμε ντροπή και αποτροπιασμό που όλα αυτά συμβαίνουν στην χώρα μας. Θα εκπλαγούμε από την ανθρωπιστική κρίση στην καρδιά της πρωτεύουσας που «γέννησε το δυτικό πολιτισμό» και -μαντέψτε- την Δευτέρα θα συζητάμε γιατί η Χρυσή Αυγή θα έχει μπει στη Βουλή. Με τις υγείες μας.