Μπορεί να κάνω λάθος, αλλά έχω την εντύπωση ότι ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας σαν κάτι να έπαθε τις τελευταίες ημέρες και να μην είναι ίδιος όπως όλο το προηγούμενο διάστημα.
Τον άκουσα να αναρωτιέται δημοσίως «ποιος είναι ο κύριος Σόιμπλε που μιλά έτσι για την πατρίδα μου» και ειλικρινά χάρηκα. Θέμα συναισθηματικό και μόνο θα πει κάνεις . Αυτό δεν αλλάζει την ικανοποίηση που ένιωσα γιατί ο πρώτος πολίτης της χώρας έδωσε επιτέλους μια απάντηση στις συνεχείς απαξιωτικές δηλώσεις του Γερμανού υπουργού Οικονομικών για την Ελλάδα. Έμαθα ακόμα ότι ο κ. Παπούλιας δεν θα παίρνει στο εξής την μηνιαία αποζημίωση του που έφτανε κι ίσως να ξεπερνούσε τα 20.000 ευρώ κάθε μήνα. Το είπε στον κ. Βενιζέλο στην συνάντηση που είχαν στο Προεδρικό Μέγαρο.
Ναι, ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας έκανε το καθήκον του. Μόνο που -κατά την άποψη μου- άργησε χαρακτηριστικά. Γι' αυτό και η υποδοχή από τον κόσμο της κίνησης του να μην εισπράττει πλέον τα χρήματα που δικαιούται ίσως και να μην ήταν αυτή που περίμενε. Βλέπετε πολλοί σκέφτηκαν, ότι κοντεύουν να συμπληρωθούν δυο χρόνια που η Ελλάδα βιώνει αυτή την πρωτοφανή κρίση κι ο Πρόεδρος είναι ήδη στην θέση του από το 2005. Με ότι αυτό σημαίνει...
Άργησε όμως και να τα ψάλει στον κ. Σοιμπλε και σε όσους μιλούν για την Ελλάδα με τρόπο που αγγίζει τα όρια της χυδαιότητας. Ίσως αυτά τα δυο χρόνια να έπρεπε να έβγαινε από τη χώρα λίγο πιο συχνά. Να μιλά με Ευρωπαίους ηγέτες τακτικότερα. Να τους τα λέει κι από κοντά. Και να μην περιορίζεται στα -απαραίτητα μεν πλην μάλλον κλισαρισμένα- αυστηρά
μηνύματα στους Τούρκους και τους Σκοπιανούς. Αναμφίβολα λοιπόν χαίρομαι γι αυτό που έπαθε ο κ. Παπούλιας το τελευταίο διάστημα. Λυπάμαι μόνο που άργησε πολύ. Μακάρι και για τη χώρα και για εκείνον -στην περίπτωση αυτή- να μην ισχύει το κάλλιο αργά παρά ποτέ...