Είναι ο Σούπερμαν της ισραηλινής πολιτικής: ακόμη και το παρουσιαστικό του παραπέμπει στους ήρωες των αμερικανικών κινουμένων σχεδίων ή στους διάσημους παρουσιαστές των τηλεοπτικών ειδήσεων (αυτό ήταν άλλωστε και το δικό του επάγγελμα μέχρι πριν από ένα χρόνο στο δεύτερο κανάλι της ισραηλινής τηλεόρασης). Δεν είναι λοιπόν κανένας άγνωστος ο Γιαΐρ Λαπίντ, ο επικεφαλής του κεντρώου κόμματος Γες Ατίντ και μεγάλος νικητής των βουλευτικών εκλογών της 22ας Ιανουαρίου. Απλώς καλείται να παίξει ένα ρόλο όπου δεν έχει καμιά εμπειρία. Το εβραϊκό κράτος δεν αλλάζει βέβαια πρωθυπουργό. Αν και αποδυναμωμένος, ο Μπενιαμίν Νετανιάχου ετοιμάζεται να κυβερνήσει και για τρίτη συνεχόμενη θητεία. Θα πρέπει όμως να λάβει υπόψη του τις προτεραιότητες του ανθρώπου που μετατόπισε την ισραηλινή πολιτική προς το κέντρο. Ο Λαπίντ έχει ήδη κάνει καλό στη διεθνή εικόνα της χώρας του. Όλοι μιλούσαν για την άνοδο του ακραίου θρησκευτικού εθνικισμού, για τη ριζοσπαστικοποίηση της κοινωνίας, για την αδιαφορία του πολιτικού προσωπικού απέναντι στην ειρηνευτική διαδικασία. Και ξαφνικά, μοιάζει να κυριαρχεί μια πνοή κεντρώα, μοντέρνα και ενδεχομένως μετριοπαθής.
Με τις 19 έδρες που κέρδισε το κόμμα του, ο Γιαΐρ Λαπίντ θα παίξει τον ρόλο του ρυθμιστή. Ο «βασιλιάς Μπίμπι», όπως αποκαλούσε τον Μάιο του 2012 το περιοδικό ΤΙΜΕ τον Νετανιάχου, μοιάζει να είναι γυμνός, αφού η «ψήφος Λαπίντ» είναι πρώτα απ' όλα μια ψήφος διαμαρτυρίας για τη σημερινή κυβέρνηση. Οι Ισραηλινοί δήλωσαν με την ψήφο τους ότι δεν αντέχουν τη μόνιμη δραματοποίηση της κατάστασης από έναν άνθρωπο που το μόνο του επιχείρημα είναι η «ισχυρή προσωπικότητά» του σ' έναν επικίνδυνο κόσμο.
Ψηφίζοντας τον Γιαΐρ Λαπίντ, αλλά και τον υπερεθνικιστή Ναφτάλι Μπένετ και την αρχηγό του Εργατικού Κόμματος Σελί Γιαχιμόβιτς, οι Ισραηλινοί εξέφρασαν την ανάγκη για νέα πρόσωπα, για προσωπικότητες που μπορεί να ενδιαφερθούν για τα καθημερινά τους προβλήματα. Έδειξαν επίσης ότι η ιρανική πυρηνική βόμβα είναι, σε αυτή την περίοδο τουλάχιστον, το μικρότερο πρόβλημά τους.
Όπως επισημαίνει ο ανταποκριτής της Μοντ στην Ιερουσαλήμ, ο Λαπίντ είναι ο μόνος που συνέλαβε τη σημασία του κινήματος των «αγανακτισμένων», οι οποίοι βγήκαν στους δρόμους το καλοκαίρι του 2011 φωνάζοντας «Ο λαός θέλει κοινωνική δικαιοσύνη». Οι περισσότεροι πολιτικοί πίστεψαν τότε πως ήταν μια εφήμερη εξέγερση. Τα αποτελέσματα των εκλογών δείχνουν όμως ότι το πρόβλημα είναι πολύ βαθύτερο.
Ο ισραηλινός πρωθυπουργός προσέγγισε αυτές τις εκλογές χωρίς πολιτικό πρόγραμμα και χωρίς κοινωνική ατζέντα. Ο Λαπίντ δεν έκανε αυτό το λάθος. Κατάλαβε ότι η δυσαρέσκεια βράζει κι ότι μπορούσε να αποτελέσει μια μεγάλη εκλογική δεξαμενή. Συγκρότησε λοιπόν μια λαϊκιστική λίστα, με δεξιούς και αριστερούς, θρήσκους και κοσμικούς, σεφαρδίτες και ασκενάζι. Και η ιδέα του έφερε αποτελέσματα. Σήμερα εμφανίζεται ως σταυροφόρος και ήρωας της μεσαίας τάξης. Το ερώτημα είναι τι θα κάνει στη συνέχεια και με ποιον.
Αρνούμενος κάθε συνεργασία με το Εργατικό Κόμμα, ο Λαπίντ διάλεξε αναγκαστικά τη συμμαχία με τον Νετανιάχου. Η ανάλυση των εκλογικών αποτελεσμάτων, άλλωστε, έδειξε ότι ο άνθρωπος που «θέλει να αλλάξει τα δεδομένα» ψηφίστηκε περισσότερο από τα εύπορα στρώματα του πληθυσμού. Το «μοίρασμα των βαρών» αποσκοπεί περισσότερο στον εξαναγκασμό των ακραίων ορθόδοξων να κάνουν τη στρατιωτική τους θητεία και να ενταχθούν στον κόσμο της εργασίας παρά στη μείωση των ανισοτήτων. Κατά τα άλλα, η αναζήτηση μιας ειρήνης με τους Παλαιστίνιους θα γίνει σε ιδεολογικά πλαίσια ανάλογα μ' εκείνα του «Μπίμπι».
(ΑΠΕ-ΜΠΕ) Πηγή: Le monde