Αυτά που ζήσαμε το Σαββατοκύριακο με το δίδυμο Χαϊκάλη - Αποστολόπουλου προσωπικά δεν με εκπλήσσουν. Οι ΑΝΕΛ είναι μια μικροσυμμορία παραβατικών ημίτρελων, ικανών για όλα. Το παράδοξο είναι ότι υπάρχει ακόμη, σύμφωνα με τις δημοσκοπήσεις, ένα ποσοστό του εκλογικού σώματος που θέλει να ψηφίσει το κόμμα του Χαϊκάλη, του Αποστολόπουλου και του Καμμένου.
Το ακόμη πιο παράδοξο είναι ότι ο Αλέξης Τσίπρας φαίνεται να πιστεύει ότι μπορεί να κυβερνήσει τη χώρα με αυτούς του ανεκδιήγητους τύπους, που λένε ψέματα ακριβώς όπως αναπνέουν. Αν δεν μας κάνει πλάκα, τότε ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ και όσοι τον ενθαρρύνουν προς αυτή την προοπτική δεν έχουν συναίσθηση του κινδύνου που διατρέχει η χώρα και οι ίδιοι.
Προσωπικά, δεν λέω, θα έμπαινα εύκολα στον πειρασμό να απολαύσω αυτό το μπουρλέσκ καραγκιοζιλίκι, αλλά επειδή έχω παιδιά, τρέμω το κλάμα που θα ακολουθήσει το γέλιο...
Κάποτε, λίγο πριν από τις εκλογές του 2009, ένας φίλος μου, άμαθος περί τα πασοκικά που δεν μπορούσε να ψυχολογήσει τον ΓΑΠ, με ρώτησε τι θα συμβεί αν ο Γιώργος γίνει πρωθυπουργός. «Θα γελάσουμε πολύ, αλλά στο τέλος θα πέσει κλάμα», του είπα.
Πολύ φοβάμαι ότι με μια κυβέρνηση Τσίπρα - Καμμένου δεν θα προλάβουμε καν να γελάσουμε...