Μια νέα σελίδα άνοιξε-θεωρητικά τουλάχιστον- από χθες το απόγευμα για το ΠΑΣΟΚ με την επί της ουσίας ανάληψη της ηγεσίας του κόμματος από τον Ευάγγελο Βενιζέλο. Το τυπικό μέρος θα ολοκληρωθεί την επόμενη Κυριακή με την διαδικασία εκλογής από τη βάση.
Ομολογώ βέβαια ότι είμαι περίεργος να δω πόσοι Έλληνες Θα σπεύσουν στις κάλπες που θα στήσει ανά την επικράτεια το ΠΑΣΟΚ για να ψηφίσουν τα μέλη και φίλοι του κόμματος. Ειδικά , για τους «φίλους» μάλιστα σε μια συγκυρία όπως αυτή που βιώνουμε, η περιέργεια μου είναι ακόμα μεγαλύτερη.
Η προσέλευση στις κομματικές κάλπες ίσως αποτελέσει και μια ένδειξη για το ποσοστό που θα καταφέρει να εξασφαλίσει το ΠΑΣΟΚ στις εθνικές εκλογές που, όπως τουλάχιστον προδιέγραψε ο Αντώνης Σαμαράς, θα γίνουν αμέσως μετά το Πάσχα.
(Παρεμπιπτόντως, όσοι στο ΠΑΣΟΚ ονειρεύονται παράταση της θητείας της κυβέρνησης Παπαδήμου μάλλον θα πρέπει να συμβιβάζονται με την ιδέα ότι απλώς...ονειρεύονται.)
Το ΠΑΣΟΚ λοιπόν, όπως έκανε και πριν από 16 χρόνια επιλέγοντας τον Κώστα Σημίτη να είναι ο διάδοχος του Ανδρέα στην πρωθυπουργία και στην αρχηγία , έτσι και σήμερα, προκρίνει τον Βενιζέλο. Κι ας μην έχει συμπάθειες ανάμεσα στα κορυφαία στελέχη του κόμματος. Κι ας βγάζουν...σπυράκια με την ιδέα αυτή πρόσωπα όπως ο Θεόδωρος Πάγκαλός που χθες έκανε την καρδιά του...πέτρα και του ευχήθηκε καλή επιτυχία. Κι ας μην είναι ο Βενιζέλος ο αγαπημένος της βάσης του ΠΑΣΟΚ.
Το ΠΑΣΟΚ έχει ανεπτυγμένο το ένστικτο της επιβίωσης. Το απέδειξε με την περίπτωση Σημίτη και το επαναλαμβάνει και σήμερα με τον Βενιζέλο. Επιλέγει αυτόν που θα χάσει μέν από τον Σαμαρά αλλά ...αξιοπρεπέστερα. Εκείνον που μπορεί μελλοντικά να του δώσει μια προοπτική ανάκαμψης. Πολύ μελλοντικά όμως...