Η διάσωση των τραπεζών αποτελούσε προτεραιότητα των κυβερνήσεων τα τελευταία χρόνια, με αποτέλεσμα να λαμβάνουν τεράστιες οικονομικές ενισχύσεις.
Χαρακτηριστικά αναφέρω τρεις περιπτώσεις:
1) Από το σχέδιο Αλογοσκούφη έλαβαν, σε εγγυήσεις, μετρητά 28 δις ευρώ.
2) Πρόσφατα από την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα (ΕΚΤ) τους δόθηκε δάνειο 98 δις, με επιτόκιο μόλις 1%.
3) Ετοιμάζονται να λάβουν, με την ολοκλήρωση του «κουρέματος» των ελληνικών ομολόγων, ενίσχυση 30 δις.
Συνολικά οικονομική ενίσχυση 156 δις ευρώ (!), τη στιγμή, μάλιστα, που το σύνολο των τραπεζικών καταθέσεων είναι περίπου 170 δις!!
Γιατί, ωστόσο, θα πρέπει, εν μέσω της τραγικής οικονομικής συγκυρίας, να παρέχεται, μονομερώς, στήριξη στο τραπεζικό σύστημα και να μην υπάρξει «μετακύληση» της στήριξης αυτής, με αναλογικό τρόπο και στους Έλληνες πολίτες.
Και εξηγώ: Από την εσωτερική υποτίμηση, που γίνεται αυτή τη περίοδο στην Ελλάδα, είναι αδιανόητο να εξαιρούνται οι τράπεζες και να πλήττονται λαός και εργαζόμενοι.
Θα πρέπει λοιπόν:
α) Οι τράπεζες να προχωρήσουν, άμεσα, σε ρυθμίσεις δανείων (hair cut) των πολιτών, που θα είναι αντίστοιχες με τις περικοπές και τις πιέσεις που υπέστησαν οι μισθοί και οι συντάξεις.
Παράδειγμα: Για περικοπές μισθών και συντάξεων ύψους 30% θα πρέπει και οι δόσεις των δανείων, να είναι μειωμένες, επίσης, 30%, χωρίς φυσικά ανακεφαλαίωση των τόκων.
β) Οι ήδη καθορισμένες δόσεις για στεγαστικά δάνεια, αντίστοιχα, να μειωθούν στο επίπεδο της μείωσης που έγινε στα ενοίκια.
Παράδειγμα: Για μέση μείωση ενοικίων 30%, θα πρέπει να γίνει και 30% μείωση των δόσεων των τραπεζικών δανείων.
Πολιτικός κόσμος και κοινωνικοί φορείς οφείλουν να συγκροτήσουν ένα Κοινωνικό Κίνημα για ίση μεταχείριση Τραπεζών και Λαού.
Για να υπάρξει «ομαλή» έξοδος από την κρίση, απαραίτητη προϋπόθεση είναι να ισχύσει ο κανόνας της αναλογικότητας στην επιβολή οικονομικών «βαρών», κάτι που επιβάλλεται και από το Σύνταγμα.